Yaşama bağlamayla bağlandı
Güncelleme Tarihi:
ERZİNCAN'ın Altınbaşak Beldesi'nde oturan ve 17 yaşındaki ‘Gece körlüğü' isimli göz hastalığına yakalandıktan sonra büyük oranda görme yeteneğini yitiren 34 yaşındaki Tamer Vural, bağlama ile yaşama daha sıkı sarıldığını söyledi.
‘Gece körlüğüne' yakalanmasından sonra 23 yaşındayken Sevgi Vural ile evlenen iki kız çocuk babası Tamer Vural, bilgisayar, telefon santral memurluğu eğitimleri aldığını, 11 yaşındayken öğrendiği bağlama çalmayı çok sevdiğini belirterek, “Bir işe girmek istiyorum. O zaman ailemi kendi kazancımla geçindirecek ve daha çok mutlu olacağım” dedi.
Üzümlü İlçesi'ne bağlı Altınbaşak Beldesi'ne babası Ahmet Vural, eşi Sevgi ve çocukları Ezgi ve Ceren ile birlikte olan Tamer Vural, yaşama azmiyle herkese örnek oluyor. İstanbul’da doğan Tamer Vural, ortaokul ikinci sınıftayken gece körlüğüne yakalandı. Erzincan Devlet Hastanesi'nde görevli opr. dr. Hasan Küçükşahin, gece körlüğününün yüzde 90- 95 oranında körlüğe neden olduğunu açıkladı.
İyi göremediği için okulu bırakmak zorunda kalan Vural, 17 yaşındayken özellikle gece görme özelliğini kaybetti. Vural, Altı Nokta Körler Rehabilitasyon Merkezi'nde bastonla yürümeyi ve bilgisayar kullanmaya öğrenip, telefon santral memurluğu kursu aldı. Yaşama sımsıkı sarılan Vural, Sevgi Vural ile hayatını birleştirdi. Bu evlilikten bugün 9 yaşında olan Ezgi ve 5 yaşında Ceren isimli iki kızı bulunan Vural, hiçbir zaman bağlamayı elinden bırakmadı. Vural, şunları söyledi:
“Bağlamanın teline her dokunuşumda karanlık dünyam aydınlanıyor. Müziğin sesiyle bedensel engelimden sıyrılıyorum. İyi ki zamanında bir müzik aleti çalmayı öğrenmişim. Engellinin önündeki en büyük engel, aile sevgisidir. Çocuklarının zarar görmesini istemeyen aileler, onların içindeki becereyi de öldürebiliyorlar. Bunun yerine onları istedikleri gibi davranmaları konusunda rahat bıraksınlar. Ben zaman zaman görmediğimin farkında bile olmuyorum. Çevremdeki birçok insan halen benim gördüğümü zannediyor. Her şeyi en iyi şekilde yaptığımı düşünüyorum. Evde her türlü işimi kendim yapıyorum. Eşime yardım etmeyi çok seviyorum. Gören insanla görmeyen arasındaki farkı ben kendimce hissetmiyorum. Ama bütün bu olumlu düşünmeme karşın biz engellilerin en önemli sorununun işsizliktir. Devlet, bu konuda yeni yasalar yeni iş kanunlar çıkarıyor. Ama bunlar yeterli değil. Daha fazla olmasını temenni ediyorum.”