YAZARLAR NEDEN "YAZARLAR"? Sizce yazarlar neden yazarlar? Para kazanmak mıdır amaç yoksa Tanınmış olmak, insanların hayranlığını kazanmak mıdır? Yoksa

YAZARLAR NEDEN "YAZARLAR"? Sizce yazarlar neden yazarlar? Para kazanmak mıdır amaç yoksa Tanınmış olmak, insanların hayranlığını kazanmak mıdır? Yoksa sadece gerçek yazarların hissedebileceÄŸi o engellenemez duygu mudur?..Bir tutku düşünün ki, hiç umulmadık bir anda tüm varlığınızı ele geçiren, ve vazgeçmenin mümkün olmadığı… O anda yaptığınız herhangi bir iÅŸi bir anda bir kağıt gibi buruÅŸturup çöpe atmanıza neden olabilecek, tamamen size hakim olan ve bunu yaparken büyük bir haz duyduÄŸunuz garip bir tutku…Öyle bir tutku ki bu, tüm yaÅŸamınıza hükmeden, sayesinde yaÅŸadığınızı hissettiÄŸiniz, sizi, istediÄŸiniz bir dünyada, kendi yarattığınız insanlarla, kendi yarattığınız sokaklarda, kendi yarattığınız duygularla yaÅŸatabilen, kısacası size bir süreliÄŸine Tanrı rolü oynamanızı saÄŸlayan bir tutku… Hiç düşünmediÄŸiniz bir anda içinizden çok kuvvetli bir istek yükselir. Hadi gel bir süreliÄŸine farklı bir dünyaya götüreyim seni der. Böyle birÅŸeyi geri çeviremezsiniz ve bir kere tattığınızda, bir daha vazgeçemezsiniz, sürekli istersiniz…İşte bu duygudur yazara hakim olan. Ona bir süreliÄŸine Tanrı olmayı vaad eden bir duygu, kendi yarattığı dünyaya egemen olma vaadi… Ve bir bakarsınız, birgün yolda yürürken, içinizden, ulaÅŸamayacağınız kadar derinlerden, bu muhteÅŸem duygu yükselir…Bir derste, öğretmen "bizim için çok gerekli olduÄŸuna inandığı" saçma birÅŸeyi anlatırken gelir bu duygu, ya da arkadaÅŸ ortamında sohbet ederken… Karşınızdakinin gözünün İçine baka baka yazmaya baÅŸlarsınız, kalem kalbiniz olur, kağıt da beyniniz… O kağıdı hiç atmazsınız, hep sizle birliktedirNeden yazarlar ölene kadar yazarlar?.. Sizce yazarlığı bırakan bir yazar var mıdır? Her insan mesleÄŸinden vazgeçebilir ama bir yazar asla yazmayı bırakmaz. Siz farketmeseniz de, o sürekli yazar, yazamayacağı duruma geldiÄŸinde dahi… Siz onu yaÅŸlı bir bunak olarak, sabit bakışlarla öylesine dünyadan habersiz sallanan sandalyesinde oturur gördüğünüz anda bile, o hala yazıyordur… Ve son ana kadar da devam eder yazmaya. Kalem ya da klavye kullanmasa bile… Åžengül ÖZAYDIN - 16 Åžubat 2000, ÇarÅŸamba Â