Sürçi lisan ettiysem affola!
Güncelleme Tarihi:
Öğle saati gelince haber merkezinde yemeğe inelim ‘hadi hadi’leri başlar, herkes ayaklanır. Bugünde indik yemeğe cümbür cemaat. Tarık Abi’nin doğumgünü vesilesiyle konu yaşa geldi. Önce klasik geyikler yapıldı ama sonra ağrılar sızılar karıştı mevzuuuya... (Hacer epey riskli bir yazıya kalkıştı ya, hadi Allah sonunu hayırlı etsin!)
Geçen hafta, söylemesi ayıp ama söylemeden edemeyeceğim, Uludağ’da çılgınlar gibi eğleniyordum. Finaller bitmiş, okul tatil, patronum sağolsun staj tatil...Tam değmeyin keyfime durumu. Zaten üniversite bitiyor, bir daha nerede bulacaksın bu imkanı da elini kolunu sallaya sallaya, arkadaşlarınla 5 gün tatile gideceksin...
Gitmeden 2 gün önce ayak parmağımı kırdım ama umurumda olmadı. Ağrıdı sızladı kimi zaman üstüne basamadım, seksek oynadım ama hiçbir eğlenceden eksik kalmadım. (Tabii böyle durumlarda ebeveyn arayınca pembe yalanlar yazıvereceksin telefonda...)
Dün kontrole gittim hiçbir şey yokmuş. Parmakçığım düzgün düzgün kaynıyormuş yerine. “Anne dedim sana ben dikkat ettim, öyle fazla hoplayıp zıplamadım!”
*
Sonra bugün yemekte Serdar Abi dedi ki: “Haftasonu yüzmeye gittim. Beynim eski bir yüzücü olduğunu hatırlıyor ama bedenim hatırlamıyor.”
İçimden dedim ki iyi ki kaymışım. Belki ileride canım istemeyecek bile.
Yaşı 60-80 olan amcalardan teyzelerden bahsettiler. Kimi diyormuş ki “Ben daha yaşamak istiyorum be yavrum. Görecek, yapacak çok şeyim var. Yetmez bu kadarı bana!”
İyi ki her dakikamı dolu dolu yaşamışım...Yaşlanınca değil tatile gitmek, yol bile gözümde büyüyebilir.
Hani her kuşağın bir öncekini tesellisi vardır ya, yaşlandım falan dersiniz; karşınızdaki sizden daha yaşlı olan, sizi kıskanarak teselli eder.(Bu yüzden kendinizden yaşlı biriyle bu diyaloğa girin.) Gençler için teselli değildir aslında gerçektir ama, 50’yi aşanlar için teselli olmaya başlar...(Politik bir sınır koydum galiba. 50’yi aşan Serdar Devrim okuru var mıJ)
Bir daha olur olmadık, “Baba, 22 oldum inanamıyorum yaaa” dememeye karar verdim.
Babaannem aklıma geldi. Hiç kondurmazdı kendine yaşlılığı. Alışverişi gezmesi hiç bitmezdi. Ölümden korkardı ama hasta değildi ki neden ölsün. Hep dedeme ölecek gözüyle bakardı...
Özledim seni babaanne...
*
Doğumgünü eğlencelerinin yerini zamanla bir yemeğe bir telefona bırakması ve en sonunda yok olması ne kadar hüzünlü.
Neyse çok riskli bir yazı oldu. Sürçi lisan ettiysem affola!