Öfkemizin nedeni

En iyi savunma hücumdur' diyenler şimdi gelip ilişkilerin ne hale geldiğini görsünler. Zaten ilişkiden ne anladığımızı da sorgulamamız gereken bir dönemdeyiz. Tek kişilik ilişki olur mu? Tabii ki, olmaz. Birden fazla kişiye ihtiyaç var ilişki için. Fakat bizler hem birarada yaşıyoruz, hem de tek kişiymişiz gibi davranıyoruz. Yani kendimizden başka kimse yokmuşcasına yaşıyoruz. Benim istediğim, benim sevdiğim, benim doğrularım, ben haklıyım, ben, ben, ben... Sen, biz, onlar yok. Etraftaki herkes figüran. Herkes rolünü iyi ezberlesin. Sadece benim istediğim gibi olacak. Ben ne yaparsam, en iyisini yaparım! Şayet istediği gibi olmazsa, yapamazsa ya küsüp kendi kabuğuna çekiliyor, ya da saldırıyor. Hele bir de zor durumda kalmışsa, önemli bir hata yapmışsa ve insanlar ondan hesap soruyorlarsa, derhal savunmaya geçiyor. Tabii en iyi savunma, hücumdur. Saldırıyor. Saldırının cevabı tabii ki, karşı saldırı.Sonra bir de bakıyorsunuz kim ne iç in kavga ettiğini bilmeden herkes birbirine bağırırken kendini buluyor. Bir de farkındaysanız saldırgan duygular son zamanlarda iyice arttı. Sanki sinir uçlarımız dışarı çıkmış durumda. Hafif bir dokunuş yerimizden zıplamamıza yetiyor. Herkes birbirine öfkeyle bakıyor. Sakinleşmek için ilaçlar alarak dolaşıyoruz ve kendimizi pek de iyi hissetmiyoruz. Yani aslında bu öfkeli ve saldırgan halimizden pek de memnun değiliz. Ama kendimizi kontrol edebilmemiz de pek mümkün değil. Daha doğrusu konuştuğum insanlar öyle söylüyor. (Sürecek)