Viskiyi kim buldu

Viskiyi önce İskoçlar mı, yoksa İrlandalılar mı damıtmıştı? Bu soru, iki ülke arasında bitmez tükenmez bir tartışmaya neden oldu. Doğal olarak her iki ülke de, viskiyi ilk damıtma şerefini kendisine mal ediyordu. Ama dünyanın ruhsatlı en eski damıtım evinin Kuzey İrlanda’da, 1608 yılında yapılan Old Bushmills olması, ibreyi İrlanda’ya çeviriyordu.
Dublin’de kaldığım süre içinde ve günün çeşitli saatlerinde, İrlanda’nın ünlü viskisi Tullamore Dew’ün tadına baktım. Tat açıklamasına geçmeden önce, İrlanda’da bizim gibi “vakti kerahat” yani “içki zamanı” diye bir kavram olmadığını belirtmemde yarar var. İrlandalılar için günün her saatinde içki içilebiliyordu. “Şişenin dibini” bulmadan da kimse evine gitmiyordu. Onun için Heinrich Böll’ün dediği gibi, İrlandalılar sabah saat 07.00 ile 10.00 arasında tüm soruları tek kelime ile, “Sorry” diyerek yanıtlıyorlardı. Böylesine içki sever bir milletti.
Viskide is kokusunu ve is tadını sevmeyenler için, İrlanda viskileri daha çekici olabilirdi. İrlandalılar arpayı turba ateşi yerine, fırınlarda, kömür ateşiyle kurutuyordu. Onun için is kokusu olmuyordu. İrlandalılar tahıl viskisi yapımında, İskoçyalılardan farklı olarak çavdar ve yulaf da kullanıyordu. Ayrıca viski üç kere damıtılıyordu. İrlandalılar bu ekstra damıtmanın, viskinin tadını daha da güzelleştirdiğini öne sürmelerine karşılık, İskoçlar İrlandalıların iki kere damıtmakla adam gibi viski yapamadıklarını, onun için üçüncü damıtmaya gerek duyduklarını söylüyordu.
İrlandalılar viskiyi genellikle sek veya bir buzla içiyordu. Viskiye su koymak, pub’larda oldukça hassas bir konuydu. Bir İrlanda atasözü bu işin ciddiyetini şöyle açıklıyordu: “Bir erkeği çıldırtmak istemiyorsan, karısına sarkıntılık etme ve viskisine sakın su koyma...”