Tecavüzlere sessiz kalma

Haberin bu satırlarını okurken bütün samimiyetimle belirtiyorum, ekrana domates fırlatmak istedim! Sonra ayağımdaki terliği çıkarıp bir temiz hedefe isabet ettirmeyi bile düşündüm. Saçımı başımı yolup, avazım çıktığı kadar bağırmak geldi içimden. Çünkü burada gizli gizli pedofiller kutsanıyor bence.

Tanıdığım pek çok anne gibi ben de tecavüzcülerin ülkemizde ve dünyada bu kadar rahat olmasından yana çok doluyum.

Minik Belen’in annesi tecavüze sessiz kalmayı mı yeğledi, bu olaya yol açan etmenler neler bilmiyorum. Aile içi veya yakınlarının düzenli olarak cinsel  istismarına uğrayan çocukların en yakınlarının bu konuda sessiz kaldıklarını araştırma bulgularından, örnek olaylardan, mahkeme dosyalarından dolayı biliyorum.

Taciz ve tecavüz edene, buna sessiz kalana en ağır ceza verilmeli derken her gün takipsizlik kararı verilen çocuk tacizi haberleri alıyorum. Umudumu yitiriyorum, adalet duygum inciniyor. Anne yanım öyle öfkeleniyor ki, elime geçse acımayacağım!

Tecavüzlere sessiz kalma!
Şili’deki Sebastian Pinera beni duyar mı, duysa da anlar mı, bilmiyorum. Ama ülkemdeki  insanlar anlar, öyle değil mi? Hadi yakınları korktu, utandı ve bu yüzden sessiz kaldı diyelim. Görevi halkın güvenliğini ve sağlığını korumak olanların bu konudaki tavrına ne demeli! İnfial yaratmaktan öte gitmiyor alınan kararlar.

Hakimsen,

Savcıysan,

Hukukçuysan susma!

Bir insanlık suçuna ortak olma. Bu utanca perde olma, pedofillere acıma. Seni susturan nedir?

Milletvekiliysen,

Çocuk Hakları için çalışıyorsan, hiç çekinme kaldır elini, söz al. Haykır bu utancı! Seni susturan nedir?

Doktorsan,

Öğretmensen,

Çocuklarla ilgili bir iş yapıyorsan tacize uğrayan bir çocuk tespit ettiğinde ver dilekçeni, seni korkutan nedir?

Pedofilinin zirve yaptığı, kokuşmuş ve çarpık ilişkilerin ne yazık ki ayan beyan bilindiği Vatikan bile çocuk cinsel istismarına savaş açtı.

Sen ne duruyorsun?

Kimden korkuyorsun?

Susma!

Tecavüzlere sessiz kalma, bu utanca ortak olma!