Ne gemiler yaktım karşıdan baktım

Radyoda ne zaman Sezen Aksu’nun ‘Ne gemiler yaktım’ dediÄŸi ÅŸarkı duyulsa, cezaevinde bütün baÅŸlar Ä°smail’e dönerdi. ‘Hey gemici, senin parçan çalıyor’ deyip basarlardı kahkahayı. Kendiyle barışık bir adamdı Ä°smail. O da gülerdi mahkum arkadaÅŸlarıyla birlikte. ‘Kasten gemi yakmak’ suçundan girmiÅŸti cezaevine. Ama bu ne ilk suçuydu, ne de ilk mahkumiyeti.Daha önce 13 kez cezaevine girip çıkmıştı. UyuÅŸturucudan oto kaçırmaya, silah taşımaktan adam vurmaya kadar uzanan zengin sabıka koleksiyonu vardı. Suça ilk adımını ortaokulu terk ettiÄŸi günlerde atmış, henüz 16 yaşında iken esrarla tanışmıştı. Durmak nedir bilmeyen maceracı kiÅŸiliÄŸi yüzünden oradan oraya savrulup durmuÅŸtu hayatı boyunca. Adı, ‘uslanmaz bir sabıkalı’ya çıkmıştı ama hiç gocunmazdı bundan. ALANYA YOLUNDA ARKADAÅžI PİÇ CUMHUR’A UÄžRADIYaÅŸamının en önemli fırsatını 1996’da, annesinin dedesinden kalan mirası paylaÅŸtırmasıyla yakaladı. Ä°lk kez 1 milyar 150 milyon liraya sahip olmuÅŸtu. Bu parayı doÄŸru deÄŸerlendirebilseydi, sığındığı karanlık limandan çıkıp gündüzleri mesken tutabilecekti.Onu evlendirmek, iÅŸ sahibi yapmak istedi yakınları. Taksici olan kardeÅŸi, ‘Gel bir araba alalım’ dedi. Evlenmeyi de taksici olmayı da reddetti Ä°smail.Daha önce iki kez gezmeye gidip beÄŸendiÄŸi Alanya’ya yerleÅŸmeyi kafasına koymuÅŸtu. Niyeti manavlık yapıp, bir yandan da denizle içiçe yeni bir yaÅŸam kurmaktı.Bir kamyonet satın alıp Alanya’ya doÄŸru yola çıktığında, kısa olan Akseki yolu yerine daha uzun olan Silifke yolunu seçti. Bu seçim, yaÅŸamının akışını etkileyecekti.TaÅŸucu limanına uÄŸrayıp, çok sevdiÄŸi arkadaşı Piç Cumhur’dan birkaç içimlik esrar almak istiyordu. Piç Cumhur, elinden geldiÄŸince ağırladı Ä°smail’i. Tam ayrılırken, Ä°smail’in aklını çelen bir öneride bulundu:- Madem kamyonetin var, Alanya’ya boÅŸ gitme. Viski, rakı götür masrafını çıkar.Kıbrıs feribotuyla gelen ucuz içki ve sigaralar TaÅŸucu’nda serbestçe satılıyordu ama yakalanınca kaçakçılık sayılıyordu. Macera olur da Ä°smail reddeder mi? Hemen kabul etti bu teklifi. Cumhur, 10 karton sigara, 10 koli viski-rakı yükledi kamyonete. Ä°smail, verilen adrese teslim edip taşıma ücreti alacaktı; 30 milyon lira ile 5 viski, 5 rakı, 5 paket de sigara.Yolda hiçbir problemle karşılaÅŸmadan Alanya’ya gidip yükü teslim ettiÄŸinde, manavlık yapma projesini çoktan unutmuÅŸtu. TaÅŸucu-Alanya arasında içki-sigara kaçakçılığı yapmak karlı bir iÅŸti. Kısa sürede organizasyonunu yaptı; Almanca ve Ä°ngilizce bilen, daha önce de içki kaçakçılığı yapmış birini aldı yanına. Zabit, Almanya’dan kovulmuÅŸtu, iÅŸi gücü de yoktu. Çetenin üçüncü üyesi, Ankara’dan birlikte yola çıktığı Ä°bo’ydu. Kendisinden 7-8 yaÅŸ büyük olan Ä°bo’ya ‘dede’ diyordu Ä°smail. TaÅŸucu seferleri böyle baÅŸladı. Hem para kazanıyorlardı hem de geceleri içki sıkıntısı çekmiyorlardı. Viski, rakı stokları eksik olmuyordu kamyonetten. Ä°smail, aradığı evi sonunda buldu. Denize, Alanya surlarının üzerinden bakan, muhteÅŸem manzaralı bir evdi. Üç katlı evin çatısı yanmıştı. ‘Nasıl olsa param var, yaptırırım’ diye düşündü.Evin sahibi 25 yaşında Yusuf adlı bir gençti. Tamir masraflarını üstlenince anlaÅŸmaları zor olmadı. Ä°smail çatıyı yaptırıp, karşılığında bir yıl ücretsiz oturacak, daha sonra ayda 100 mark kira verecekti. VURUN VÄ°SKÄ°NÄ°N DÄ°BÄ°NE DEDÄ° KADEHLER KALKTI BÄ°R BÄ°R 20 gün kadar sonra evin güzelliÄŸi ortaya çıkmaya baÅŸladı. Batan güneÅŸin kızıllığı denize vurmuÅŸ, karanlık basıyordu. İçki vakti gelmiÅŸti. Mangalı- masayı kurup işçileri de çağırdı Ä°smail. ‘Haydi vurun viskinin dibine’ dedi. İşçiler çoktan hazırdı. ‘Hayırlı olsun’ diye kalktı kadehler. Esrarlı sigaralar da tüttürüldü o gece. Mangal, saatler boyu sönmedi. ÅžiÅŸeler bittikçe, kamyonetin arkasından yenisi getiriliyordu. Altı kiÅŸinin içtiÄŸi viskinin, rakının hesabı yoktu. İşçileri gönderdiklerinde saat sabahın 04.00’ünü gösteriyordu. Herkesin kafası iyiydi. Ä°smail’in gözü evsahibi Yusuf’a takıldı, suratı asıktı. Yusuf, kiraladığı ilk günden beri evden ayrılmamış, o gece de birlikte içmiÅŸlerdi.‘Bu ne surat Yusuf?’ dedi Ä°smail. Yusuf, bu soruyu bekliyordu besbelli. ‘Abi, karımı çok özledim Antalya’ya gitmek istiyorum, param yok’ deyip borç istedi hemen. Zaten Yusuf’un evinden çıkmamasına canı sıkılıyordu Ä°smail’in. HoÅŸlanmamıştı bu çocuktan. ‘Bak Yusuf’ dedi; ‘Sermayem bitti daha iÅŸler bitmedi. Al sana yüz mark. Bu sana son kıyağım.’Yusuf, ertesi akÅŸam yine evdeydi. Bu kez öfkesine yenik düşen Ä°smail, tekme tokat kovaladı onu. Yusuf kaçarken bağırıyordu, ‘Ben sana bunun hesabını sorarım’ diye. Nitekim ertesi sabah kalktığında kamyonetini yanmış buldu Ä°smail. Hem de arkasındaki 550 ÅŸiÅŸe viski, 300 ÅŸiÅŸe rakıyla birlikte.13’üncü sabıkası iÅŸte o zaman geldi. Bir hafta sonra Yusuf’u, bir arkadaşının evinde bacağından vurdu. Ve yine cezaevi yolu göründü. Sekiz ay sonra cezaevinden çıktığında beÅŸ parasızdı. Dedesinden kalan mirası son kuruÅŸuna kadar harcayıp bitirmiÅŸti. Ãœstelik dünyanın parasını harcayıp onardığı ev de yakılmıştı. Büyük ihtimalle Zabit ve Ä°bo yapmıştı bu iÅŸi. Çünkü ortalarda yoktu ikisi de.Ortada kalmıştı Ä°smail. Yine de Alanya’dan ayrılmadı, direndi. Günler sonra, motoru bozuk olduÄŸu için limana demirli duran Burcu adlı bir tekneye sığındı. Burcu’da yatıp kalkıyor, aynı kiÅŸiye ait olan Kelebek adlı tekneyle de balığa çıkıyorlardı. Geceleri rakı masasını kurmaya baÅŸlayınca keyfi yerine geldi Ä°smail’in.Bir yıl kadar sonra, yan teknede farklı bir hareket dikkatini çekti. Yasak olmasına raÄŸmen kompresörle balık avlıyorlardı. ReÅŸat adlı dalgıç, gündüzleri dalıp balıkların yerini belirliyor, gece dalışında da zıpkınla avlıyordu büyük balıkları. Ä°smail, kısa zamanda ReÅŸat ile muhabbeti ilerletti. Güvenini kazanınca, ReÅŸat içini dökmeye baÅŸladı ona. Patronuyla arası bozuktu, parasını düzenli vermiyordu. Ä°smail’in beklediÄŸi fırsattı bu. ‘Bizim tekneye gel’ dedi. Üçte bire anlaÅŸtılar. ReÅŸat, ertesi gün kompresörünü, malzemelerini alıp Kelebek’e taşındı.Bir hafta kadar birlikte çalıştılar. Ä°smail, iÅŸin inceliklerini çabuk kavradı. ReÅŸat dibe daldığında hortumu yavaÅŸ yavaÅŸ bırakıyor, pervaneye takılmaması için dikkat ediyor, sonra yine ağır ağır çekiyordu yukarı. Hızlı çekerse vurgun yeme tehlikesi vardı ReÅŸat’ın. 45-50 metreye kadar iniyordu çünkü.Sonra tekneler satıldı ve yine her ÅŸey altüst oldu. Teknelerin yeni sahibi, dört yıldızlı bir turistik otelin elektrik iÅŸlerini yapıyordu. ‘Ben size karışmam, haftada iki kez misafirimle gelir balığa çıkarım, o kadar’ dedi. DediÄŸini de yaptı.Ä°smail sevindi önce. Teknenin sahibi gibi olmuÅŸtu. Ãœstelik otelden de yararlanıyordu. Ä°stediÄŸi zaman gidip banyosunu yapıyor, yemeÄŸini yiyordu. Yeni patronun hali vakti yerindeydi. Elektrik iÅŸlerini yaptığı oteldeki itibarı o kadar büyüktü ki, ona ‘Otelci’ lakabını uygun bulmuÅŸtu Ä°smail. Her ÅŸey yolunda gibi gözüküyordu ancak Ä°smail zamanla dışlandığını hissetti. Otelci, ReÅŸat ile fazlasıyla içli dışlı olmuÅŸtu. Bir akÅŸam yine misafirleriyle birlikte geldi patronu. Ä°smail’in uzak durduÄŸunun farkındaydı. ‘Sen hiçbir ÅŸeye karışma. Sadece salatayı, masayı hazırla, balığı piÅŸir yeter. Rakı da var, viski de’ dedi. Bu teklifi reddedemezdi, ‘Tamam, baÅŸka iÅŸe karışmam’ deyip atladı tekneye.BURCU VE KELEBEK YANMAYA BAÅžLADI Bir saat kadar açıldıktan sonra motorlar sustu; ReÅŸat daldı. Ä°smail, masayı kurmuÅŸ, bir yandan demleniyor, bir yandan da onları seyrediyordu. Bir ara Otelci’nin hortumu hızla yukarı çektiÄŸini fark etti. Müdahale etmeden duramadı. ‘Ne yapıyorsun, adama vurgun yedireceksin’ diye bağırdı. KoÅŸtu hortumu yakaladı, ağır ağır çekti yukarı. Çıktığında sersemlemiÅŸti ReÅŸat. ‘Ne oldu, az daha öldürüyordunuz beni’ dedi. Titriyordu, battaniye istedi. Hemen bir kadeh de rakı verdi Ä°smail. Fakat ReÅŸat, bir yudum alır almaz kustu. Vurgun yemiÅŸti. Otelciye, ‘Hemen Alanya’ya bas. Hastaneye yetiÅŸtirelim’ dedi Ä°smail. Otelci korkmuÅŸtu. Limana doÄŸru yol alırken Ä°smail ve ReÅŸat’a tembih etti. ‘Benden bahsetmeyin. Teknede sadece ikiniz vardınız. Kafasını duvara çarptı.’ Karaya ayak basar basmaz kayboldu ortadan.Ä°smail, o komik yalanı söylese de doktorlar inanmazdı. GerçeÄŸi söyledi; ‘Vurgun yedi herhalde.’ Doktorlar, bir iÄŸne yaptılar ama ‘24 saat içinde basınç odasına girmesi gerek. O da sadece Bodrum ve Ä°stanbul’da var’ diye de uyardılar. Bodrum’a gidecek arabaları yoktu. O geceyi uykusuz geçirdiler. ReÅŸat’ın titremeleri artıyordu giderek. Gün ışıdığında, Ä°smail, ReÅŸat’ı kaldırdı. ‘Haydi Otelci’ye gidiyorsun. Ya beni bir arabayla Bodrum’a gönderirsin, ya da seni polise ÅŸikayet ederim’ diyeceksin.’ Ä°yice kızmıştı, ReÅŸat’ı bir taksiye bindirip gönderdi.AkÅŸama kadar ses çıkmadı. ‘Otelci’yi arasam mı?’ diye düşünürken o çıkıp geldi. Sinirli görünüyordu. ‘Pılını pırtını topla. Yarın sabah gözüm görmesin seni burada’ dedi. Ä°smail, beklemiyordu böyle bir tavrı. Bir başına kalmıştı. Çöktü rakının başına. Vakit gece yarısını geçmiÅŸti. Denize saldığı sepetler geldi aklına. Motora binip, sepetleri bıraktığı yere gitti. Takılan balıkları alırken bir baktı ki, iki tekneden alevler yükseliyor, Burcu ve Kelebek yanıyor. Hızla limana yöneldi. Liman itfaiye ve polis kaynıyordu. Karaya yaklaşınca üzerine atılıp gözaltına aldılar onu. Tekneleri yakmakla suçlanıyordu. Ä°smail reddetti; ‘Ben yakmadım, belki tüp devrilmiÅŸtir.’ Polis inanmadı.Ä°tfaiye raporu da polisi doÄŸruladı; yangın iki teknenin de motor kısmından çıkmıştı. Teknelerin kundaklandığı kesindi. Tanıklara göre o gece o teknelere Ä°smail’den baÅŸka girip çıkan olmamıştı. Ä°smail, mahkum olmaktan kurtulamadı. Ä°ÅŸin garibi, mahkum olunca farklı konuÅŸmaya baÅŸlamasıydı:‘Ben yakmış olabilirim. içkiyi fazla kaçırmıştım o gece.’ Yine bir teknede yaşıyorÄ°smail Akın, üç yıllık yargılama sonunda mahkum olunca cezaevinde 14 ay yattı. Mayıs 2004’te çıktı cezaevinden. Yine Alanya’da, yine bir teknede yaşıyor. KöpeÄŸi Zilli ile birlikte.Ä°lk aylarda yeni limanda gemilerden yolcu taşıyor, dansöz kızları gemilere götürüyorlardı. Güvenlik gerekçesiyle bu iÅŸ yasaklanınca balıkçılığa döndü. Ä°smail Akın, ÅŸimdi balıkçılıkla geçiniyor.‘Uslanmaz bir mahkumun anıları’ baÅŸlığıyla gönderdi anılarını. Amacı, yaÅŸamını bir roman haline getirmek. Åžimdilik ilk bölümünü yazabildi. Yazdıklarının üzerinden konuÅŸtuk kendisiyle. Öykü de iki aylık bir çalışmanın sonucunda tamamlandı.YaÅŸam öykünüzü bekliyoruzFax: (312) 428 53 18e-mail: fbildirici@ hurriyet.com.tr Mektup adresi: Anlatsam Roman Olur Hürriyet Bürosu Cinnah Cad.No 8 K.Dere/AnkaraWeb sayfası: www.hurriyet.com.tr/anlatsamÇARÅžAMBAÄ°RANLI GÃœZEL MÃœLTECÄ°NÄ°N YAÅžADIKLARIÂ