Müzik

RIFF COHEN
A PARIS
Universal Music France / EMI

4 Aralık’ta Zorlu Center PSM’de sahne alacak Riff Cohen 24 yaşında, İsrailli bir kız. ‘A Paris’ onun ilk albümü. İbranice ve Fransızca şarkılar söylüyor, Ortadoğu elementlerinin yoğun olduğu bir müzik yapıyor. Sound’unda yaylılar, üflemeliler ve perküsyonlar bir hayli yer kaplıyor. Riff’in vokal melodileri ise şarkıların temposunun yüksek olmasını sağlıyor, zira Riff, işin ‘oryantallik’ kısmını genelde vokaliyle hallediyor. İbranice ve Fransızcanın fonetik yapıları da şarkıların ‘kıvrak’yapısına uygun olunca ortaya neredeyse her şarkıda göbek attıracak bir albüm çıkmış oluyor. Ama ağıt kıvamında, ‘ağır’ bir-iki şarkı da var ve bunlar da albümdeki ahengi oluşturuyor. Albüme sinmiş bir retro havası da yok değil. Hem kulağınıza ulaşan ses kuşağında hem de albümün görsel konseptinde nostalji tonları yüksek. Riff, özellikle sahne performansıyla büyüyecekmiş gibi görünüyor. İlk albümünden onu yakalamak isteyenler varsa, işte fırsat burada duruyor...

KORAY CANDEMİR
YARIM KALAN
Sony Music / Epic

‘90’lardaki ikinci nesil büyük Türkçe rock patlamasının baş sorumlularından biri olan Kargo’nun şarkıları bugün hâlâ eskimiyorsa bunda Koray Candemir’in büyük payı var. Zira öyle özgün bir sesi ve yorum gücü var ki, ister istemez kendi imzasını atıyor her şarkıya. Fakat gerek değişen müzik algısı ve dünyası, gerekse de Koray’ın kişisel tercihleri, onun solo kariyerini Kargo’nunki kadar görkemli kılmadı. 2001’deki ilk solo albümü ‘Sade’nin devamı ancak bu yıl geldi, ‘Yarım Kalan’ ile. Arada Maskott diye bir grup da kurdu ve bir albüm çıkardı ama pek ses getirmedi. Neyse, ‘Yarım Kalan’ beklentilerimin üzerinde bir albüm. Yapım ekibinde Mor Ve Ötesi’nden Burak (kendisi albümün prodüktörü aynı zamanda) ve Harun’un yer alması, albümdeki sound’u ‘Koray Candemir vokalli Mor ve Ötesi’ kıvamına yaklaştırmış olsa da sorun yok, bunlar iyi şarkılar. Şu sıralar akustik gitar temelli, iyi bir Türkçe albüm dinlemek isteyenlere tavsiyemdir...

PITCH BLACK PROCESS
HAND OF GOD?
Sliptrick Records

Eski adıyla Affliction, yeni adıyla Pitch Black Process beni ters köşeye yatırdı. Grubu yıllar boyunca takip ettim, Affliction adı altında yaptıkları hiçbir zaman tatmin etmedi beni. Soilwork sularına yakın, İsveç ekolü melodik death metal yapma çabalarını olumlu karşıladım ama hep bir yerde takılıyordu İzmirli bu metal kafalar. Belki besteler fazla karışıktı, belki nakaratlar yeterince yakalayıcı değildi, belki vokaller kulak tırmalıyordu... Pitch Black Process bunların hepsini aşmış! Türkiyeli bir grup tarafından yapılan ve henüz ilk turda beni afallatan albüm sayısı çok azdır, ‘Hand of God?’ onlardan biri oldu. Ve giderek büyüdü albüm, her dinleyişimde daha çok zevk aldım. Modern melodik death metal, sound konusunda son derece titiz olunması gereken bir tür ve PBP bu işin altından kalkmış. E melodik gitar sürüşleri, akıcı rifler ve güçlü nakaratlar da var, daha ne olsun? Şarkı sözleri de taşı gediğine oturtan, protest bir içeriğe sahip hem... Yeme de yanında yat...