Minareler Nereye Batıyor?

Geçtiğimiz ay hurriyetmax’te, İsviçre hükümetinin Google’ı mahkemeye verdiğini hazırlandığının haberini yapmıştık. Haber, “Adım adım faşizm” başlığıyla çıkmıştı.

Çok manidar, gerekçe Google’ın sokak görüntülerini internette canlı yayınlayarak o anda orada olan insanların haklarını ihlal ettiğiydi.

Bugünse aynı hükümetin imza attığı ‘minare’ rezaleti konuşuyoruz.

Ortada iki görüş var.

Halkın dediği başımızın tacıdır deyip, İsviçre’deki minare yasağına destek verenler,

Böyle bir konuyu halka sormanın anlamsızlığını vurgulayanlar,

Bir de tabii�“Dağlık bir ülkede bir yapının biraz daha uzun olmasının ne zararı var ki” gibi absürd çıkışlar yaparak hangi tarafta olduğu belli bile olmayan Fransız Dışişleri Bakanı gibiler...

Aslında ortada teorik olarak bir sorun yok.

Evet, bu yöntemin adı halk oylaması.

Yalnız halka sormanın otoriter ülkelerde çok sık kullanılan bir oylama yöntemi olduğu unutuluyor.

Yani her “halka sormanın” adı demokrasi değildir.

Çünkü Mussolini, Hitler, Salazar, Peron rejimlerinin hepsinde bu yöntem uygulandı.

Ama işte, yaşadığınız gibi olmuyor, sizi etkilemeyince uzak ülkelerdeki peri masallarını okuyor gibi bir hissiyat oluşuyor.

Şimdi örnek kanlı canlı karşımızda.

Artık tecrübeyle sabit.

Bunun adı demokrasi değil popülizm.

Hatırlayacaksınız Melih Gökçek Beyefendi Hazretleri de bir cadde de içkiyi yasaklayıp yasaklamama konusunu halka götürmek istemişti.

Artık herhalde işi her konuda halka götürmenin nerelere varacağını görmüşlerdir.

Bir dahaki referandum planlarında yarın Çankaya’da badem bıyıklı erkeklerin tümü bıyıklarını traş etmeli mi diye referanduma gidilirse ne olacağını düşüneceklerdir...

Demokraside esas, özgürlüğün garanti olup olmamasıdır.

Şapkadan sihirle tavşan çıkarır gibi sandıktan demokrasi çıktığını savunan İsviçre hükümeti çok iyi biliyor...

Tavşanı o şapkaya aslında hokkabaz koyar, nifak tohumlarını halkın arasına kendilerinin koyduğu gibi...