Çocuklarım senin simitlerinle büyüdü, hakkını helal et Feridun Abi...

Aklıma gelmezdi bir simitçinin ölümüne ağlayacağım...

Ağladım...
Hüngür hüngür ağladım...

Çünkü tüm Cihangir gibi bizim ailenin de simitçi amcasıydı o...
Simit satmazdı, simit almak isteyenler ona gelirdi...
Firuzağa meydanında her daim duran kırmızı simitçi arabası yerinden kıpırdamazdı...
Arabanın küçük pencerelerini iki yana açar, en taze simitleri seçip uzatırdı “Al bakalım güzel kızım” diyerek Pera’ya...
Her hafta sonu aynı şey yaşanırdı bizim evde; sabahları Pera’yla el ele Cihangir’i yürür, üst katında o korkunç patlamanın olduğu Komşu Fırın’dan ekmeğimizi alır ama hiçbir zaman simitlerine kanmazdık...
Dönüşte simitçi amcanın tezgahına uğrardık mutlaka...
Bu zamanda tezgahının kapısını açık bırakıp giden ender esnaflardandı bizim simitçi amcamız...
Arabasının başında değilse bütün Cihangir bilirdi:
İsteyen istediği kadar simidini, açmasını alır, parasını tezgaha bırakırdı...
Olmadığı zamanlar Pera sorardı, “Simitçi amca nerede” diye...
“Buralardadır” derdim, tezgaha parayı bırakırken...
Pera aldığı şeyin ücretini ödemeyi simitçi amca sayesinde öğrendi...
Tezgahı başındaysa illa bize tatlı tatlı takılırdı...
Eğer o sabah 2-3 simit aldıysak, verdiğim 5 liranın üzerini almamaya çalışırdım ama o yine de para üstünü zorla tutuştururdu elimize...
Hak ettiği kadar kazanmak isterdi hep...
Ne yalanı vardı, ne dolanı...
Sonsuz güvenirdi insanlara, sonsuz iyiydi...
Pera’ya paytak paytak yürüdüğü bebekliğinden beri simit verirdi...
Şimdi tam Pars’la paytak paytak simitçi tezgahına yürümeye başlamış...
Simitçi amca da “Ablası gibi bu da bizim simitlerle büyüsün bakalım” demeye başlamıştı...
Ama olmadı...
Tezgahını en erken açtığı pazar sabahı, 07.00’de doğalgaz patlaması yaşanan karşı apartmandan kopan beton parçalarının altında kaldı...
75 yıllık ömrü böyle noktalandı...
Yıllardır sessizce durduğu kırmızı simitçi arabasının başında sessizce veda etti bize...
Tezgahı orada duracak mı...
Pera simitçi amcayı soracak mı...
Ben ne yanıt vereceğim bilmiyorum...
“Buralardadır” demeyi o kadar isterdim ki...
Hiç aklıma gelmezdi bir simitçinin ardından ağlayacağım...
Çocuklarım senin simitlerinle büyüdü, hakkını helal et Feridun Abi...
Simitlerin çok güzeldi...
İnsanlığın hepsinden güzel...