Kelebeğin ölümü...

Omzunuzda ağırlığını hissettirmez ki size...

Ses etmez, derdini söylemez ki...

Kanatlarının üstüne yatmış görünce anlarsınız ancak...

Kelebeğin öldüğünü!

İnanamazsınız...

*

Kelebek kadar hafifti.

Kelebek kadar nahifti.

Kelebek kadar zarifti.

Öldü!

*

Kalın camların büyüttüğü şehla bakışlarındaki sevgiyle; ‘Güzel oğluuum!’ diyen sesindeki şefkatle; sımsıkı sarılırken sıcacıkklığıyla...

Bir çocuk gibi masum, temiz ve saf...

O küçük bir kelebekti.

Baharı beklemedi!

Bir kelebek zarafetiyle gitti...