Gümüş ekran...

Hem komik hem hüzünlüEN İyi Arkadaşım Evleniyor (My best friend wedding) sıradan bir komedinin ötesinde ince bir hüzün taşıyor.Bir Willam Blake şiiri gibi, evlenmelerin ötesinde yaşayanların, kalanların onurlu hüznü. Yaşamımızın bazı anlarında söylemek istediklerimizi hep erteleriz, Behçet Necatigil'in şiirinde dediği gibi, uygun bir zaman bekleriz, ama o zaman hiç bir zaman gelmez. Belki de sevdiklerimizi incitmemek için acılarımızı, ona nasıl bir aşk duyduğumuzu söyleyemeyiz. Münasip bir zaman asla gelmeyecektir.Gün gelir bir başkasına sevgisini verdiğinde o zaman kaybetmekte olduğumuzun acısını duyarız.Julia Roberts da öyle bir kadın. Biraz sert, biraz köşeli, aşkın yaşamını yumuşatmasına izin vermemiş.Çok tanınmış bir yemek yazarı, bütün lokanta yöneticileri ondan korkuyor. Kendinden de korkuyor, güçlü ama yenik.Hayatı kontrol ettiğini sanıyor ama yanılıyor. Otomatiğe bağlanmış bir ritmi vardı, çalkantılar dışarıya sızmazdı.Bu tür tiplerde öyledir, sevgilerini hareketlerle, jestlerle anlatmaya çalışırlar, sanki bir mim, pandomim ustasıdırlar. Öyle tiplerde bir sfenksin saygınlığını bulabilirsiniz, kimse de onların duygu dünyalarına inme gereği duymaz, çünkü böyle bir şeyin varlığından kendileri de , başkaları da haberdar değildir.Julia Roberts de öyleydi, bir gün eski arkadaşı Michael'dan bir haber alıncaya kadar, duygularının sesini dinlememişti, aşktan haberdar değildi.Michael evlenmeye karar vermişti, dört gün sonra nikahlanacaktı. İşte o zaman arkadaşına aşık olduğunu anlamıştı. Ne yapabilirdi?Ondan sonraki olaylar belki umutsuz aşk romanlarında yer alacak cinstendi. Gelinle damadın arasını açacak dedikodular, o dedi, bu dediler...Aslında alttan alta hissedilen hüzün, esprili, komik olaylarla veriliyor. Böylece de En İyi Arkadaşım Evleniyor, bir melodrama düşmeden sonuçlanıyor.Ben, Michael'dan çok George'u sevdim.Çünkü George, evlenemeyecek de olsa, onunla bir cinselliği yaşayamayacak da olsa - cinsel tercihinin farklılığı yüzünden - daha çok zamanını ona adayabilir. George, her şeyin seks olmadığını, başka kavramların hayatı daha yönlendirici olduğunu ispatlıyor.