Benim idolüm Türkan Şoray

TRT'de yayınlanan "Aşk Yeniden" dizisinde Türkan Şoray'ın kızını oynayan Merve Boluğur, bunun çok büyük bir mutluluk olduğunu söyledi: "Hayatımın en heyecanlı dönemini yaşıyorum. Türkan Hanım'la her yan yana gelişimde kalbim küt küt atıyor. Hatta bazen 'Mikrofondan kalp sesi geliyor' diyorlar. O kadar heyecan verici yani... Benim için gerçekten rüya gibi bir şey. Onunla çalışmak eminim bana çok şey öğretecektir."

"Acemi Cadı" dizisindeki büyüleriyle her istediğini elde eden Ayşegül rolüyle tanınan Merve Boluğur, "İdolüm" dediği Türkan Şoray’la aynı seti paylaşmanın heyecanını hiçbir şeye değişmeyeceğini söylüyor. Şoray ise, "Merve, hissederek oynuyor" diyerek Boluğur’u çok yetenekli bulduğunu belirtti.

Türkan Şoray, eski eşi Cihan Ünal’la 22 yıl aradan sonra yeniden kamera karşısına geçtiği TRT’deki "Aşk Yeniden" dizisiyle her hafta evlerimize konuk oluyor. Dizinin senaryosuyla özel hayatının enteresan bir biçimde birbirine benzediğini söyleyen Şoray, "Gerçek hayatta olduğu gibi dizide de ayrıldığınız eşinizi canlandıran Cihan Ünal ile tekrar bir araya gelebilir misiniz" sorusunu, "Dizide bunu senaristler belirleyecek, gerçek hayatta da biz belirleyeceğiz herhalde" yanıtını verdi.

Hayata bir daha gelme şansınız olsaydı yine Türkan Şoray olmayı ister miydiniz?

- Evet yine Türkan Şoray olmayı isterdim. Şan, şöhret önemli değil. İnsanların beni koyduğu yer, Türk halkının kalbinin bir yerinde olmak benim için her şeyden çok daha önemli.

  Yıllar önce bir arkadaşım, "Herkesin annesi gençliğinde Türkan Şoray’a benzerdi" demişti. Annelerimize benzeyecek kadar bize yakın olmayı nasıl başardınız?

- Biz o anne babalarla bir yolculuk yaptık. Yıllarımız birlikte geçti. Türk insanıyla öyle bir bütünleştik ki, beni kız kardeşi, annesi, kızı gibi gördüler. Ve birlikte yıllarca yaşadık. Hálá da devam eden bir yolculuk bu. Allah bozmasın.

  Sizi hiç bağırıp, çağırırken düşünemiyor insan. Mesela en son neye bağırdınız?

- Aaa bağırmaz mıyım hiç! Sesimi aşağı katlardan duyarsınız.

Hayatınızda hoşgörülü ve yumuşak huylu olmanızın dezavantajlarını hiç yaşadınız mı?

- Çok kez. Fazla iyimserlik, biraz saflık gibi oluyor. İstismara yol açıyor çoğunlukla.

  Dizilerde de hep hoşgörülü bir annesiniz. Gerçek hayatınıza dönüp baktığımızda Yağmur’a da öyle miydiniz hep?

- Evet öyleydim sanırım.

Peki Yağmur’la ilgili, "Keşke zamanında kızsaydım" dediğiniz bir şey oldu mu hiç?

- Yağmur beni kızdıracak pek bir şey yapmadı. Onun da huyu annesine benziyor.

  Yağmur yıllar sonra annesini ve babasını aynı dizide oynarken görünce mutlu oldu mu?

- Evet çok mutlu oldu. Filmin konusu bizim özel yaşantımızla o kadar benzerlik taşıyor ki, kızımız var aşağı yukarı aynı yaşlarda. O da Amerika’da yaşıyor ve pat diye dönüp, geliyor. Ama bu senaryo iki yıldır hazırlanıyor. Yani bunlar tamamen tesadüf. Bizim için özel yazılmadı. Zaten bu senaryo yazılırken Yağmur Amerika’da değildi daha. O dönem çok enteresan şeyler oldu. Dizide kızımla telefonda konuşuyoruz güya. "Canım yavrum seni çok özledim" gibi... Aradan biraz zaman geçti, Yağmur aradı gerçekten de. Yaşamımızla ilgili böyle benzer yönleri oldu. Enteresan bir durum aslında.

En heyecanlı dönemimdeyim

Dizide, Türkan Şoray’ın kızını canlandıran Merve Boğulur ise, ünlü sanatçıyla oynamanın mutluluğunu yaşadığını söyledi.

- Hayatınızın herhalde en heyecanlı dönemini yaşıyorsunuzdur...

Evet hayatımın en heyecanlı dönemini yaşıyorum. Türkan Hanım’la her yan yana gelişimde kalbim küt küt atıyor. Hatta bazen, "Mikrofondan kalp sesi geliyor" diyorlar. Çok heyecan verici. Gerçekten benim için rüya gibi bir şey. Onunla çalışmak eminim bana çok şey öğretecek.

- İzlerken ne yakaladınız mesela? Ne öğrendiniz Türkan Şoray’dan?

Gözleriyle oynuyor. Mesela benim dönüşlerim çok serttir. Ama Türkan Hanım dönüşlerini gözleriyle veriyor. Onda doğrusunu gördüğüm en büyük şey buydu sanırım.                                                                                                                
                                                                  Röportaj: PınarYILMAZERLER Fotoğraflar: Sinan ÖZBALKAN