42 ay, 4 kıta ve 22 bin mil sonra Türkiye’deler

Kaptan Osman Atasoy ile profesyonel dalgıç ve su altı rehberi Sibel Karasu, üç buçuk yıl önce Uzaklar 2 adlı tekneleriyle Marmaris’ten yola çıktı. Uzaklar 2 ekibi, Atlas Okyanusu’nu aşıp Horn Burnu’nu döndü ve bunu başaran az sayıdaki denizci arası girdi. Sonra Güney Amerika’da, Ateş Toprakları’nda demirleyip beklemeye başladılar. Atasoy yerinde duramadı bir türlü. Bu kez 500 deniz mili uzağındaki Antarktika’yı kestirdi gözüne.
Bu çılgın proje için sponsor aramaya başladı. Hatta bu amaçla geçen yıl ağustos ayında atladı Türkiye’ye geldi. Sonunda desteği TRT Türk’ten buldu. Projenin adını da Uzaklar Antarktika koydular.
Seyahatin bu en zorlu bölüm için tekneyi baştan aşağı elden geçirdiler. Osman Atasoy ve Sibel Karasu, Antarktika’nın soğuk ve nemli havasından tekneyi korumak için kamara lombozlarına birer kat daha cam taktı. En az üç aylık kumanyayı da tekneye yerleştirdiler. Neler neler vardı o kumanyanın içinde! At etinden yapılmış pastırmalar, peynirler, sele zeytinleri, ev tarhanası ve sarımsak. Uzaklar 2’nin tam bir Türk teknesi gibi kokuyordu artık.

OKYANUSTA 53 GÜN

Antarktika’da buzullar arasında ilerleyip insansız ve ıssız limanlarda demirleyerek altı hafta geçirdiler. Üstelik de dünyanın en güneydeki bu kıta

sı son 50 yıldaki soğuk mevsimin geçiriyordu. Dev buzulların arasından geçtiler, çok üşüdüler, buzları kırarak ilerleyebildiler. Ama bu zorluğa değerdi. Orada penguenler, balinalar, albatroslar başlarını döndürdü. 23 Mart’ta ‘Antarktika’ya ulaşan ilk Türk denizciler’ sıfatını alarak Ushuaia’ya döndüler. Sonrasında uzun mu uzun dönüş yolculuğu başladı. Hiç durmadan 53 günde geçtiler Atlas Okyanusu’nu ve 12 Eylül’de Madeira Adası’nda karaya ayak bastılar. Bir nefes aldılar, kısa bir molanın Cebelitarık’ı geçip Fas sınırları içindeki İspanya limanı Ceuta’ya geldiler. Ardından Cebelitarık’ı geçtiler. Ve sonunda kara göründü! Artık Marmaris’teler... Üç buçuk yıl önce demir aldıkları Netsel Marmaris Marina’ya toplam 22 bin deniz milini dümen sularında bırakmış olarak döndüler.

28 Ekim 2008. Uzaklar, iki kişili dev mürettebatıyla Marmaris’den demir alıyor. Kaç ayın karadan uzakta geçeceği belli değil. Bu sebeple sıkı bir kumanya stoğuyla yola çıkıyorlar.

 Aralık 2008. Yılın son günleri. Akdeniz’deki sakin bir yolculuktan sonra Cebelitarık Kayalığı onlara Atlas Okyanusu’nu müjdeliyor. “Cebelitarık Boğazı’na girince rüzgâr hafifliyor. Biz de balon yelkenimizi basıyoruz.”

15 Kasım 2009. Uzaklar nihayet Ekvador çizgisini geçip Güney Yarıküre’ye geçti. Okyanusta oltalarına ton balığı cinsinden bir bonito bile takıldı.

2 Aralık 2009 Salvador de Bahia, Güney Amerika’daki ilk durakları. Salvadorlu kadınlar kabarık etekleriyle burada kimseye yürüyecek yere bırakmıyorlar.

9 Mart 2011. Ve Horn Burnu. Yıllardır peşinde koştukları hayal nihayet gerçekleşti. Uzaklar II ve iki kişilik mürettebatı bugün Horn Burnu’nu döndü.

Ocak 2012 Volkanik bir ada olan Deception’ndaki Whalers Koyu. Osman Atasoy’la Sibel Karasu koyundaki binlerce penguenin arasında...

18 Şubat 2012. Uzaklar 2, Port Lockroy’da demirli. Osman Atasoy, gurcataya çıkmış. Teknenin etrafına toplanan buz parçalarını elindeki kakıçla uzaklaştıran Sibel’in fotoğraflarını çekiyor.

Yine Port Lockroy’da demirli. Osman’la Sibel yürüyüş sırasında ortaları delik penguen yumurtası buluyor. Saldırgan Skua kuşlarının parçaladığı yumurtalar...

Nisan 2012. Antarktika dönüşü Maxwell’deki balıkçılardan aldıkları kral yengeçler. Uzun zamandır hayalini kurdukları mangalı yapabilecekler.

Temmuz 2012. Dönüş yolunda Atlas Okyanusu’nda, kükreyen kırklardaki dev okyanus dalgaları.

17 Ağustos 2012. Okyanusun ortası. Misinanın ucuna takılan koca bir Blue Marlin. Belki kurtulur diye bir süre bekliyorlar. Kılıcının ucundan kuyruğuna kadar 2 metre. Ağırlığını da tahmini olarak 35 kilo.

29 Kasım 2012. İşte dönüş. Uzaklar üç buçuk yıl önce ayrıldığı Marmaris limanına dönüyor. Üstelik bu kez bandolu karşılama eşliğinde.