İş hayatını dengelerken babanın yaşadığı zorluklar
Güncelleme Tarihi:
Oluşturulma Tarihi: Ağustos 17, 2006 00:00
Günümüzde ticaret hayatını sürdürmenin, duygusal ve fiziksel olarak ciddi efor gerektirdiği tartışılmaz. İş ve aile hayatının birlikte ve uyumlu yürütülmesi ise başlı başına bir savaş. İşte söz konusu durumu bu kez babalar açısından ele alacağız.
Aile canlı bir sistemdir. Her canlı gibi gelişir, değişir. Ve bazen hastalanır da... Ailedeki dengelerin bozulduğu durumlardan biri de, yoğun iş nedeniyle dışarıdaki baba ile evde çocuklarla çatışan annenin yer aldığı aile modelidir.
Bu modeli hayat koşulları kadar geleneksel inançlarımız da oluşturur. Ailede rol dağılımı ile ilgili en yaygın inancımız, çocukların büyümesinde annenin, ekonomik koşulların sağlanmasında da babanın tek başına sorumlu olduğudur. Halbuki her çocuk anne ve babaya eşit mesafede durmak ister. Çünkü çocuğun her iki ebeveyne de farklı koşullarda ama aynı derecede ihtiyacı vardır.
Babanın varlığının anne-çocuk ilişkisi üzerinde etkisi büyüktür. Eğer karı-koca arasındaki ilişki sağlıklı değilse, anne, ilişkisindeki bu eksikliği kapatabilmek adına çocuklarına yönelir. Bütün ilgisini ve sevgisini çocuğuna aktaran anne, çocuğunun bağımsız bir kişilik geliştirmesinde büyük bir engel oluşturur.
Babanın çocuğuyla ilgili kararlarda yer alması, onunla zaman geçirmesi ve bir şeyler paylaşması ise çocuğunu olumlu yönde etkileyecektir. Baba, aile içinde dış dünyanın temsilidir ve kanun koyucu olmalıdır. İyi ve yakın ilişki üzerine oturtulmuş baba modeli ile yüzleşen çocuklar, dış dünyada daha uyumlu ve güvenli olurlar.
Baba, erkek çocuk için model, kız çocuk için karşı cinsin temsilcisidir. Erkek çocuklar erkeksi gücü, mücadeleyi, rekabeti, yenme ve yenilmeyi baba ile deneyimler. Kızlar ise erkek dünyasına ait ilk yatırımlarını babaları sayesinde oluştururlar.
İlk yıllardan itibaren çocukların hayatında varlık gösteren babalar, çocuklar yetişkin oldukça zenginleşirler. Yaptıkları yatırım en kárlı şekilde kendilerine dönmüş olur. Oysa görevini sadece eve para getirmekle sınırlandırmış babalar çocuklarıyla ortak bir dil oluşturma, sorun çözme becerilerini kaybeder.
Bu durum, ergenlikten başlayarak ileriki yıllarda pek çok iletişimsel ve duygusal zorluğa yol açar. Öte yandan baba da çocukların büyümesini izleme fırsatını kaçırır. Halbuki anne-babalığın belki de en keyif verici tarafı, çocukların nasıl büyüyüp geliştiklerine tanıklık etmektir.
"Ben zaten çocuklarım için çalışıyorum" sloganının arkasına da saklanmayın! Çünkü bu aslında sizin mücadele kaçağınızdır. Çocuklarınız yetişkin olduklarında onlar için biriktirdiğiniz menkul ya da gayrimenkullere razı olup memnun olurlar mı, yoksa baba ile mesafeli geçmiş bir çocukluğun hesabını sizlerden sorarlar mı, bunu kimse bilemez.
HAYATI ORTALAYIN
Her akşam eve gelmek için iş düzeninizi değiştirmek zorunda değilsiniz. Ama çocuklarınızı göz temasıyla da olsa takip edin. Gün içindeki rutin sorumluluklarını yerine getirip getirmediklerinden haberdar olun. Koyduğunuz kuralların sizin gıyabınızda da işliyor olması için onları ödülle yüreklendirin. Her akşam değilse de 1-2 akşam onlar uyumadan evde olun. Geçmişe dönerseniz, sizin de aklınızda babanızın eve gelişiyle ilgili sahnelerin yer ettiğini hatırlarsınız. Onlarla günün sonunda güvenli yuvanızda buluşma zevkini yaşayın, çocuklarınıza da yaşatın.
Evde olduğunuz zamanlarda dikkatinizi sadece çocuklarınıza vererek geçireceğiniz zaman kısa da olsa, bunu düzenli yaptığınızda çocuğunuzdaki değişiklik sizi bile şaşırtacaktır. Baba ile yakın ilişki hattını oluşturmuş çocuklar daha güvenli ve sosyaldirler. Rekabeti ve mücadeleyi daha olumlu ele alabilirler. Anne ile çatışmaları daha azdır.
Yoğun iş hayatından kaynaklanan her türlü stres dengeli bir aile hayatı ile nötralize edilebilir. Babanın aile içine yatırımı yalnız çocukların gelişimine katkıda bulunmakla kalmaz, babanın da duygusal olarak güçlenmesine, beslenmesine yardım eder. Bu hakkı her babanın kendisine tanıması gerekir. Böylece hayat daha başa çıkılabilir hale gelir.
Bu modeli hayat koşulları kadar geleneksel inançlarımız da oluşturur. Ailede rol dağılımı ile ilgili en yaygın inancımız, çocukların büyümesinde annenin, ekonomik koşulların sağlanmasında da babanın tek başına sorumlu olduğudur. Halbuki her çocuk anne ve babaya eşit mesafede durmak ister. Çünkü çocuğun her iki ebeveyne de farklı koşullarda ama aynı derecede ihtiyacı vardır.
Babanın varlığının anne-çocuk ilişkisi üzerinde etkisi büyüktür. Eğer karı-koca arasındaki ilişki sağlıklı değilse, anne, ilişkisindeki bu eksikliği kapatabilmek adına çocuklarına yönelir. Bütün ilgisini ve sevgisini çocuğuna aktaran anne, çocuğunun bağımsız bir kişilik geliştirmesinde büyük bir engel oluşturur.
Babanın çocuğuyla ilgili kararlarda yer alması, onunla zaman geçirmesi ve bir şeyler paylaşması ise çocuğunu olumlu yönde etkileyecektir. Baba, aile içinde dış dünyanın temsilidir ve kanun koyucu olmalıdır. İyi ve yakın ilişki üzerine oturtulmuş baba modeli ile yüzleşen çocuklar, dış dünyada daha uyumlu ve güvenli olurlar.
Baba, erkek çocuk için model, kız çocuk için karşı cinsin temsilcisidir. Erkek çocuklar erkeksi gücü, mücadeleyi, rekabeti, yenme ve yenilmeyi baba ile deneyimler. Kızlar ise erkek dünyasına ait ilk yatırımlarını babaları sayesinde oluştururlar.
İlk yıllardan itibaren çocukların hayatında varlık gösteren babalar, çocuklar yetişkin oldukça zenginleşirler. Yaptıkları yatırım en kárlı şekilde kendilerine dönmüş olur. Oysa görevini sadece eve para getirmekle sınırlandırmış babalar çocuklarıyla ortak bir dil oluşturma, sorun çözme becerilerini kaybeder.
Bu durum, ergenlikten başlayarak ileriki yıllarda pek çok iletişimsel ve duygusal zorluğa yol açar. Öte yandan baba da çocukların büyümesini izleme fırsatını kaçırır. Halbuki anne-babalığın belki de en keyif verici tarafı, çocukların nasıl büyüyüp geliştiklerine tanıklık etmektir.
"Ben zaten çocuklarım için çalışıyorum" sloganının arkasına da saklanmayın! Çünkü bu aslında sizin mücadele kaçağınızdır. Çocuklarınız yetişkin olduklarında onlar için biriktirdiğiniz menkul ya da gayrimenkullere razı olup memnun olurlar mı, yoksa baba ile mesafeli geçmiş bir çocukluğun hesabını sizlerden sorarlar mı, bunu kimse bilemez.
HAYATI ORTALAYIN
Her akşam eve gelmek için iş düzeninizi değiştirmek zorunda değilsiniz. Ama çocuklarınızı göz temasıyla da olsa takip edin. Gün içindeki rutin sorumluluklarını yerine getirip getirmediklerinden haberdar olun. Koyduğunuz kuralların sizin gıyabınızda da işliyor olması için onları ödülle yüreklendirin. Her akşam değilse de 1-2 akşam onlar uyumadan evde olun. Geçmişe dönerseniz, sizin de aklınızda babanızın eve gelişiyle ilgili sahnelerin yer ettiğini hatırlarsınız. Onlarla günün sonunda güvenli yuvanızda buluşma zevkini yaşayın, çocuklarınıza da yaşatın.
Evde olduğunuz zamanlarda dikkatinizi sadece çocuklarınıza vererek geçireceğiniz zaman kısa da olsa, bunu düzenli yaptığınızda çocuğunuzdaki değişiklik sizi bile şaşırtacaktır. Baba ile yakın ilişki hattını oluşturmuş çocuklar daha güvenli ve sosyaldirler. Rekabeti ve mücadeleyi daha olumlu ele alabilirler. Anne ile çatışmaları daha azdır.
Yoğun iş hayatından kaynaklanan her türlü stres dengeli bir aile hayatı ile nötralize edilebilir. Babanın aile içine yatırımı yalnız çocukların gelişimine katkıda bulunmakla kalmaz, babanın da duygusal olarak güçlenmesine, beslenmesine yardım eder. Bu hakkı her babanın kendisine tanıması gerekir. Böylece hayat daha başa çıkılabilir hale gelir.