Her şey geçer, hayat kalır

Bizi iyileştirecek şeyleri bulmanın peşindeyiz. Bulmaya mecburuz. Onca kötülüğün arasında bizi ayakta tutacak iki satır cümleyi, bir parça güneşi, komik bir çocuk yüzünü... Evet, “insanın hayatı hep istikrar aramakla geçmemeli”, Amerikalı oyun yazarı Stephen Karam’ın yazdığı ‘Ermiş’in Oğulları’nda (‘Sons of Prophet’) dediği gibi. Üniversite tiyatrosu geleneğinden gelen, gündüzleri mühendis, eczacı, televizyoncu olarak mesai yapıp akşamları ‘oyunlar oynayan’ Klark Kent Tiyatrosu’nun yeni oyunundan bir cümle bu. Lübnan asıllı Amerikalı bir ailenin hayatından bir kesit, sahnedeki. Bugün yaşanan bedensel ve geçmişten gelen tarihsel acılarla yuvarlanıp giden, kala kala iki erkek kardeş ve bir yaşlı amcadan ibaret kalan bir aile. Kendisi de Maruni inancından bir Lübnan asıllı olan yazardan nefis bir metin... (2012’de Pulitzer Drama Ödülü’nde finale kalmış.) Aile, adalet, kökler, inanç, sabır üzerine incelikli; tüm acı detaylarına rağmen bir o kadar da güçlü mizahla dolu bir metin. Sıradan ama tuhaf, acı yüklü ama eğlenceli bir aile; etraflarında onların acılarını kitaba, habere, paraya çevirmeyi kollayan gözler... O gözler için ailenin iki eşcinsel oğlu ‘ermişin oğulları’, zira aile Lübnanlı bilge yazar Halil Cibran ile uzak akraba... Ne kadar reddetseler de Cibran’ın sabreden, affeden öğretisini ve Maruni inancını derinlerinde taşıyor iki kardeş. Her türlü felaketi de o gücü kullanarak alt ediyor... 

Duygusu yüksek final

Orkun Yeşim’in rejisi tüm oyuncuları oyun boyu sahne alanında tutuyor, farklı sahneleri aynı düzlemde seyrediyoruz. Tüm kadronun aynı iyi seviyede ve tonda sürdürdüğü oyundaki tek eksiklik, biraz daha net bir akış, biraz daha yüksek bir enerji.Değdiği tüm derin meselelere rağmen neşesini kaybetmeyen bir iş. Parlak esprilerle donatılmış bir metin ki oyuncular o parlaklığı sahneye hakkıyla taşıyor. Ara ara seyirciyi kendinden azıcık uzağa düşürse de finali yüksek bir duyguyla yapıyor. İyileşme umudumuzun güçlü olduğunu anımsatmayı başarıyor. Joseph iyi olacak, Douaihy ailesi toparlayacak. Galiba bizler de. Sadece bazen biraz daha uzun sürer... 

Anarşiste teşekkürler... 

Tiyatronun anarşist, devrimci, satir ustası, sansür savaşçısı çiftinden Franca Rame üç sene önce göçmüştü, yoldaşı ve eşi Dario Fo da 90 yaşında veda etti sahneye. Kahkahayla isyanı onlardan daha güzel birleştiren olmamıştı. Dario ve Franca’ya öğrettikleri için ne kadar teşekkür etsek az...