Hayata bakabilmek

Olmaz demek,en başında oyunu kaybetmektir.olur demek en başında kazanmak değildir belki ama en azından kendine ne kadar güvendiğini gösterir.unutmaman gerekense bunu başkasının değil,senin görebilmendir…
Hayata yenik düştüğün anlarda olacak elbet,herkesin yaşadığı gibi.çaresiz kaldığın bir anda ufacıkta olsa gülümseyebilmektir,seni diğerlerinden ayrı tutan. Daha da önemlisi ise o gülümsemeyle kaç kişiyi hayata bağladığındır,uçurumun kenarından döndürebilmendir…
Sen hayatta kendini hiç olarak görebilirsin kimi zaman,ama senin her şey ifade ettiğin insanlar vardır.senin için yaşayan,kim bilir belki de senin için ölmeyi göze alabilecek.o yüzden hayata ve herkese küstüğün bir anda bile vazgeçme,vazgeçme ki ‘vazgeçmesinler’…
İnsanların eşit şartlar altında yaşamadığını düşündüğün zamanlar olmuştur mutlaka,bu doğru olabilir.peki en son ne zaman sokakta selpak satan bir ufaklıktan hiçbir şey almadan,eline birkaç lira sıkıştırdın ve onun verdiğin paranın mutluluğuyla gözlerinin gülmesi seyrettin…
Herkes mutlu olmak istiyorum der ama kimse bilmez ki mutluluğu yanlış yerde aradıklarını. Oysa hepimiz öğrenmedik mi neyi aradığımızı bilmemiz gerektiğini,en çokta nerde aradığımıza dikkat etmemiz gerektiğini…
Ne istediğimiz ne düşündüğümüz önemli midir her zaman,son sözü söylemez mi hayat?aslında bizdeymiş gibi görünen ama çoğu zaman bizde olmayan bir hakimiyet var.sanırım önemli olan hakimiyetin kimde olduğunu düşünmek yada hakimiyeti ele geçirmeye çalışmak yerine,geçen zamanın nasıl daha dolu dolu yaşarım diye hesap yapmak,daha fazla gülmek,daha az uyuyup daha çok sevdiklerimizle zaman geçirmek…
Zaman geçtikçe ömrümüz azalıyor ve hayat hiçbir zaman ertelemeye gelmiyor…
Ne dersek diyelim,ne düşünürsek düşünelim,asıl olan değil midir hayat?