Sen yanmadın yar...

Ne hayalleri yaktın  yaktın da    kül bile bırakmadın ardında.Sevda bu mu demek uÄŸrunda ölmek yerine benimsin  diyememek mi?BoÅŸluklarla süslediÄŸin  mutluluk  parçaçıklarım var elimde  bu güne kalan.Eteklerimde çakıl taÅŸları  toplamanın  zorluÄŸuyla savaÅŸtım ben. Â

    Ölesiye mutlu olmak haram olmuştu bedenime.Umut kapısında  köle gibi bekleyip  refağa erememekti  sancım .
Kara kaplı defterde  kenar süsü olmak  deÄŸil kara sevda.Üç damla gözyaşım  kalmıştı  saÄŸol sahip çıktın.Hayat  bazen gözyaÅŸlarıyla  beslenir; dik durmayı da öğretir insana  kendi doÄŸrularıyla  yürümeyi de.Kara gözlerim de boÄŸulmak çok mu zordu?Duru dan saklandığın bahanelerin sende  hazine…  Â

    Nereye gittiÄŸini bilmeden yürümek  titreyerek  yolda  sendelemek nedir?Hiç yaÅŸadınmı sen ? Sırtına bıçak saplayınca birileri  kan yerine kahpe  kahkahalarla ıslandın mı bulutlu bir havada.DaÄŸ gibi büyüyen sessiz saatlere ayak uydurmak zor.Zorluklarla yaÅŸamaya alışkın bu  hırçın yürek ama bi parça daha yanlızlığa  dayanır mı bilmem?Sonuncu sonbahar  bu sonuncu hüzün  belki de .Sen nerdesin?Yürekli olmak  varlıkla yokluk arkasında saklambaç mı oynamak.  Â

    Delicesine sevmek uğrunda ölümü  beklemek  güzeldi.Yaşanan yanlızlıkta desteğin yada gölgende ışık tutabilseydi  her yaşanan güne.Arkasında dursaydı  deli yüreğin hırçın sevdanın.Vakit bu vakit diyebilseydi  yıllar sonra  gurunun önüne  geçen bu sevda yanlız kalmasaydı.Barikatlarla sarsıldığım her güne bir pişmanlık daha eklemek acı.Yollarda toz bulutuyla ıslanmaksa  buysa sevdan  ben yandım da   sen yanmadın  yar....