Ermenistan’dan buram buram Anadolu esintisi
Güncelleme Tarihi:
Sefa KAPLAN
Oluşturulma Tarihi: Ekim 13, 2005 00:00
Sahakyan Okulu’ndan Yetişenler Derneği tarafından davet edilen Ermenistan Cumhuriyeti’nin ünlü topluluklarından Kohar Senfonik Orkestrası ve Korosu’nun üç gün boyunca Lütfi Kırdar Kongre Merkezi’nde verdiği konserler büyük ilgi gördü.
Ermenistan halk oyunlarıyla süslenen konserdeki şarkılar da, halk oyunları ekibinin kıyafetleri de, çayda çıra benzeri oyunlardaki motifler de buram buram Anadolu kokuyordu.
Türkiye’nin Ermeni vatandaşları, şık-şıkırdım kıyafetlerle doldurmuşlardı Konser Salonu’nu. Türkiye Ermenileri Partiği Mesrop II’nin gelişiyle kadro tamamlandı ve konsere geçildi. Ünlü Ermeni bestekár Aram Haçaturyan anısına üç çocuğu tarafından kurulan ve anneleri Kohar’ın adı verilen orkestra ve koro, bislerle birlikte 30’a yakın eser seslendirdi. Özellikle popüler halk şarkıları, tamamen türkü formundaydı ve bizim bildiğimiz pek çok melodiyle de benzerlikler taşıyordu. Diğerleri ise Kafkas halklarının karakteristik özelliklerine o kadar uygundu ki, söz gelişi herhangi bir Azeri sanatçı söylese, dil dışında aradaki fark anlaşılmazdı.
ANADOLU MOTİFLERİ
Kızlardan oluşan halk oyunları ekibi ise bellerine kadar inen örgülü saçları, üç etek benzeri kıyafetleri, kırmızı kadife giysileri, bellerindeki sırma kuşakları ile herhangi bir Kars ekibinden farksızdı. Mumlarla oynanan bir oyun çayda çıra’yı akla getirirken, bir diğeri Erzurum barlarını çağrıştırıyordu. Bir başka ifadeyle, konseri izleyen herhangi birisinin, bu iki halkın kültürü arasındaki ortaklıkları görmemesi mümkün değildi.
Önceki gece son kez verilen konserden çıkanların ortak düşüncesi ise şuydu: Bu tür kültürel faaliyetler, iki ülke halkını birbirine daha çok yakıştırmak için büyük bir fırsattı. Çünkü birbirimizi tanıdıkça, farklılıklarımızın değil benzerliklerimizin daha çok olduğunu rahatlıkla görebiliyorduk.
Ermenistan halk oyunlarıyla süslenen konserdeki şarkılar da, halk oyunları ekibinin kıyafetleri de, çayda çıra benzeri oyunlardaki motifler de buram buram Anadolu kokuyordu.
Türkiye’nin Ermeni vatandaşları, şık-şıkırdım kıyafetlerle doldurmuşlardı Konser Salonu’nu. Türkiye Ermenileri Partiği Mesrop II’nin gelişiyle kadro tamamlandı ve konsere geçildi. Ünlü Ermeni bestekár Aram Haçaturyan anısına üç çocuğu tarafından kurulan ve anneleri Kohar’ın adı verilen orkestra ve koro, bislerle birlikte 30’a yakın eser seslendirdi. Özellikle popüler halk şarkıları, tamamen türkü formundaydı ve bizim bildiğimiz pek çok melodiyle de benzerlikler taşıyordu. Diğerleri ise Kafkas halklarının karakteristik özelliklerine o kadar uygundu ki, söz gelişi herhangi bir Azeri sanatçı söylese, dil dışında aradaki fark anlaşılmazdı.
ANADOLU MOTİFLERİ
Kızlardan oluşan halk oyunları ekibi ise bellerine kadar inen örgülü saçları, üç etek benzeri kıyafetleri, kırmızı kadife giysileri, bellerindeki sırma kuşakları ile herhangi bir Kars ekibinden farksızdı. Mumlarla oynanan bir oyun çayda çıra’yı akla getirirken, bir diğeri Erzurum barlarını çağrıştırıyordu. Bir başka ifadeyle, konseri izleyen herhangi birisinin, bu iki halkın kültürü arasındaki ortaklıkları görmemesi mümkün değildi.
Önceki gece son kez verilen konserden çıkanların ortak düşüncesi ise şuydu: Bu tür kültürel faaliyetler, iki ülke halkını birbirine daha çok yakıştırmak için büyük bir fırsattı. Çünkü birbirimizi tanıdıkça, farklılıklarımızın değil benzerliklerimizin daha çok olduğunu rahatlıkla görebiliyorduk.