Dedesinin izinde

Evet, bu dizi gerçek performansımı göstermem adına büyük bir fırsattı. Ben arkadaşımla bir kafede otururken, bir başka köşede Kenan İmirzalıoğlu ve Uğur Yücel dizinin senaryosunu tartışıyorlardı. İçimden "Keşke bu senaryo içinde ben de yer alsam" diye geçti. Bunu söyledim ve sonra da proje bana geldi...

 Şamanizm'e ilgi duyuyorum

- Biraz hayat görüşünüzden bahseder misiniz?

Ben tabiata aşığım, bitki örtüsüne, balığa, denize, bankta oturmuş iki aşığa da aşığım... Hepsinden besleniyorum. Mesleğimi yapabilmek için her şeyden enerji alıyorum. Bazen kendime de aşık olduğumu görüyorum. Bunun içinde tasavvuf da var. Farkında olmak ve duyularımla yaşamaktır bu. Başkalarının istediği gibi yaşarsam yaşamadığımı hissediyorum... Kimse kimseye hükmetmemeli, zarar vermemeli, ezmemeli... Güç ve savaş insanları yoruyor, onun için herkes mutsuz. Kahkahalar sahte, insanlar sahte, gözler donuk. Bu açıdan Şamanizm'e ilgi duyuyorum.

Bazen melankolik, kimseyi görmek istemez... Evinde film izleyen ve yalnızlığı seven bir kadın... Çok fazla özel hayatım yoktur ama çok sıkıldığım, bunaldığım zamanlarda o özel arkadaşlarımla çıkarım. Evim benim için özel ve huzurlu bir mekandır. Gelen arkadaşlarım da evime gelirler, onlara çok güzel yemekler yaparım...

 - En son Yanık Koza dizisinde rol aldınız değil mi?

Evet, geçen sezon Yanık Koza'da oynadım ve senaryo gereği öldüm. Şimdi yeni senaryoları değerlendiriyorum. Kasım ya da ocak aylarında yeni bir diziye başlayacağım.

Evet, dedeme çok benzerim... Yakışıklı, çapkın bir adamdı. Kaç evlilik yaşadığı doğrusu bilmiyorum. Şeker hastalığı vardı ve şeker koması yüzünden vefat etti. İstanbul'a gelmişti, burada çalışıyordu ve rahat etmek için kendi tercihiyle bir arkadaşının otelinde kalıyordu. O dönem basında "Otel odasında kalıyor. Milyarlar kazanan torunları ona bakmıyor" başlıkları atılmıştı. Gerçekleri yansıtmayan bu haberler beni çok üzmüştü. Çünkü dedemin durumu gayet iyi idi. Bazı arkadaşlar sonra köşe yazılarında bunu düzelttiler.

Evet, hatta son babalar gününde Kuşadası'nda iki günü dolu dolu onunla geçirdim. Sabahlara kadar sohbet ettik. Bu iki gün inanılmazdı bizim için, tanımamız için birbirimizi. Kendimi çok iyi yetiştirdiğimi söyledi bana. Hatta bazı şeylerimi genlerimden aldığımı ve çoğu şeyimin ona benzediğini söyledi.

Ölümünden önceki babalar gününde... Benim annemle babam ayrıydı. Çok fazla bir araya gelmemiştik. Son bir araya geldiğimizde hayata bakışımız, hayat felsefelerimiz, oyunculuğa olan aşkımız ve biz üzerine çok fazla konuştuk. Dede-torun olmaktan çok iki yaşıt gibi bir aradaydık. Sabah gün ağarana kadar konuştuk. "Hoş geldin güneş, hoş geldin gün" diyerek odalarımıza gidip yatmıştık. Geç buldum çabuk kaybettim...

Hayattaki tercihlerimiz. Dedemin mesleğine olan aşkı ve benim annemle İstanbul'da yaşamam. Ama insanlar bir şeyleri kaybettikleri zaman anlar derler. Ben yaşadığım o iki günden dolayı çok mutluyum, bir ömür gibiydi, yetti... Her gün birlikte olup birbirimizle küs olmaktansa iki gün çok mutlu olmak güzeldi. Ben dedeme sözümü de verdim ve meşaleni devam ettireceğim dedim. Onun cenazesinin ertesi günü ben mezarlık sahnesi çekimi için Bursa'ya gittim. Şaka gibiydi... Ve eminim ki o sahneyi çekerken dedem benimleydi mezarlıkta.

28 yaşındayım. Ayrıntıyı düşünen, her şeyin mükemmel olmasını isteyen, mükemmel olmadığı zaman kendine acı çektiren bir yapım var. O yüzden de ben ne kadar uğraşsam da mümkün değilse olmuyor. Çabaladığım müddetçe çevreme ve kendime zarar veriyorum. Şimdi anı yaşıyorum. Şu an çok huzurluyum. İş, arkadaşlıklar, aşk kendi zamanında geliyor kasmayınca...

Evet, bir ilişkim var... Aşk benim için çok kutsal... Benim hayatımdaki özel olan herkesin kalbimde bir yeri var...Kiminle ne kadar zaman geçireceğime ben karar veriyorum. Eskiden sevgilimle çok birlikteydim annem üzülüyordu, işimle çok birlikteydim annem ya da sevgilim üzülüyordu. Şimdi haftanın belirli günleri hepsiyle ilgileniyorum.

Evet, zekasıyla beni şaşırtan insanları seviyorum. Kaç yaşında olursa olsun karşımdaki insandan bir şeyler öğreniyorum. Bazen olaylara insanlara isyan ediyorsun, ağlıyorsun, farkında olmadığın tüm bunların bu raddeye gelmesini sağlayan kendinsin. Çünkü sen de biliyorsun, bir gün ulaşacağın o güzel yere gitmen için dar boğazdan geçmen gerek. Bir kitap okudum Tanrılar Okulu diye. Düşmanını da sevmen gerektiğini söylüyor.