Çocuklarımı terk etmemi istiyor

Sevgili Güzin ablacığım, ben iki çocuk annesi, eşinden üç yıl önce boşanmış bir kadınım. Yaşım 33. Kendim çalışıyor, çocuklarıma bakıyorum. Bir süre önce bir arkadaşımın aracılığıyla bir beyle tanıştım. Benimle aynı yaşta ve bekár biriydi. Birbirimizden hoşlandık. Kısa sürede kaynaştık. Ve birlikte olmaya başladık. O da çalışıyor ve kendi işi var. Bir süre sonra benim evime taşınmak istedi. Ama aramızda çok ciddi bir sorun var: O da çocuklarıma katlanamaması. Çocuklarımın büyüğü, oğlan ve 10 yaşında küçüğü ise kız ve altı yaşında. Bana onları babalarına ya da bir akrabamın yanına vermem gerektiğini söylüyor. Aksi halde çok istese de benimle evlenemezmiş. Ben de onunla olmaktan çok mutluyum, evlenmek, yeniden yuva kurmak da istiyorum ama, çocuklarımdan da ayrılamam. Ne yapayım, bu çok zor bir karar çaresiz kaldım.Adana'dan Rumuz: Çarem Yok GÜZEL kızım, bu çok zor bir karar değil, bana sorarsan imkánsız bir karar. Vicdansızca bir karar. Bu adam seni neye zorluyor farkında mısın? Yoksa ona kapılmışsın da ne yapacağını, ne düşüneceğini gerçekten bilemiyor musun? Çocuklarını terk etmeyi, vereceğin kişi babaları bile olsa onlardan ayrılmayı nasıl düşünebilirsin? Çocukların daha çok küçük. Annelerine herkesten çok ihtiyaçları olduğunu unutmuşa benziyorsun. Bana kalırsa bu genç adam seni ne kadar sever görünürse görünsün, bencil ve kalpsiz biri. Bir anneyi çocuklarından ayırmaya çalışmak onun güvenilecek biri olmadığını göstermek için yeterli. Eğer seni seviyorsa, seni çocuklarınla sevecektir. İki çocukla bir yuva kurmak oldukça zor biliyorum. Ama sevgi fedakárlık ister. Ve bir anneye çocuklarını bırakmasını teklif etmek, sevgisizliğin en açık örneğidir. Bu adamı terk et ve seni iki güzel yavrunla sevip bağrına basacak iyi yürekli birini bulmaya bak kızım. Çevremde buna benzer o kadar güzel örnekler var ki... İnsanlık ölmedi kızım, ben her şeye rağmen buna inanıyorum.