Cezaevini sokaklara tercih eden sabıkalı

BABASI alkol bağımlısı olan Recep Buğday, 11 yaşında evden kaçmış. Buğday, 21 yaşında tanıştığı öz annesinin cezaevinde ziyaretine gelip "Bu son görüşmemiz" demesiyle ikinci büyük darbeyi yemiş hayattan. "Cezaevindeyken ’Allah’ım lütfen beni dışarıda mekansız bırakma’ diye dua ediyordum. Şimdi, okulumu bitirip elektrik-elektronik mühendisi olabilmek için çalışıyorum" diyor Buğday. Hırsızlıktan 20’den fazla sabıkası bulunan Recep Buğday, son olarak, 16 Mayıs 2005 gecesi 01.30 sıralarında, Maçka’daki İTÜ Mimarlık Fakültesi’ne hırsızlık amacıyla girmek isterken yakayı ele verdi. İkinci kat penceresinden atlayınca sol ayağı kırılan Buğday, tedavisinin ardından cezaevine konuldu.

TAHLİYE İSTEMEDİ

Buğday, mahkemede kendini "Çalışabileceğim herhangi bir işim ya da temel ihtiyaçlarımı giderebileceğim kimsem olmadığı için bu hırsızlığı yaptım" diye savundu. Mahkeme, Recep Buğday’ı 1 yıl 11 ay 10 gün hapis cezasına mahkum etti. Buğday, tutuklu kaldığı süre cezasını karşıladığından geçen hafta tahliye edildi. Kamuoyu ise Recep Buğday’ı bir önceki duruşmasında söylediği "Şu anda gördüğünüz gibi bastonlarla yürümekteyim. Kimsem yoktur. Bimekan takımındanım. Tahliye olursam mağdur olacağım. Tahliye edilmememi istiyorum" sözleriyle tanıdı.

Kilidini kırıp Maçka’daki teleferiği ev diye kullandım

Avukatı Mutlu Yuluğ’un çabalarıyla Tuzla’daki Sokak Çocukları Meslek Edindirme Merkezi’ne yerleştirilen Buğday, 14 yıllık sokak ve suç dünyasını Hürriyet’e anlattı:

"11 yaşımda evden kaçtıktan sonra sokaklarda yatmaya başladım. Bir dönem güvenli olması nedeniyle Maçka’daki teleferiğin kilidini kırarak orada kaldım. Daha sonra yakalandım, sokaklarda yatmaya devam ettim. Bir gün Çağlayan’da halamın oğluyla karşılaştım. Babamla ben daha küçükken ayrılan ve beni hiç görmediğim anneme götürebileceğini söyledi. 2001’de, bir minibüsün içinde hiç görmediğim annemle tanıştım. Annem başkasıyla evlendiği için onların düzenini bozmak istemedim."

KÖPEK SAVARLI HIRSIZ

"İTÜ Mimarlık Fakültesi’ne hırsızlık yapmak için girdiğimde bir profesörün odasında köpeksavar diye bir cihaz bulup cebime attım. Bu sırada güvenlik görevlileri beni farketti. Ben de camdan atlayarak kaçmaya çalıştım. Bacağım kırılınca yakalandım. Cebimden köpeksavar çıkınca gazetelerde ’Tam teçhizatlı hırsız’, ’Köpeksavarlı hırsız’ diye haberler çıktı. Mahkemede tahliyemi istemedim. Çünkü tekrar sokaklara dönmek istemiyordum. Benim yerim orası değil. Avukatım sayesinde Tuzla’daki Sokak Çocukları Meslek Edindirme Merkezi’ne yazıldım. Yeni bir hayata başladım. Burada çok mutluyum. Burada hem yarım kalan okuluma 6’ncı sınıftan devam ediyorum, hem de meslek öğreniyorum. Amacım, elektrik-elektronik mühendisi olmak. Ben artık hırsız değilim."