Aşık olduğum kadını değil kızımı tercih ettim

Güzin Abla, ben 37 yaşındayım ve iki yıldır yurtdışında yaşıyorum. Evliyim, bir kızım var. Yurtdışına gelmemiz eşimin isteği üzerine oldu. Bir Avrupa ülkesine taşındık. 
Ben Türkiye’deki işimi bırakıp gelmek zorunda kaldım ve uzun süre işsiz kaldım. Bu durum oldukça canımı sıktı. 
Eşimle aramıza tatsızlıklar girdi, tartıştık. 
Birinci yılın sonunda ben yavaş yavaş düzeldim, dil kursuna, düzenli spora giderken olanlar oldu. Burada uzun yıllardır yaşayan, aslen Türk, kariyer sahibi, aynı zamanda sanatçı bir kadınla tanıştım. Hatta ailece tanıştık. 
Tanıştıktan bir süre sonra onunla bir şeyler içmek için buluştuk ve o gün ilişkimiz başladı. Heyecanlıydım çünkü Avrupalılar gibiydi. 
Davranışları rahat, özgür, özgüvenli, karşısındakine bağlanmayan biriydi. Bu yönü etkiledi beni.
Ayrıca kenti çok iyi tanıyor, benimle ilgileniyor ve sohbet ediyordu. Artık bu Avrupa kentinde kendimi yalnız hissetmiyordum. 
Birlikteliğimizden bir süre sonra ben çalışmak için Türkiye’ye geri döndüm. Bu süre zarfında da görüşmeye devam ettik telefonla. 
Hatta eşimden çok onunla görüşüyordum. 
Bana benim yerimin Türkiye olduğunu, eşimin haksız yere beni Türkiye’den kopardığını anlatıyordu. Ben de bunların etkisinde kaldım ve eşimden soğumaya başladım. 
Bu arada o da Türkiye’ye geldi tatile ve birlikte vakit geçirdik. 
Artık gerçekten ona aşık olmuştum. O da beni sevdiğini ve benden çocuk yapmak istediğini söylüyordu. 
Evini bırakıp benimle yaşayabileceğini, Türkiye’ye dönebileceğini söyledi. Bunu çok istesem bile yapamadım. Kızımı düşününce içim acıyordu. 
Hele ki benim 3 aylık Türkiye sürecimden sonra eve döndüğümde, kızımın heyecandan gözlerinin dolması, konuşamaması beni çok etkiledi. 
Bundan sonra ilişkim devam etse de, artık o benden soğumaya başlamıştı. 
Çünkü o Avrupalı ve özgür bir kadındı, beklemeye tahammülü yoktu. Benden bir şey istemişti, yapamadım ve gitti. 
Hafta sonlarını onunla geçirmek istesem bile, kızımla geçirdim. Aslında bir tercih yaptım, kızım için eve döndüm. Ama kalbim hâlâ ondaydı. 
Şimdi bile aşk acısı çekiyorum ve onu düşünmeden bir anım geçmiyor. İçimde ikinci bir kalp, kafamda ikinci bir ben varmış gibi hissediyorum. Çok sevdik, ama ayrıldık. Bir süre kendimi utandıracak kadar yazdım, mesaj attım, karşısına çıktım. 
Beni rahatsız etmekle, gurursuzlukla, anlayışsızlıkla ve bir sürü şeyle suçladı. 
Hemen hayatına geri döndü ve kaldığı yerden aktivitelerine devam etti. Zaten çok alımlı ve havalı olduğu için etrafı erkeklerle doluydu. Muhtemelen bir sevgilisi de oldu. 
Benimle iletişimi kesti, uzak yerlere tatile gitti. Terk edildim, yalnızdım. Evde kalmayı tercih ettim ama artık eşime sevgi duyamıyordum. İnanılmaz bir ıstırap ve aşk acısı içindeyim. 
Onu içimden söküp atmak istiyorum. Onunla birlikte ciğerim, kalbim de sökülecekse kanatarak onlar da gitsinler. 
Kızımın yanında olmak istiyorum her anında. Onu bırakamam. Umarım bu acı beni öldürmez. ◊ Rumuz: Ulaşamadım

YANIT

Hayır sevgili oğlum, öldürmez. Senin gibi böyle umutsuz aşklara tutulmuş nice insanı öldürmediğine göre, seni de öldürmez. 
Sürekli tekrarladığın gibi özgür, havalı, Avrupalı gibi bağımsız yaşamayı benimsemiş bir kadın, sen yanılıp da eşini ve kızını terk etseydin de, seninle uzun süreli, ciddi bir ilişkiye girmezdi. 
Belli ki o gönlüne göre, aklına estiği gibi yaşamaya alışmış. Evli bir erkeğe “senden çocuk yapmak istiyorum” diyebilen bir kadına ne derecede güven duyabilir insan? 
Aslında asla yapmaman gereken bir maceraya girişmişsin, hata yapmışsın. Haydi böyle alışılmamış bir kadın başını döndürdü diyelim. 
Ama artık aklını başına toplaman, hayatına kaldığın yerden devam etmen gerekiyor. 
Avrupa’da mutsuz oluyorsan, eşini de razı edip, tekrar ülkene ve eski işine dönmen en hayırlısı olacaktır sizin için.