Anneciğim seni çok seviyorum

Deniz SİPAHİİNCİ Erkin, aydın bir Türk kadını, doktor, hem de bir anne. Down sendromlu yani otistik özürlü çocukların bakımıyla yakından ilgileniyor. Bu rahatsızlığı olan çocuklar için kurulan dernekte de aktif rol alıyor. Otistik her çocuk adına ‘‘Anneler Günü’’nde gönderilmek üzere anonim bir mektup hazırlamış. Bu anlamlı cümleleri sizlerle paylaşmak istedim. ‘‘Biliyorum, benim diğer çocuklardan bazı farklarım var. Bunu bir yere gittiğimizde herkes bana dönüp dönüp baktığında, sen benim elimi daha sıkı tuttuğunda, kucağındayken yüreğine bastırdığında ve gözyaşlarını saklamaya başladığında anladım. Ben önceleri senin bana sarılıp kucaklamandan ve gözlerimin içine içine bakmandan bile hoşlanmıyordum. Benim kendim için kurduğum dünyanın kapılarından kimseyi içeri sokmak istemiyordum. Seni ve babamı duyuyordum aslında ama cevap veremiyordum. Hele sen ve babam bağırıyorsanız; çok ama çok korkuyordum. İçimden hep ağlamak, bağırmak, olduğum yerde dönmek ve bana özenerek aldığınız o oyuncakları paramparça etmek geliyordu. Anneciğim biliyorum, başımı duvarlara vurduğumda ben de seni üzdüm, korkuttum. Ama isteyerek öyle davranmıyordum ki... Parka götürdüğünde, diğer çocuklar gibi koşamadım, badi badi yürüdüm. Bir keresinde yanındaki teyzeye söylerken duydum. Ben çocukken de bez bebek gibiymişim, çok sık hastalanırmışım; bu ne demek anlamadım. Yine korktum... Beni hem sev hem de kucakla istedim, hem de senden kaçtım. Anneciğim, ben hala benden bile küçük diğer çocukların yaptıklarını yapamıyorum. Onlara normal çocuk, bana genetik özürlü, Down sendromlu ve otistik dediklerini duydum. Bunlar ne demek anlayamadım. Hep korktum ben anne, iyi ki sen bana sımsıkı sarıldın. Anneciğim, sen olmasan ben ne yapardım. Ama bak ben yavaş da olsa öğreniyorum. Artık sarılışlarını özlüyorum. O güzel yaşlı gözlerine bakmaya bile başladım. Anneciğim benden utanma sakın. Ne sen böyle olmamı istedin, ne de ben böyle... 47 kromozomlu doğmayı seçtim. Diğer otistik ama kromozomları normal olan kardeşlerim de öyle olmayı kendileri istemedi. Bak anneciğim, ben diğer çocuklar konuşurken duydum. Bu pazar Anneler Günü'ymüş. Herkes annesine hediye alıyormuş. Anneciğim, ben belki sana hediye alamam. Seni nasıl sevdiğimi de belki tam anlatamam. Biz tüm engelli çocuklar da annemizi diğer normal kardeşlerimiz kadar seviyoruz. Bizim de annelerimizin kalpleri sevgi dolu, kucakları sıcacık tüm anneler gibi. Anneciğim, anneler günün kutlu olsun. Seni çok seviyorum. Benim çekik gözlü oğlum diye sevdiğin otistik oğlun.’’ * ANNELER kıymetlidir. Benim için de öyledir. Yalnızca ‘‘Anneler Günü’’nde değil, hergün sevgimizi söylemeyi ihmal etmeyelim.