Ahmet Hakan çok güzel yazdı

İsterseniz, önce okumayanlar okusun, öyle konuşalım: Ahmet Hakan'ın yazısı

*

Okudunuz mu?

Güzel bir yazı değil mi?

Benim bir derdimdir nedense bu cenaze merasimleri. Gerçi bir iki kere yazdım ama...

Ayıptır söylemesi Hıristiyanlar’ın cenazelerine gıpta ederim. Düzeni, disiplini için. Yahudi cenazeleri ise (bizim Yahudiler’inkini bilirim, o kadar) ikisinin arasındadır, bize göre batılı, batıya göre doğulu, ama yine Müslümanlar’ınkinden düzenli.

Bir kere, her iki dinde de tören mabedin ‘içinde’ yapılır. Kiliselerde de, havralarda da oturacak banklar olduğu için daha bir düzen mevcuttur. Sonra mezarlık safhasında da, özellikle Hıristiyanlar, bir kenarda vekar içinde dururlar, görevliler defin işlemini yapar.

Bizde, Ahmet Hakan’ın benden çok daha yetkiyle söylediği gibi, kesin bir KAOS ortamı hâkimdir.

Dindarlar, ‘Ya gelin şu cenaze törenini bir medenî hale getirelim’ demezler, illa Hz.Muhammed çağındaki gibi icra edeceğiz ya... Dindar olmayanların zaten bu konuda laf söylemeye yüzü yahut hakkı olmadığı düşünülür...

Netice ortada. Camide kim nerede durur, ne yapar, yetkili kimdir, cenaze merasimini kim organize eder, kim koordine eder belli değildir. Sonunda, cenaze sahibi acılı gününde ite köpeğe (kimi ‘çelenkleri taşıdım abi’ ayağına, kimi ‘mezara su döktüm, Allah kabul etsin’ dümeniyle yakana yapışır) eyvallah demek zorunda kalır. Cenazenin arabaya taşınması, konvoyun kabristana gitmesi, giderken arabalara koşuşmalar, yolda Allah’ın emri kaybolmalar, kabristanda park yeri düşünülmemiştir, sırtta tabut diğer mezarların üstünden atlamalar, mezar başında her kafadan bir ses, mezarcılara emir yağdıranlar, müteveffanın oğlunu, torununu ite kaka mezara atanlar, ‘başını çevir, ayağını tut, yüzünü ört...’ diye bağıranlar, yağmur, dizine kadar çamur, suratının ortasına ‘dank’ diye yediğin kürek sapları...

Kurallarını (kaos da bir kural olabilir) 7.yüzyılda Araplar’ın koyduğu, Türkler’in 21.yüzyılda icra ettiği cenaze töreni, belki de ancak bu kadar olur!