Åžair duyarlılığı, alıp alkole götürüyor insanı

Güncelleme Tarihi:

Şair duyarlılığı, alıp alkole götürüyor insanı
OluÅŸturulma Tarihi: Eylül 16, 2001 00:00

Åžair duyarlılığı, alıp alkole götürüyor insanı... "Bugün de ölmedim anne" mısraı da, "Burası Türkiye adamım bana bir yorgunluk kahvesi getir" sözleri de aynı buruklukta iÅŸliyor insanın içine. İçinde bir yerlerde, büyütmeyi bile isteye ihmal ettiÄŸi bir çocuk taşıyor sanki sürekli.  Dışında bir yerlerde ise ‘‘Resimli Ahmetler Tarihi’’nin son Ahmet'i ‘‘Ahmet Deniz’’ duruyor. ‘‘Hoşçakal ÅŸehrim’’ diyerek 5 Nisan'da tarihinde Bostancı Ä°stasyonu'nunda ‘‘Ankara-Ä°stanbul Karatreni’’nden inip Ä°stanbul'un yerlisi olmaya soyundu Ahmet Erhan. HoÅŸ geldin Ahmet Erhan, hoÅŸ geldin ‘‘yanlış kardeÅŸim benim!’’ Adı neredeyse Ankara ile anılan Ahmet Erhan, üstelik son derece içli yazılar yazarak terketti kentini. Sebebi nedir bunun?- Önce zorunluluklar yüzünden. Çünkü Ankara'da çalıştığım ÅŸirket iflas etti. Ama Ankara'nın kültürel anlamda olsun, toplumsal anlamda olsun bir tükeniÅŸ içinde olduÄŸunu düşünüyorum. Cumhuriyet'in ilk yıllarındaki yaratıcılığını, dinamizmini yitirdi Ankara. Kızılay Meydanı'na baktığınızda, kelepçelenmiÅŸ bir ÅŸehir görüntüsüyle karşılaşırsınız. Ä°nsanların geçmediÄŸi üst geçitlerle kelepçelenmiÅŸtir ÅŸehir. Bu bile, Ankara'nın kültürel anlamda yoksullaÅŸmasının tuhaf bir göstergesi gibi geliyor bana.Neye dayanarak söylüyorsunuz bunu?- Ankara aslında hep verili olanla yetinen bir kent. Öyle sanıyorum ki, bugün o verili kaynaklar kurudu. Düşünce üretimi yok denecek kadar az. Halbuki, Türk ÅŸiirinin en iyi ÅŸairleri Ankara'dan çıkmıştır. Sonradan gelip Ä°stanbul'a yerleÅŸmiÅŸlerdir o baÅŸka mesele. Åžimdi böyle bir ÅŸey söz konusu deÄŸil.Bugün Ankara kendi oÄŸullarını kusuyor bana kalırsa. Çünkü Ankaralı kültür adamlarının hemen hepsi Ä°stanbul'a gelmek için can atıyor.RAKI ŞİŞESÄ°NDE BALIKBizim edebiyatımızda nedense ÅŸair-alkol iliÅŸkisi üzerinde yeterince durulmamış, genel geçer deÄŸerlendirmelerle geçiÅŸtirilmiÅŸtir hep. Ahmet Hamdi Tanpınar, Cahit Sıtkı için, 'Onun alkole gidiÅŸi hepimizden farklıydı, sanki içindeki bir baÅŸkasının susuzluÄŸunu dindirmek için içer gibiydi' der. Åžairlerin dünyasında alkolün yeri nedir?- Burada özentinin önemli bir payının olduÄŸunu elbette inkár edemeyiz. Alkol, ÅŸair imajının etiketi gibi sanki. Ben kendi deneyimimden yola çıkarsam, benim için öyle deÄŸil. Alkol bende itiraz anlamı taşıyor. Sürekli alkol alan biri deÄŸilim. Uzun aralar veren biriyim ama alınca da sonuna kadar gidiyorum. Türkiye zor bir ülke. Åžairlerin gerek ülkeleriyle, gerek dünyayla çok duyarlı bir iliÅŸkileri var. Öyle olmasa zaten ÅŸiire gerek duymazlardı. O duyarlık tutup alkole götürüyor insanı. Ben bunu ağır bir biçimde yaÅŸadım. Hastanelerde yattım.Ä°tiraz derken neyi kastediyorsunuz?- Kendi içindeki bir itiraz o. Dışa fazla yansımıyor. Öyle bir ülkede yaşıyoruz ki, çok net söylüyorum, son yıllarda beni sevindiren tek ÅŸey Galatasaray'dır. Galatasaraylı olmasam da aynı ÅŸekilde düşünürdüm herhalde. Ãœlkemle, toplumumla, çevremle ilgili olarak neye sevindim diye düşünüyorum ve baÅŸka bir ÅŸey bulamıyorum ne yazık ki.PANÄ°K ATAK TEÅžHÄ°SÄ°Sadece dışarıya deÄŸil, içeriye dönük bir yadırgayış da var galiba sözünü ettiÄŸiniz itirazın içinde.- Elbette. Ben yalnız içmeyi severim mesela. Dışarıyla pek bir ilgim yoktur. Bana konulan teÅŸhis panik ataktı. Panik ataktan dolayı alkole müptela olduÄŸumu söyledi doktorlar. Panik ataktan dolayı beni askere almadılar zaten. Ä°ki aylık kısa dönem çıkınca yalvar-yakar gittim 36 yaşımda. Yoksa hiç almayacaklardı.Hastane serüveni nasıldı? Birkaç kez alkol tedavisi için hastaneye yattınız...- Düzenli olarak iki kez gittim ama tedaviye cevap verdiÄŸimi söyleyemem. Belli bir bilinç noktasına ulaÅŸtıktan sonra hastanenin yapabileceÄŸi hiçbir ÅŸey yok. ÖrneÄŸin terapi gruplarında bir ÅŸey bulamadım ben. Nasıl bir dünya orası?- Korkunç bir dünya tabii. Toplumun en alt kesiminden insanlar vardı, genelde köprü altından getirilen insanlardı. Bana konulan teÅŸhis, dediÄŸim gibi panik ataktı. Muhtemelen tedaviye cevap vermemenin sebebi de buydu.Panik atakın çözülebilmesi için bir ÅŸey yapılabildi mi?- Ä°laç tedavisi uyguladılar. BEN CESUR DAVRANDIMAlkolle iliÅŸkiniz gündelik hayatınızı etkiledi mi? - Etkiledi elbette. Bir iletiÅŸimsizlik doÄŸurdu doÄŸal olarak...Hiç alkolik olmakla suçlandınız mı çevrenizde?- Benim hastanelerde yatmalarım gerçekten cesaret iÅŸiydi. Hastaneye yatarak alkol olayını resmileÅŸtirdim ben. Çevremdeki pek çok arkadaşım benden daha ağır durumda olduÄŸu halde, o cesareti gösterip hastaneye gidemiyor. Niye olduÄŸu çok açık: Alkolik veya yeni deyimiyle alkol bağımlısı yaftasını yemek istemiyorlar. Ben cesur davranıyorum. Masanın altından içki içmeyi sevmem ben. Ne yaÅŸadıysam, ÅŸiirime de yansıttım onu. Oyun oynamaya gerek duymuyorum çünkü. Bir çeÅŸit kiÅŸisel belge olsun istiyorum ayrıca. Türkiye diyorum ama Türkiye bana çarptığı kadar Türkiye. Alkol bu anlamda bir tahammül gücü mü veriyor?-Edip Cansever diyor ya, 'Ya alkol olmasaydı...'Åžiir de bu anlamda bir baÅŸka alkol kullanma biçimi deÄŸil mi?- Çok açık bir ÅŸey söylemek gerekirse, ben hep ÅŸiirden kaçtım. Ä°nanın kağıtlardan, kalemlerden kaçtım. Ama o beni bırakmadı. Halbuki Adanademirspor'da Fatih Terim'le top oynuyordum ben. Ayağım kırıldı ve birdenbire ÅŸiir yazarken buldum kendimi. Alkolle iliÅŸkiniz kadınlarla olan iliÅŸkinize nasıl tesir etti? Ne oldu o cephede?- Alkol kiÅŸiliÄŸimi deÄŸiÅŸtirmedi benim. O yüzden, kadınlarla iliÅŸkim normalde nasıl idiyse, içince de öyleydi. Bazı kadınlar vardır ki, alkolden uzak durduÄŸu gibi, alkol kullanan erkekten de uzak durur. Onlara da rastladım...Bir de bunun tam tersi var galiba...- Tam tersine pek rastlamadım ben. Daha doÄŸrusu o çevrelere pek girmedim. Ben herhangi bir müzik eÅŸliÄŸinde, kitap okuyarak içmeyi severim. MutfaÄŸa ve yataÄŸa yakın yerleri severim. Dışarda pek içmem. Ä°stanbul'a geldiÄŸim ilk hafta, zorunlu olarak Ä°stiklál Caddesi'ne 'takıldım.' Ondan sonra kimse beni Nevizáde'de gördüğünü söyleyemez. ŞİİRÄ° ECE AYHAN’LA BAÅžLATANLARDAN NE BEKLENÄ°R?Herhalde dünyanın çok az yerinde 50 yaşına gelmeden ölen ÅŸairler kuÅŸağı vardır...- DoÄŸru, ama herhalde dünyanın çok az yerinde de Türkiye gibi bir ülke vardır...Mevcut edebiyat ortamını nasıl deÄŸerlendiriyorsunuz?- Biraz fazla çeÅŸitlilik var. Aslında çeÅŸitlilik edebiyat adına olumlu bir durum ama bizdeki o kadar olumlu görünmüyor. Bizdeki genç ÅŸair ya da ÅŸiir meraklısı, ÅŸiire Ece Ayhan'la baÅŸlıyor. Bu gerçekten çok vahim bir durum. Bir insanın ÅŸiir tarihi Ece Ayhan'la baÅŸlıyorsa ne bekleyebilirsiniz? Daha ötesine gitme gereÄŸi duymuyor kimse. Názım Hikmet diyorsunuz, tuhaf tuhaf bakıyor yüzünüze. Ben Názım'ın bile yeni kuÅŸaklar tarafından yeterince okunduÄŸunu sanmıyorum. Necip Fazıl okunmuyor. Yahya Kemal'in adını bile duymadan ÅŸiir yazan veya yazdığını sanan insanlar var bugün. Bırakın bunları, Ahmet Erhan bile okunmuyor. Saydığınız isimleri bile bilmeden ÅŸiir yazılabileceÄŸi fikrine nasıl ulaşıyorlar o zaman?- Åžiiri aldıkları noktadan ibaret sanıyorlar. Ä°lle de Ece Ayhan adını vermek ÅŸart deÄŸil. Edip Cansever veya Ä°smet Özel gibi isimler için de geçerli aynı ÅŸey. Åžiiri onlardan ibaret sanıyorlar, öyle baÅŸlatıyorlar. O zaman da ortaya gerçekten abuk sabuk ÅŸeyler çıkıyor. Çok az sayıda genç ÅŸair dışında hiç umutlu deÄŸilim. Åžiiri bilmiyorlar çünkü. Kendilerine sanal bir dünya yaratıp oradan bakıyorlar. Bunun postmodernizmle bir ilgisi var mı acaba?- DoÄŸrusu postmodernizmi filan bildiklerini de sanmıyorum. MüthiÅŸ bir ÅŸair enflasyonu var. Aynı ÅŸey hikáye ve roman için de geçerli son yıllarda. Bu bir geçiÅŸ dönemi mi sizce, yoksa çözülüş dönemi mi?- Ben sosyolog deÄŸilim ama sosyolojinin terimleriyle konuÅŸmak gerekirse geçiÅŸ dönemi olduÄŸunu sanmıyorum. Bana ÅŸiirin çözülüşü gibi geliyor bu. Åžiirle uÄŸraÅŸan insanların Türkiye'den uzaklaÅŸtığını düşünüyorum ben.Ahmet Erhan, 1958 Ankara doÄŸumlu bir ÅŸair. ÇocukluÄŸunu ve ilkgençliÄŸini Mersin ve Adana'da geçirdikten sonra, yüksek öğrenim için yeniden Ankara'ya döndü. O zamanki adıyla Gazi EÄŸitim Enstitüsü Türkçe Bölümü'nü bitirdi. Ä°lk ÅŸiir kitabı olan ‘‘Alacakaranlıktaki Ãœlke’’ ile henüz 22 yaşında iken Behçet Necatigil Åžiir Ödülü'nü kazandı. Ödülü kazandığını öğrendiÄŸi gece telefonla aradığı ÅŸair dostu Özdemir Ä°nce, ödülle birlikte pek çok da düşman kazandığını ‘‘müjdeledi’’ kendisine. Daha sonra Yunus Nadi, Cemal Süreya ve Halil Kocagöz ödüllerini de alan Ahmet Erhan'ın, toplam 11 ÅŸiir kitabı bulunuyor. Erhan'ın bütün eserleri Everest Yayınları tarafından basılacak. Â
Haberle ilgili daha fazlası:

BAKMADAN GEÇME!