Gerçekçi bir polis öyküsü
Güncelleme Tarihi:
Brian DePalma ve Nicolas Cage. Kışkırtıcı bir yönetmen ile sıcak oyunculuğunu soğukkanlılıkla terbiye eden usta bir aktör.
Yılan Gözler (Snake Eyes), ihanetlerin, saplantıların ve günlük yaşamın ortaya çıkardığı mesleki deformasyonların toplamı.
Daha ilk karede başdöndürücü bir hızla filmin girdabı sizi içine alıyor. Seyretmekten kendinizi alamadığınız 14.001'inci göz olarak.
Çünkü boks müsabakasının yapıldığı 14.000 kişilik salondasınız artık, her şeyi siz de onlarla birlikte izliyorsunuz.
Karambolda gözden kaçırdıklarınızı bir daha yakalayamazsınız.
Dürüst polisle kötü işbirlikçi polis çelişkisini işleyen filmler o kadar çok ki, daha koltuğunuza gömüldüğünüzde küçük sürprizler dışında sonucu kestirebiliyorsunuz.
İyi-kötü ayrımının yapaylığı da bir yana.
Oysa hiç kimse ne bu kadar dürüst ne de bu kadar ahlaksızdır.
Dikkat ederseniz, son günlerde hepimiz bu filmleri seyrederken kendi ülkemize göndermelerde bulunuyoruz ve çetelerle ilgili yeni yorum imkanları kazanıyoruz.
Atlantic City'de polislik yapan Cage, küçük avantalarla mesleğinde yan gelirler (!) sağlayan, hem karısını hem yasak aşkını idare eden, elinden telefonu düşmeyen bir görevli.
Hayatın küçük hoşlukları, küçük rüşvetlerle sürüp gidebilirdi. Rüşvetin büyüğüne hayır deyinceye kadar.
Küçük yolsuzluklara evet diyen, ama, insan hayatı söz konusu olunca mesleğini hatırlayan bir polis.
Sonunda da her şeyi o önlüyor. Neyi önlediğini filmi seyrettikten sonra öğrenebilirsiniz.
Sıradan insanlar'ın önem kazandığı bir toplumda denetim mekanizması çok daha güçlü işliyor.
Ben insan gerçekliğinde; yüceliklerle zaaflarının bir arada olduğunu savunurum.
Cage de öyle değil mi; zararsız, kimseyi sarsmayan küçük rüşvetlere hayır demiyor ama insan yaşamı söz konusu olunca iş değişiyor.
Hepimiz küçüklüklerimizle büyüklüklerimizi bir arada tartalım.
Tek başına hiç biri bizi yaratmıyor.