Çocuk sahibi olan mı olmayan mı şanslı
Güncelleme Tarihi:
Nilüfer KAS
Oluşturulma Tarihi: Kasım 19, 2004 00:33
‘Oğlu Dora’ya doyamadan öldü’ başlığını okuyunca bu soru aklıma takıldı. 10 günlük bir bebek, 30 yaşında hayatını kaybetmiş genç bir kadın, bir çocukla tek başına kalmış bir baba. Sahi, böyle bir durumda kim daha şanslı? Çocuk sahibi olan mı, olmayan mı?
İnsan anne olduktan sonra daha mı fazla evhamlanıyor ne? Çok mutlu olduğum, içim içime sığmadığı anlarda bazen kendi kendime ‘Ya aniden ölürsem, Nehir ne yapar?’ diye soruyorum ama yanıtını bulamıyorum.
Çocuk sahibi olmaya karar verirken, bu durum hiç aklıma gelmemişti. Hep güzel şeyler düşünmüştüm. Birlikte paylaşacağımız, uzun, mutlu, huzur dolu koca bir hayat. Nehir dünyaya geldikten sonra onun kokusu, bakışı, ağlaması, gülmesi hayatımın her tarafına kazındı. İlk yıl içime her çektiğimde gelen ekşimsi süt kokusu hala burnumda tütüyor. Varlığı yaşam sevincimi ikiye, üçe, beşe katlıyor. Ama bazen öyle derinden sarsılıyorum ki!
Hemen bir kurgu yapıyorum, sonra da üzülüyorum. Kızım bana çok sayıda duygusal gelgitler yaşatıyor.
Özlem duyuluyor
Nehir henüz 2 ya da 2,5 yaşındaydı. İşten eve döndüğümde çok kötüydüm, titriyordum. Salonda koltuğa uzandım. Annem ıhlamur yapmak için mutfağa gittiğinde, küçük bebeğim kimseyle paylaşmadığı peluş battaniyesini getirip üzerime örttü.
Battaniyeyi boğazıma kadar çekti ve ‘Anne iyi misin?’ diye sordu. O an gözlerimden yaşlar boşandı. O an, hayatımda Nehir olduğu için kendimi çok şanslı hissettim. O an dünyanın en mutlusu bendim.
Bu yılın başında ise bademcik ve geniz ameliyatı oldu.
Pijamalarını çıkartıp çıplak bedenine ameliyat önlüğünü giydirdiklerinde, kendimi çok çaresiz ve zavallı hissettim. Kızım şifreli açılıp kapanan kapıların ardında narkoz alırken, ben ameliyathanenin önünde bir kez daha aynı sorunun yanıtını arıyordum.
Organlarıyla 4 kişiye hayat veren 30 yaşındaki Lebriz Çetiner’in ölüm haberini okurken bunları hatırladım. Bu genç kadın anneliğini yalnızca 10 gün yaşayabilmişti. Bir anne baba kızlarını, genç bir adam eşini, minik bir bebek belki de hiç hatırlayamayacağı annesini kaybetmişti.
Durum bazen tam tersi olmuyor mu? Çocuğunu kaybeden anne babaları teselli etmek mümkün müdür? Geçen hafta akşam haberlerinde canlı yayına katılmış bir anne, uyuşturucuya kurban verdiği kızına sarılmayı çok özlediğini söylüyordu. Bir yıl önce çekilmiş fotoğraftaki kadınla ekranda acısını milyonlarla paylaşan kadının aynı olduğuna inanmak o kadar güç ki! İnsan bir yılda bu kadar mı yaşlanır, bu kadar mı çöker?
Çocuklar dünyaya geldiğinde hayatla aranızdaki bağ bir başkalaşıyor. Her şeyi çocuk üzerinden yapmaya, düşünmeye, yaşamaya alışıyorsunuz. Onların ya da ebeveynlerin ani kayıplarının telafisi ne yazık ki mümkün olmuyor.
Hayata bağlanmak
Doğum yapan birini ziyaret ettiğimizde ‘Allah analı babalı büyütsün’ deriz. Bu cümle ağzımızdan öylesine çıkar. Yaşanması olası acı ayrılıkları reddeden, uzun ve sağlıklı bir hayatı dileyen bu kadar güzel bir cümleyi bence daha içten, daha duyarak söylemeliyiz.
Açıkçası ben kızımı kimseye emanet etmek istemiyorum. Bilmiyorum tanrı ile böyle bir anlaşma yapma şansım var mı? Mümkünse Nehir, kendi ayakları üzerine basıncaya kadar yaşamak istiyorum. Eğer şansımı zorlamayacaksam, Nehir’in mürvetini görmek, torunlarımı sevmek hiç fena olmaz.
Arada bir galeyana gelip Nehir’e ‘Kurban olayım sana’ derim. Annem hemen beni düzeltir. ‘Sana değil, seni verene kurban olayım diyeceksin’ der. Nehir’i bana veren tanrıya milyar kez teşekkür ediyorum. Ama küçük bir şey daha rica edeceğim. Bizim hikayemizin sonu şöyle bitsin; Nehir ile annesi birlikte uzun, sağlıklı, mutlu bir hayat sürmüşler.
Her günün kıymetini bilin
Sevdiklerimizin kıymetini bilmek için onları kaybetmemiz gerekmiyor. Daha sonra pişmanlık duymamanın en garantili yolu, o anı hayatını en değerli anı olarak yaşamaktan geçiyor.
Öğretmenler Günü hediyesi
TEV, Öğretmenler Günü’nde alınan geçici hediyeler yerine, daha kalıcı ve faydalı bir amaca hizmet edecek bir bağışla, muhtaç çocukların daha iyi eğitim alabilmesi için bir kampanya düzenledi. Akmerkez, Capitol, Carousel, Metrocity veTepe Nautilus alışveriş merkezlerinde kurulacak standlara bağış yaparak değerli öğretmenlerinize onlar adına yapmış olduğunuz bağışın sertifikasını hediye edebilirsiniz.
Ani kayıplarda ne yapılabilir
Ebeveyn ölümünde çocuğun yaşına uygun açıklamalar yapın
Soyut açıklamalardan uzak durun
Ölümü bir seyahat ya da uyku olarak açıklamayın
Çocuğun sorularına ve konuşmasına izin verin
Birlikte fotoğraf albümlerine bakın
Çocukların cenaze törenine katılmasına izin verin
Kendi duygularınızı çocuktan saklamayın
Ölen kişiyi hatırlatan şeyleri ortada bırakın
Çocukların yaşadıkları kaygıları hakkında konuşun
Çocuk sahibi olmaya karar verirken, bu durum hiç aklıma gelmemişti. Hep güzel şeyler düşünmüştüm. Birlikte paylaşacağımız, uzun, mutlu, huzur dolu koca bir hayat. Nehir dünyaya geldikten sonra onun kokusu, bakışı, ağlaması, gülmesi hayatımın her tarafına kazındı. İlk yıl içime her çektiğimde gelen ekşimsi süt kokusu hala burnumda tütüyor. Varlığı yaşam sevincimi ikiye, üçe, beşe katlıyor. Ama bazen öyle derinden sarsılıyorum ki!
Hemen bir kurgu yapıyorum, sonra da üzülüyorum. Kızım bana çok sayıda duygusal gelgitler yaşatıyor.
Özlem duyuluyor
Nehir henüz 2 ya da 2,5 yaşındaydı. İşten eve döndüğümde çok kötüydüm, titriyordum. Salonda koltuğa uzandım. Annem ıhlamur yapmak için mutfağa gittiğinde, küçük bebeğim kimseyle paylaşmadığı peluş battaniyesini getirip üzerime örttü.
Battaniyeyi boğazıma kadar çekti ve ‘Anne iyi misin?’ diye sordu. O an gözlerimden yaşlar boşandı. O an, hayatımda Nehir olduğu için kendimi çok şanslı hissettim. O an dünyanın en mutlusu bendim.
Bu yılın başında ise bademcik ve geniz ameliyatı oldu.
Pijamalarını çıkartıp çıplak bedenine ameliyat önlüğünü giydirdiklerinde, kendimi çok çaresiz ve zavallı hissettim. Kızım şifreli açılıp kapanan kapıların ardında narkoz alırken, ben ameliyathanenin önünde bir kez daha aynı sorunun yanıtını arıyordum.
Organlarıyla 4 kişiye hayat veren 30 yaşındaki Lebriz Çetiner’in ölüm haberini okurken bunları hatırladım. Bu genç kadın anneliğini yalnızca 10 gün yaşayabilmişti. Bir anne baba kızlarını, genç bir adam eşini, minik bir bebek belki de hiç hatırlayamayacağı annesini kaybetmişti.
Durum bazen tam tersi olmuyor mu? Çocuğunu kaybeden anne babaları teselli etmek mümkün müdür? Geçen hafta akşam haberlerinde canlı yayına katılmış bir anne, uyuşturucuya kurban verdiği kızına sarılmayı çok özlediğini söylüyordu. Bir yıl önce çekilmiş fotoğraftaki kadınla ekranda acısını milyonlarla paylaşan kadının aynı olduğuna inanmak o kadar güç ki! İnsan bir yılda bu kadar mı yaşlanır, bu kadar mı çöker?
Çocuklar dünyaya geldiğinde hayatla aranızdaki bağ bir başkalaşıyor. Her şeyi çocuk üzerinden yapmaya, düşünmeye, yaşamaya alışıyorsunuz. Onların ya da ebeveynlerin ani kayıplarının telafisi ne yazık ki mümkün olmuyor.
Hayata bağlanmak
Doğum yapan birini ziyaret ettiğimizde ‘Allah analı babalı büyütsün’ deriz. Bu cümle ağzımızdan öylesine çıkar. Yaşanması olası acı ayrılıkları reddeden, uzun ve sağlıklı bir hayatı dileyen bu kadar güzel bir cümleyi bence daha içten, daha duyarak söylemeliyiz.
Açıkçası ben kızımı kimseye emanet etmek istemiyorum. Bilmiyorum tanrı ile böyle bir anlaşma yapma şansım var mı? Mümkünse Nehir, kendi ayakları üzerine basıncaya kadar yaşamak istiyorum. Eğer şansımı zorlamayacaksam, Nehir’in mürvetini görmek, torunlarımı sevmek hiç fena olmaz.
Arada bir galeyana gelip Nehir’e ‘Kurban olayım sana’ derim. Annem hemen beni düzeltir. ‘Sana değil, seni verene kurban olayım diyeceksin’ der. Nehir’i bana veren tanrıya milyar kez teşekkür ediyorum. Ama küçük bir şey daha rica edeceğim. Bizim hikayemizin sonu şöyle bitsin; Nehir ile annesi birlikte uzun, sağlıklı, mutlu bir hayat sürmüşler.
Her günün kıymetini bilin
Sevdiklerimizin kıymetini bilmek için onları kaybetmemiz gerekmiyor. Daha sonra pişmanlık duymamanın en garantili yolu, o anı hayatını en değerli anı olarak yaşamaktan geçiyor.
Öğretmenler Günü hediyesi
TEV, Öğretmenler Günü’nde alınan geçici hediyeler yerine, daha kalıcı ve faydalı bir amaca hizmet edecek bir bağışla, muhtaç çocukların daha iyi eğitim alabilmesi için bir kampanya düzenledi. Akmerkez, Capitol, Carousel, Metrocity veTepe Nautilus alışveriş merkezlerinde kurulacak standlara bağış yaparak değerli öğretmenlerinize onlar adına yapmış olduğunuz bağışın sertifikasını hediye edebilirsiniz.
Ani kayıplarda ne yapılabilir
Ebeveyn ölümünde çocuğun yaşına uygun açıklamalar yapın
Soyut açıklamalardan uzak durun
Ölümü bir seyahat ya da uyku olarak açıklamayın
Çocuğun sorularına ve konuşmasına izin verin
Birlikte fotoğraf albümlerine bakın
Çocukların cenaze törenine katılmasına izin verin
Kendi duygularınızı çocuktan saklamayın
Ölen kişiyi hatırlatan şeyleri ortada bırakın
Çocukların yaşadıkları kaygıları hakkında konuşun