18 yaşındayken gözlerini bağışladı
Güncelleme Tarihi:
“Bahar Dalları” dizisinde evlat acısı yaşayan bir anneyi canlandıran Sumru Yavrucuk, “Dizilerde söylenmemiş söz kalmadı, artık sınırlar zorlanıyor” diyor.
Tecrübeli bir oyuncu olarak son dönem dizi sektörünü ve gelişmeleri nasıl değerlendiriyorsunuz?
- Dizilerde artık söylenmemiş söz, işlenmemiş konu kaldığına inanmıyorum. Her şey yapıldı ve artık sınırlar inanılmaz zorlanıyor. Sürekli entrika var, hayatımızda görmediğimiz bir sürü şey yığınlar halinde bize enjekte ediliyor. İzleyicinin de durağan bir şeye tahammülü kalmadı.
*Bu dizinin sizi çeken yanı ne oldu?
- Bir oyuncu olarak öncelikle drama oynamak istiyordum. Çünkü şimdiye kadar televizyon için yaratılan tüm projelerde komedi oyuncusu gibi oldum. Bir de hikâye çok çarpıcı geldi. Çok farklı, bugüne kadar işlenmemiş bir hikâye. Maalesef evlat acısı.
*Az önce “işlenmemiş hikâye kalmadı” dediniz ama evlat acısı çok belirgin bir konu. Gerçekten işlenmedi mi?
- Burada da “aa bu işlenmemiş, bunu yapalım” diye bir çıkışım yok aslında. Fakat bu dizide anlatılan, acı üstüne kurulmuş bir hayat olduğu için daha farklı. Yani evladını yitiren Güzide’nin tekrar hayata bağlanma çabaları diyebiliriz.
*Nasıl bir hayata bağlanma bu?
- Kızı hayatını kaybedince onun organlarını bağışlıyor. Böylece bir hayat sönerken başka dört hayata yol açıyor. İnsanın herhalde tadabileceği en büyük acı evlat acısı.
*Bu aralar var mı yeni projeler?
- Ayşe Polat’ın yazıp yönettiği “Lucky’nin şansı” adlı filmde yer aldım. Çekimler Almanya’da iki ay sürdü. Çok hoş oldu benim için. 16 yıldan beri sinema filmi yapmamıştım.
*Konusu nedir?
- Almanya’da yaşayan bir Türk ailesi piyangodan büyük ikramiyeyi kazanıyor ama hayatları allak bullak oluyor. Bu durum çok komik ve farklı bir şekilde anlatılıyor. Almanya’da Türk ailesi denince hep acizliğimiz, öteki olma halimiz ön plana çıkarılır, bu filmde ise çok insani bir durum var. Kimlikleri aşan dünyevi bir konusu var filmin. Senaryonun daha ilk iki sayfasını okuduğumda, “Bu projede olabilirim” dedim.
18 YAŞIMDA GÖZLERİMİ BAĞIŞLADIM
Dizide kızınızın organlarını bağışlıyorsunuz. Gerçek hayatta siz bağışladınız mı organlarınızı?
- 18 yaşında, Ankara’da konservatuvar öğrencisiyken gözlerimi bağışlamıştım. Hâlâ geçerli midir bilmiyorum. 30 yıl oldu, kayıtlara bir bakmak lazım.
*Niye gözlerinizi seçtiniz, diğer organlarınızı bağışlamadınız?
- O zaman sadece gözler bağışlanıyordu. Hatta yanlış hatırlamıyorsam, ilk organ bağışı da 1975’te başlamış.,