İngiliz Kemal

Bugün Orhan Şengürbüz’ün vefatının onuncu günü.

Büyük Kaptan’ın ise hayata gözleri kapatalı 1 hafta oldu.

 

İkisini de tanımam…

Hele Vedat Okyar’ın futbolculuğunu bile görmedim.

En tepede yazan isimlerin de çoğunu tanımadım.

Hayatım boyunca ne ellerini sıktım, ne canlı gördüm.

Ne özel hayatlarını bilirim, ne niye gerçekten vefat ettiklerini.

 

Neyin yıllarca canlarını sıktıklarını da duyamadım, çünkü hiçbiri ne tanıdığım, ne akrabam.

 

Fakat bu sabah canım Gündüz Tekin Onay çekti.

Bu sabah canım Başkan Ali Şen değil, Şener Şen’in babası Ali Şen çekti.

Bugün hepsini özledim.

Ve bugün içimden Aziz Yıldırım, Adnan Sezgin, Yıldırım Demirören konuşmak gelmedi.

 

Gelmedi çünkü, daha ismini burada sayamadığımız bir sürü iyi insanı gömdüğümüze hala inanamıyorum.

Ve elimizde sadece vefat ettikleri gün yer alan dramatik TV görüntüleri olduğuna inanasım gelmiyor.

Veya gazetenin 2 cm x 2 cm’inde çıkan resimlere tıklanınca çıkan 2-3 cümlelik bir yazı.

 

Daha kötüsü elimizde sadece, sanki “Sadece vefat ettiğinde gösterilecektir” yazan TV programları var.

Sanki ölmesini beklermiş gibi.

Elimizde sadece, arka fonda Nothing Else Matters çalarken, “Ünlü sanatçı Ahu Dilbaz’ın yanındaki dallama kimmmm?” gibi geri zekalı spiker tonuyla 30 kere tekrar edilen, Vedat Okyar’ın oğlunun cenaze törenindeki “Lütfen unutturmayın” cümlesi var.

Sen hiç merak etme Suat Okyar, bunlar hiç unutmazlar.

Çünkü bunların unutma huyları hiç yoktur, Suat Okyar.

 

Nejat Uygurlar evinde, hasta yatağında.

İlker Ateş de hastanede.

Münir Özkul nerede, onu bile bilmiyorum.

Can Bartu’ya ne oldu?

Şener Şen’e bir şey olsa haberlerde kimsenin hastaneyi ziyaret etmediğini duyacağız, o kadar.

 

Bunlar hiç unutmazlar Suat, ve çok vefalıdırlar.

Bunlar, o kadar saygılıdırlar ki, her zaman sanatçıyı, sporcuyu, iyi adamı hep ziyaret ederler, halini hatırını sorarlar, bir şey ihtiyacı olup olmadıklarına bakarlar.

 

Hepsi yalan, bir gerçek var.

Onlarca, yüzlerce iyi insan gömdük, fakat binlerce kötü insan dışarıda cirit atıyor.

Ölmüyorlar, kansere yakalanmıyorlar, hastaneye düşmüyorlar, helvaları yenmiyor, bana “Nasıl bilirdiniz” diye sorulamıyor.

Ama iyileri kanser ediyorlar, öldürüyorlar, yok ediyorlar, gıcık ediyorlar, delirtiyorlar, ömürlerini çürütüyorlar.

 

İşte İngiliz Kemal da böyle gitti.

 

O, 48 kiloda Türkiye Kasa Minder Gençler Şampiyonuydu.

Vefa Lisesi mezunuydu. Takım kaptanıydı.

Jimnastik yaptı, halter yaptı, futbol oynadı,

Süleymaniye Sirkeci ve Taçspor kalecisiydi.

Teniste Veteran Milli Takım’a kadar yükseldi.

 

İngiliz Kemal, çok sevdiği Vedat Okyar’ın cenazesini göremedi.

Vedat Okyar da çok iyi bir Beşiktaşlı’nın vefat ettiğini bilemedi.

 

İngiliz Kemal vefat edeli 3 sene oldu.

İngiliz Kemal siyah beyazdı.

İngiliz Kemal, adam gibi adamdı.

 

İngiliz Kemal, babamdı.

 

Allah hepsine rahmet eylesin.

Mekanları cennet olsun.