Hayret

Vedat OKYAR

Ben iki ayaklı oyunların ilkine bakıp ikincisini hiçbir zaman bağlayamam. Bağlamak da doğru değil diye düşünürüm. Ayakkabının bağı ikinci maçın sonunda bağlanır. Dün akşamki oyuna bakıp ikinci ayağın sonunu kestirmek zor. Beşiktaş, Ankara'ya gider, kazanabilir de. Böyle bir açık kapı bırakıyorum.

Dün gecenin kapalı kapısını zorlayıp birşeyler de söylemek istiyorum. Beşiktaş büyük takım. Tabii ki rakibinden daha iyi oyuncuları olduğu için. İyi takımın iyi oyuncuları olur. Ha, bu sayfada kalırsa, sahanın içine giremezse ne büyük takım kalır, ne de rakibin küçüklüğü. Dün akşamki futbol tuhaflığı bu matematikten geçiyor. Hemen hemen oyunun başı 2-0 öne geçip sonradan alta düşmenin nasıl anlatılır bir tarafı var ki? Gerçi anlaşılır tarafı da yok. Yazı başlığının hayreti de buradan geliyor. Bir anlayan varsa benim anlamadığıma parmak kaldırsın.

Amatör çerçeve içinde yenilmiş bir ilk gol var. Rakip atmadı, Beşiktaş yedi. Ondan sonra azalan her dakikanın içinde girilen sıkıntılar Beşiktaş'a hiç yakışmadı. Yanlış zamanda yanlış adam değiştirmek Toshack'ın pratiğine aldığı seçimler oluyor. Tabii ki yanlış. Bu takımdan iyi de oynasa, kötü de oynasa ne Yankov çıkar, ne de Amokachi. Kaldı ki Amokachi hakikaten misafir sanatçı gibi oynadı. Ama o, sahada kalacak. Takımına katkısı olmasa da rakibi korkutacak. Hep Beşiktaş'tan bahsettim, Sezar'ın hakkı Sezar'a. Gençler'in sahadan çıkardığına saygı duyuyorum. Küçümsemek aklıma da gelmiyor, haddim de değil.