Gurur

İlhan SÖYLER

Prag'da oynanan ilk maçtaki şanssız yenilgiyle Galatasaraylı futbolcular Ali Sami Yen'deki rövanşı gurur meselesi yapmışlardı. İlk bölümde Galatasaray orta sahası çalışmıyor, istenilen toplar hücum adamlarına akmıyordu. Forvet oyuncuları kişisel becerileri ile gol arıyorlardı. Hagi, kişisel yeteneğini kullanıp İlie'ye gol pasları atıyordu. Ergün ve Tugay suskundu. Ama ikinci bölümde o Galatasaray gitmiş, başka bir Galatasaray gelmişti. Hırs, inanç, oyuna asılma tüm futbolcularda vardı. Tugay ve Ergün düzelmiş, toplara istedikleri gibi hükmediyorlardı. Geride Popescu, Samsunspor maçındaki çizgisini sürdürüyordu. Hem top kazanıyor, hem kesiyor, hem de sinsice ataklara kalkıyordu. Fatih, önceleri bocalıyor, sonra düzeliyordu. Osman ilk yarıda savruktu, ikinci yarıda boş alan bulup istediği ortaları yapıyordu. Ümit, oyunda kaldığı müddetçe 50 metre hücumda, 50 metre geride oksijensiz çalışıyordu. Prag küçümsenecek bir takım değil. Fiziğe dayalı ve kollektif oyun oynuyorlar. Bu fizik gücüne karşı Galatasaray hiç de geri kalmadı.

G.Saray, Şampiyonlar Ligi'nde özlediği galibiyete kavuşurken bunda en büyük etken futbolcuların inançlarıydı. İnançlı olunca ve gururları da kırılınca bir savaşım içine girdiler ve bunu da kazandılar.