Ayda 300 lira alıyorum abi!

 Sanayi sitesindeki neredeyse her sokakta 10-14 yaşları arasında çocukları görebiliyoruz. Kimi boyundan büyük el arabalarıyla mal taşıyor, kimi elindeki malzemeleri atölyelere yetiştirmek için koşturuyor. Sanayi sitesinde bir çocukla konuşma imkânı buluyoruz. İlk olarak kaç yaşında olduğunu soruyoruz. 14 yaşında olduğu söylüyor. Nerede çalışıyorsun dediğimizde ise ‘ayakkabıcıda’ diye cevap veriyor. Ayakkabı üretim atölyesinde çalışan 14 yaşındaki çocuk Suriye’den gelmiş. 3 yıldır aynı yerde çalışıyormuş. Yani 11 yaşından bu yana okula gitmiyor, ayakkabı dikiyor. Kaç para aldığını sorduğumuzda ise önce bir duraksıyor ve ‘300 lira abi’ diyor. Pazar günleri dışında genelde 6 gün üretim yapılan bir yer. Haftanın 5 günü çalıştığı düşünülse bile bir gün boyunca kazanabildiği para 15 lira.

ÇALIŞMAK ZORUNDAYIM

Sanayi sitesi içinde gezmeye devam ediyoruz. Bu kez Türkmen bir çocuk karşımıza çıkıyor. Oda diğer gibi daha 13-14 yaşında o da paketleme yaptığını söylüyor. Aylık kazancı ise diğerine göre biraz daha iyi. Haftalık 100 lira aldığını söylüyor. O sırada başka bir çocuk daha çıkıyor sokağın içinden o diğerlerine göre biraz daha büyük 16 yaşında. Okula gitmediğini söylüyor. Çalışmak zorunda olduğu için okula gidemediğini söylüyor. O kadar çok çocuk çalışan var ki bölgede hangi biriyle konuşsak benzer cevaplar alıyoruz. Sanayi sitesindeki binalar arasında sürekli koşturan çocuklar var. Ulaşım için genellikle binalardaki yangın merdivenlerini kullanıyorlar. Ne iş olsa yapıyorlar. Mal taşıyanların yanında yemek götürüp getiren de var. Çocukların çalıştığı atölyelerden görüntü almak için blokların içine giriyoruz. İçeride ağır bir kimyasal kokusu var. İçeride yaklaşık yarım saat kalıyoruz. Ancak kokudan içeride durmak mümkün değil. Üretim yapılan yerlerin kapıları genellikle kapalı. Çocukların çalıştığı yerlerin kapılarını çalıyoruz. Ancak kapıyı açan kişiler bizi içeri almıyor. Fatih Küçükpazar’daki gibi merdivenaltı çalışan yerler değil buralar, bir ayakkabı sanayi sitesi.