Çekirge, bir sıçrar, iki sıçrar, üçüncüde

Öyle bir hafta yaşadık ki, Galataray rezil oldu, Fenerbahçe vezir oldu, Beşiktaş dayak manyağı oldu, Bursa memnun oldu, Trabzon kanser oldu, Sivas’a iyi oldu, Eskişehir deli oldu, Ankara’ya ne oldu? vs.

Bu böyle sonsuza ıraksar.�

Iraksar fakat bu bizim Türk Milleti olarak özelliklerimizi değiştirmez.

Emrah Öner yazıyor

Çünkü;

Arda’yı geçen hafta 30 milyon Euro’ya Barcelona’ya satmadık, bu hafta çocuğu itin bir tarafına soktuk hala çıkarmadık.

Fenerbahçe dedik, kanserojen dedik, uykuda bile çekilmiyor dedik, bileti 55 TL’den 44’e düşürdük, bir hafta sonra Guinness’e geçirdik.

Alex dedik, yürüyor dedik, kışın üşür dedik, şimdi heykelini diktik.

Beşiktaş dedik, Seba dedik, efendi dedik, saygı dedik, herhalde o gün sahada bir tek Nouma’yı dövmedik.

Bir tek Trabzon’a birşey demedik, o da garibim, orada kendi başına uslu uslu oturuyor zaten.

Şimdi şunu hemen söyleyelim.

Bir kere bütün bunlar çelişki falan değil.

Türkiye’de her zaman iki tür futbolsever var.

Bunların kafası 1 ve 0 çalışıyor. Griyi bilmiyorlar.

Yani, Arda’yı seven adam hala hayvanlar gibi çok seviyor, Alex’i sevmeyen adam hala hiç sevmiyor, nefret ediyor.

Fenerbahçe’yi beğenmeyen adam hala hiç beğenmiyor veya Galatasaray’ı beğenen adam bir tane bile laf kondurtmuyor.

Bunları karıştırmayalım.

Sadece bazılarının daha sırası değil.

Onların sırası da gelecek.

Bir başka örnek;

Arda 2 gol atıyor, 20 yaşında kaptanlık pazu bandını takıyoruz, Metin Oktay forması falan giydiriyoruz, adama Messi diyoruz.

Fakat takım yenilince, sabaha kadar Play Station oynuyor diyoruz, erken yat, fazla sevişme, eğer yapacaksan 35 yaşından sonra futbolu bıraktıktan sonra seviş, gez, Ferrari al diyoruz.

Galatasaray, bu sene 150 gol atar, Avrupa Ligi’ni alır, onu alır, bunu alır diyoruz.

Lakin bir yenilgide Rijkaard’ın Z planı yok ki, adam değil oğlum bu, Surinamlı zaten, Rotterdam’ı küme düşürdü diyoruz.

Alex, Twente maçında hiç ortaya çıkmıyor, adamın futbolculuğunu siliyoruz.

Kıçıkırık bir lig maçında 2 tane topa dokunuyor, koskoca boğa heykelini siliyoruz, yerine onunkini koyuyoruz.

Zaten biz bunu hep yapıyoruz.

Çünkü, bizim elimizin ayarı hiç yoktur.

Biz limitimizi hiç bilmeyiz.

Bu yüzden ne “Eşek şakası”nın İngilizcesi vardır, ne de “Vur dedik, öldürdün”ünün Almancası...

Korkuyorum, Fenerbahçe’yi tam Galatasaray maçı öncesi göklere çıkardılar.

Korkuyorum, çünkü sırf bu stresten dolayı Galatasaray’ı, Kadıköy’de bir milat maçına çıkaracaklar.

Hatırlarsanız, Beşiktaş’ın Kadıköy’deki Japon Bayrağı esprisi öyle günlere denk gelmiştir.

Yine hatırlarsanız, 80’lerin ortalarından, 90ların başına kadar, o güne kadar Beşiktaş’tan belki her maç 3-5 yiyen Fenerbahçe, 93-94 senesinde Uche ile, Gordon Milne’li Beşiktaş’a son saniye golü atarken İnönü Stadındaki maçlar için artık yeni bir sayfa açmıştır.

Sırf bu yüzden, Fenerbahçe’nin Kadıköy’de yenilmezlik ünvanını Galatasaray’a bırakıp, şarkılara güfte olacağına, Fenerbahçe’nin Antep’te yenilmesini isterim.

Eğer Fenerbahçe hakkaten güçlü ise, eğer maç seçmiyor ise, eğer hakkaten profesyonel yönetiliyor ise, eğer istikrarlı ise en yakın rakibini Kadıköy’de ezip geçerek puan farkını 10.hafta 8 puana çıkarması gerekir.

Fakat, Türkiye Lig’i binlerce işaretlerle dolu bir Lig’dir.

O yüzden biraz ürkütücüdür.

Örneğin, Galatasaray Elano’nun ilk 11 oynamaya başladığı 3 maçın sonunda puan kaybetmiştir.

Bu bir işarettir, fakat Rijkaard bunu anlamamıştır.

Mesela bütün insanlık Sabri’yi işaret etmiştir, fakat Yüce Rabbim sistemi değişmesine sebep olan Elano’yu göndermiştir.

İlk önce Eskişehir maçında beraberlik, ardından yine Sturm Graz beraberliği, ve en son Ankaragücü maçında hakedilen bir rezillik.

3 günde bir maç.

Toplam 3 maç, 3 puanı gören yok.

Son maç da 3-0.

İşte o yüzden Allah’ın hakkı Üç’dür.

O yüzden bir, iki, üç, tıp! diye oyun vardır.

O yüzden 3 korner bir penaltıdır.

O yüzden şöyle bir atasözümüz vardır.

Çekirge bir sıçrar, iki sıçrar, üçüncüsünde ağzına....

Sıçrar.

www.emrahoner.com