Kaybedilmiş Savaş
Güncelleme Tarihi:
Evet, yenibir.com’da yayımlanan nefis bir “anket” demiştim, size düşünecek zaman bırakmıştım. (Biraz fazla düşündünüz, az kaldı unutuyordum, siz de hatırlatmıyorsunuz. Demek ki dikkatli okumuyorsunuz yazıları!!!) “Aslında başarılı olacaktınız da, sizi kim engelledi?” diye sormuştu yenibir.com. Yorumlarınızda çoğunuz “bir numaralı sorumlu benim” dediniz. Bakalım, ankete katılanlar ne demiş...
Toplu sonuçlar şöyle:
Kardeş(ler)iniz ............................ % 2,7
Akrabalarınız-Tanıdıklarınız ....... % 3,4
Anneniz ....................................... % 5,2
Öğretmen(ler)iniz ........................ % 7,2
Sevgiliniz-Eşiniz ......................... % 14,3
Babanız ........................................ % 17,6
Veee
Kendiniz ...................................... % 49,6
*
Ben de yenibir.com’un anketine “kendim” diye cevap verdim.
Eğer “tek suçlu” bulmak gerekiyorsa, o benim.
Ama, ankete birden çok cevap vermek gerekseydi, başka “suçlular” da bulurdum size sayacak.
Mesela... neyse, kimsenin kalbini kırmayalım!
Güzeller güzeli Yunus’un dediği gibi.
Yunus eğer aşık isen, varlığın değşur yoluna
İman kuşağın berk kuşan, de hep eksiklik bendedir
*
* *
Ben, köşelerde şiir yayımlanmasından pek haz etmem. Ama yeri geldi, size sadece tek şiirini bildiğim, ama çok sevdiğim bir Lübnanlı şairin, Halil El Hûri’nin bir şiirini “okuyacağım” buradan.
Bu şiiri, üç sene önce Milliyet’te kullanmıştım, “Savaşı Kaybetmeyin” başlığıyla.
Bu şiirin muhatabı o zaman Serdar'dı, bu sefer de öyle...
*
Kaybedilmiş savaş
Ve sen yarın,
bugünkü gibi,
amaçsız bir gün daha yaşayacaksın.
Ve başka bir kavgaya girip
yine kaybedeceksin.
Elinde klarneti,
herşeyi terk edip giden
bir Çingene gibi,
gönlünde bir evin ya da
sıcak bir köşenin
hatırası bile olmadan...
Seni yarın da, bugünkü gibi
dünyanın dört bucağında
gezinirken göreceğim.
Acı bir kavganın yarası
ve üzüntünün külleriyle,
yarın, yine bugünkü gibi
amaçsız yaşamak için.
Bari, bir kaya gibi
kayıtsız olabilsen
kalpsiz ya da isteksiz,
veya kaçmayı
içine sindirebilsen,
ya da kaçacak bir hatıran
olmasa bari...
Ama sen, yarın yaşayacaksın,
ve bilinmezlik kanına işleyecek
ve bilinmezlik sıkıntına eklenecek.
Yarın, tıpkı bugünkü gibi
amaçsız yaşayacaksın.
(Burada kaybı söz konusu olan "kişisel" savaştır tabii ki... Irak'ta görev yapan, yahut sınırda bekleyen askerle ilgisi yoktur. Kimse kinaye, dokundurma filan aramasın. Mehmetçik'le ilgili şaka yapmam!)