Bir delinin hatıra defteri

HER şey bundan 10 gün önce başladı.Hiç gereği yokken, herhangi bir provokasyon filan da söz konusu değilken, haddinden fazla rutin bir günün ortasında durup dururken şu bizim William Safire'ın Iraklılardan, Araplardan bu kadar nefret etmesinin temelinde kişisel bir nedeni olması gerektiğine karar verdim.Herkes benim gibi nedensiz nefret edemez ki, onun da bir nedeni olması lazımdı mutlaka!Bir yazı okumuştum vaktiyle.Nerede, ne zaman hatırlamıyorum ama, orada Safire'ın büyük babasının Iraklı Yahudi olduğu, ülkeden göç etmek zorunda kaldıkları, bütün mal mülkleri ellerinden alındığı filan yazıyordu. Bu bağlantıyı ortaya döküp adamı rezil etmeliydim. Benim de Safire nefretimde kişisel nedenlerim var.Adam sadece bir hafta içinde, bugün yaşamakta olan bütün Türk gazetecilerden daha fazla sürmanşet oldu. (Ölü Türk yazarları arasında da benim bildiğim kadarıyla Safire'ın rekorunu kırabilecek kimse yok.)Üstelik adam benim alanımda at gezdiriyor. Yalan haber yazarak bir tek ben sürmanşet oldum diye övünüyordum, bu tek başarımı da elimden aldı Safire.Ondan öcümü almalıydım.***Amerika'ya telefon açtım.Meseleyi açtığım Amerikalı dostum, benim bilebildiğim kadarıyla hayatında ilk kez terbiyesini bozdu ve Safire'ın da Arap olabileceği ihtimalini ona açınca, Amerikan şivesiyle ‘‘Yok deve’’ dedi. kendisi Türkolog'dur. Büyük ihtimalle de CIA ajanı ama olsun çok iyi squash oynuyor. Bir keresinde Pentagon'un spor salonunda beni perişan etmişti, ayı oğlu ayı...Araştırmamı o noktada kesmem gerekiyordu aslında.Ancak takıntı işin içine girince, rasyonalite gayet tabii ki ölüyor.Kaynaklar bu işi teyit etmeyince, ben de hayal meyal hatırlamakta olduğum o makaleyi kendi başıma bulmaya karar verdim.‘‘Google’’ arama motoruna girdim, William Safire adını yazdım ve beklemeye başladım.William Safire'ın yazdığı veya onun hakında yazılmış olan 20 bin 400 yazı varmış.Evet 20.400!Bu tür olaylarda hiçbir zaman aranan yazı ilk 100 içinde olmaz. Hep son 100 arasında olur zaten. Veya en azından bu bana hep böyle oluyor. Bir uğursuzluk var bende herhalde ve neye elimi atarsam sorun oluyor. Bu da olabilir yani.Neyse birinci yazıdan başladım okumaya...***Aradan 10 gün geçti. 17 bin 426 makaleye baktım. Gayet tabii ki hiçbir tanesi benim aradığım makale değildi.17 bin 426 adet yazıyı baştan sona okumadım gayet tabii ki, ama bunlara sadece bakmak bile insanın sinirlerini acayip laçka ediyor. Bana inanın.Tam 17 bin 427'nci yazıya bakarken Avusturya'dan Selim aradı.‘‘Ne yapıyorsun’’ dedi. Anlattım. Bana gayet sakin bir sesle; hakkında yazı okuduğum kişileri karıştırdığımı, Safire'la ilgili böyle bir iddianın söz konusu olamayacağını, o anda kesin hatırlamamakla birlikte hakkında yazı okumuş olduğum kişinin büyük ihtimalle bir başka Amerikalı yazar olan Robert Novak olabileceğini söylediBütün bu anlattıklarının her bir kelimesiyle yüreğimde ne büyük acılar yarattığının farkında değildi büyük ihtimalle.***17 bin 426 makale. 10 gün. Kör olmaya iki yıl daha yaklaşan gözler.Hühühü.....hühühühühÜÜÜÜÜÜÜ.Ben ağlamayayım da kimler ağlasın oyyyyy.Vayvayvayvay vay vayyyyyy.Amanin amanin oyyyyyyy.Vıyvıyıvıyvıyvıyıvıyvıyvıyvıyıvıyıvıyıvıyvıyvıyvıyvıyvıyvıyvıyvıyvıyvıyvıyvıyvıyvıyvıy VIYYYYYYYYY.Hühühü....hühühühühühühühühühühühühühühüÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜ......ÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜ................................ÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜÜ!***Ağladıktan sonra içim biraz açıldı.Şimdi yapmam gereken şeyler var.Selim'i bu telefonu bana 10 gün önce açmadığı için ilk önce evire çevire döveceğim.Sonra da geç açtığı telefonda gerçekleri yüzüme söylediği için, bu acımasızlığı nedeniyle onu öldüreceğim.Sonra da bekleyeceğim. Ve eğer bu Safire bir daha bizim gazetede manşet olursa, Genel Yayın Yönetmeni'ni de öldüreceğim; çünkü bütün bu işi başıma saran o.Evet, evet, evet, o da ölmeli!