Ben futbol seyircisinin...

İddiaya göre, aşağıdaki gerçekmiş.

Beleşçi taraftar, futbol maçlarına beleş girmenin yolunu bulmuş.

(Biz de Kemal’la bu konuda çok kafa patlatmıştık, sonunda maçların sadece ikinci yarısını seyretmeye fit olmuştuk, eskiden devre arasında kapılar açılırdı – galiba artık son 15 dk. açılıyormuş – biz de bedava girerdik. Hem Pub Divan’a hem maça paramız yetmiyordu...)

Tribünlerde bir efsane haline gelen bu beleşçi taraftar

(1) Giriş kapılarından birindeki polise müracaat ediyor, telaşlı bir ifadeyle “Abicim çok acil bi durum oldu. İçeride maçı seyretmeye gelmiş bi abi var, (Bir isim sallıyormuş) hanımı aniden rahatsızlandı, hastaneye kaldırdık. Onu acilen bulup hemen hastaneye yetiştirmem lazım” diyormuş.

Burası Türkiye. Polis bir kimlik alarak (mesela ehliyet) stada girmesine izin veriyormuş.

(Polis, “Anons edelim!” dese, onun da kolayı var, “Abi bu arkadaş bizim orada – mesela – kaportacıdır, adını biliyorum ama soyadını bilmiyorum, iki dakikada bulurum ben onu...” diyecektir.)

(2) Ama maçı seyredecek kadar kalsa, polis kıllanacak tabii ki... derhal, ikinci bir kapıdan dışarı çıkıyormuş. Buradaki polise de “Abicim benim arabayı çekiyolarmış, bi çıkıp bakiim, problem varsa halledip geleyim” diyomuş.

Tabii dönüşte polis kendisini tanısın diye, bu kapıya da bir kimlik (mesela nüfus cüzdanı) bırakıp dışarı çıkıyormuş.

(3) Çıkar çıkmaz, doğruca ilk girdiği kapıdaki polise gidiyor, “Abi Allah razı olsun ben arkadaşı buldum diğer kapıdan çıktık. Şu benim ehliyeti alabilir miyim?" diyomuş.

(4) Nihayet, çıktığı kapıya dönüp, “Tamam abi sağ ol, arabayı kurtardık, şu kimliği alabilir miyim” diye ikinci kimliği de kurtaryor ve

Maça beleş giriyormuş rahat rahat!

Müthiş bir hikaye, muhteşem bir tip, ama muhtemelen bir şehir efsanesi...

Çünkü bu beleşçi tribünlerde bir efsane haline geldiyse, polisler arasında da öyledir.

Ve ikinci girişiminde başına gelecek Kopenhag Kriterlerine mugayirleri düşünmek bile istemiyorum!