Kabakulak
Güncelleme Tarihi:
Kanat Atkaya
Oluşturulma Tarihi: Kasım 11, 2005 00:00
3 CLASSIC SOUNDTRACKS
(DMC/UNIVERSAL)
ROMANTİK komedi hadisesine pek muhabbet beslemem. Daha doğrusu seyredebilecek daha iyi bir şey bulurum hep ve ortamdan uzaklaşırım. Fakat bir ‘Fuor Weddings And A Funeral’ adlı filmi sevmişimdir. Aman sıkıldım, neler anlatıyorum ben yahu...
Romantik komedi tarzı filmlerin soundtarck’lerinin çoğunlukla başarılı olması öteden beri kafamı karıştırır. Hatta bir müzik mağazasında ‘Notting Hill’in soundtrack’ini bir müddet incelemiş, almayı düşünmüştüm. Fakat sonra aklıma bu albümü evde görüp ‘Ne o birader, hisli insan mı olduk?’ diyerek burnuma dayayacak arkadaşlarım gelince hemencecik vazgeçmiştim.
Neler vardı o albümde hatırlayalım: Al Green ‘How Can You Mend A Broken Heart’ı söylüyordu, Pulp’ın ‘Born To Cry’ı vardı, The Spencer Davis Group’tan da güzeller güzeli ‘Keep On Running’i dinleyebiliyorduk. Bill Withers, Elvis Costello filan hakikaten iyi ekip vardır. Tabii arada Shania Twain de var bir tane evlerden ırak!..
‘Four Weddings And A Funeral’in soundtrack’i tipik bir romantik komedi albümüydü. Beğendiğimi söyleyemeyeceğim açıkçası. Elton John, Sting, Wet Wet Wet filan da var; hiç bana göre değildir.
‘Bridget Jones’s Diary’nin müzikleri de arada kalmakla beraber sanki biraz daha ‘Notting Hill’inkine yakındır.
Bakın şimdi lafı nereye getiriyorum.
Şimdi bu üç albümü paketlemişler ve üç değil iki CD fiyatına piyasaya sürmüşler.
Şehirli, iyi eğitimli, kendi ayakları üzerinde durabilen (bir vakitler site kadınları demiştik kendileri için hatta) otomobilinde hisli radyo istasyonları dinleyen, Boğaz’da kahvaltı yapabileceği bir erkek arkadaşı olsun isteyen, MNG’nin sıkı müşterisi olan kadınların evleri için elzemdir bir kere.
Çeyiz gibi düşünün ama sonra evlenince kocanız ‘Bu ne be, erkek müziği dinlenir bu evde, getir benim AC/DC albümlerimi, sesi açıp dinliycem’ derse de ağlayarak bana elektronik posta yollamayın.
Film müziği meraklılarına ve klasik aşk şarkılarını sevenlere de aşırı olmamak kaydıyla (yemeklerden sonra üçer şarkı gibi) tavsiye edebilirim. Tipik bir ‘fiyat ürünü cazip kılıyor’ durumu.
(DMC/UNIVERSAL)
ROMANTİK komedi hadisesine pek muhabbet beslemem. Daha doğrusu seyredebilecek daha iyi bir şey bulurum hep ve ortamdan uzaklaşırım. Fakat bir ‘Fuor Weddings And A Funeral’ adlı filmi sevmişimdir. Aman sıkıldım, neler anlatıyorum ben yahu...
Romantik komedi tarzı filmlerin soundtarck’lerinin çoğunlukla başarılı olması öteden beri kafamı karıştırır. Hatta bir müzik mağazasında ‘Notting Hill’in soundtrack’ini bir müddet incelemiş, almayı düşünmüştüm. Fakat sonra aklıma bu albümü evde görüp ‘Ne o birader, hisli insan mı olduk?’ diyerek burnuma dayayacak arkadaşlarım gelince hemencecik vazgeçmiştim.
Neler vardı o albümde hatırlayalım: Al Green ‘How Can You Mend A Broken Heart’ı söylüyordu, Pulp’ın ‘Born To Cry’ı vardı, The Spencer Davis Group’tan da güzeller güzeli ‘Keep On Running’i dinleyebiliyorduk. Bill Withers, Elvis Costello filan hakikaten iyi ekip vardır. Tabii arada Shania Twain de var bir tane evlerden ırak!..
‘Four Weddings And A Funeral’in soundtrack’i tipik bir romantik komedi albümüydü. Beğendiğimi söyleyemeyeceğim açıkçası. Elton John, Sting, Wet Wet Wet filan da var; hiç bana göre değildir.
‘Bridget Jones’s Diary’nin müzikleri de arada kalmakla beraber sanki biraz daha ‘Notting Hill’inkine yakındır.
Bakın şimdi lafı nereye getiriyorum.
Şimdi bu üç albümü paketlemişler ve üç değil iki CD fiyatına piyasaya sürmüşler.
Şehirli, iyi eğitimli, kendi ayakları üzerinde durabilen (bir vakitler site kadınları demiştik kendileri için hatta) otomobilinde hisli radyo istasyonları dinleyen, Boğaz’da kahvaltı yapabileceği bir erkek arkadaşı olsun isteyen, MNG’nin sıkı müşterisi olan kadınların evleri için elzemdir bir kere.
Çeyiz gibi düşünün ama sonra evlenince kocanız ‘Bu ne be, erkek müziği dinlenir bu evde, getir benim AC/DC albümlerimi, sesi açıp dinliycem’ derse de ağlayarak bana elektronik posta yollamayın.
Film müziği meraklılarına ve klasik aşk şarkılarını sevenlere de aşırı olmamak kaydıyla (yemeklerden sonra üçer şarkı gibi) tavsiye edebilirim. Tipik bir ‘fiyat ürünü cazip kılıyor’ durumu.