Mağduriyet yeteneği kısa sürede fark edildi, hayırlı mağduriyetler yaşaması için Milli Selamet Partisi İstanbul Gençlik Kolu Başkanlığı’na getirildi, buradaki mağduriyetini aralıksız dört sene aktif mağdur olarak sürdürdü. Milletin üstünden silindir gibi geçen 12 Eylül rejiminde burnu bile kanamadan mağdur olmayı başaran Tayyip Erdoğan, mağduriyetlerle dolu Beyoğlu ilçe başkanlığı mağduriyetinin ardından, hayatının en mağdur dönemlerinden birine, İstanbul il başkanlığı mağduriyetine başladı. Bu mağduriyetinde iki sene geceli-gündüzlü mağdur olan Tayyip Erdoğan, 1986 araseçimlerinde milletvekili adayı oldu, seçilemedi, 1991’de Beyoğlu belediye başkan adayı oldu, gene seçilemedi, 1991 genel seçimlerinde milletvekili adayı oldu, gene seçilemedi, AKP’nin resmi internet sitesindeki özgeçmişine girerseniz, bu üç seçimi kaybettiğini göremezsiniz, çünkü oraya yazmadılar, girdiği bütün seçimleri kazandı denilen Tayyip Erdoğan, aslında girdiği bütün seçimleri kazanmamıştı, büyük bi fedakârlık sergileyerek bu mağduriyetini sakladı, sırf siz okuyunca mağdur olmayasınız diye, kaybettiği seçimleri özgeçmişinde sansürledi. Bilahare, mağduriyetten mağduriyete savruldu, uğradığı zulüm, işkence, falaka, maruz kaldığı darbeler, suikastlar, insanlık dışı muameleler neticesinde İstanbul belediye başkanı oldu. Bu mağdur makamda yaşadığı eziyetler, cefalar, vicdansızlıklar, alçaklıklar, zorbalıklar, ayağına vurulan prangalar, zindanlar, azap ve tarifsiz kederlere gark olması üzerine, asrın en mağdur başbakanı seçildi. Gözyaşları, elem ve üzüntülerle dolu yepyeni bi mağduriyet dönemi başlamıştı. Yerel seçim öncesinde ağladı, genel seçim öncesinde ağladı, referandum öncesinde ağladı, Allah’ım bu mağduriyet bitmeyecek miydi, iftiralar, bühtanlar, tasalar ve ıstıraplarla bezeli, mağduriyet üstüne mağduriyetlerle geçen mağdur senelerdi, mağduriyeti anlatmaya kelimeler kifayetsizdi, kelimeler bile mağdurdu yani, o derece, hatta bi ara soykırıma uğradığı bile yazıldı. Eza, musibet, hüzün, gam, hicran, gönül yaraları, kalp kırgınlıkları, hisli duygularla dolu 12 mağdur sene geçirdi, çile doluydu... Ve, çekilen mağduriyetler yetmişti gayri, dünyanın bütün mağduriyetini tek başına o mu taşıyacaktı, nah şurasına kadar gelmişti, kendi kendisinden rica etti, lütfen artık ben siyasetten ve mağduriyetten çekileyim dedi, ama, kendisi izin vermedi, kendi kendisini cumhurbaşkanı adayı ilan etti, e n’aapsın, kendisi kendisinin bu ricasını kırmadı, vatan-millet için kendisini kabul etti. Çankaya köşkünde mağduriyetlerle dolu yepyeni bi mağduriyet dönemi onu bekliyordu, Adnan Menderes mağduriyetini, Abdülmecid dedemizin mağduriyetini, Bizanslı hanımların mağduriyetini önceki seçimlerde kullanıp bitirdiği için, bu seçime sıfır kilometre taze mağduriyetler lazımdı, bismillah ilk konuşmasında Alparslan’ın kefenini giyerek, Tarık bin Ziyad’ın gemilerini yakarak mağdur oldu, gerçi sayın ahalimiz Tarık bin Ziyad’ın kim olduğunu pek çıkaramadı ama, olsun, mağdurdu, bu kadarının bilinmesi yeterliydi, hem zaten acele etmeye de gerek yoktu.
*
Zamanla tanırlardı...
Gemileri yakınca, kendisiyle beraber yola çıkanlara, artık geri dönüşünüz yok, arkanızda düşman gibi deniz, önünüzde deniz gibi düşman, nereye kaçacaksınız, “vallahi sizin için ancak sadakat kalmıştır” diyen mağdur bin Ziyad’ı!
Önce Samsun’a çıkacak.
Ordan Erzurum’a geçecek.
Ne güzel di mi?
Bi kalpağı eksik yani.
*
*
Dindar cumhurbaşkanımız, bu yedi sene zarfında 750 milyon liracık harcadı. Çankaya Köşkü’nün sırf bu seneki bütçesi 169 milyon liracıktı. Günlüğü 463 bin liraya geliyordu. Her gün 463 bin lira... Bi ara mesele oldu, çok para harcıyor bu denildi. Şak, cumhurbaşkanlığından açıklama yapıldı, “görev süremizin ilk altı ayında iddia edildiği gibi çok masraf yapılmadı, sadece 20.196 bin YTL harcama yapıldı” denildi. Yani? Yeni parayla 20 milyon lira, eski parayla 20 trilyon lira diyeceklerine “20.196 bin” denilmişti! Abra kadabranın böylesi görülmemişti.
*
Dindar cumhurbaşkanımız, bismillah ilk icraat, kızını evlendirdi. İstanbul Gösteri ve Kongre Merkezi’ndeki mütevazı(!) düğüne üç bin davetli katıldı, altı bin polis nöbet tuttu, şarkıcı Kıraç özel beste yaptı, nikâh sırasında o çalındı, tavandan ışık şelaleleri döküldü. Takılar desen... Derishow’un hazırladığı torbalarla toplandı.
Mustafa Kemal’in “at yarışları modern toplumlar için sosyal bir ihtiyaçtır, geliştirmek gerekir” şeklindeki sözü, hayatının vizyonu oldu. Yarış Atı Yetiştiricileri ve Sahipleri Cemiyeti’nin kurucuları arasında yer aldı. Soyadı olarak benimsedi. Ahmet Atman oldu.
*
1927 senesinde ilk Gazi Koşusu’nda, Mustafa Kemal’le birlikte tribündeydi. O tarihi koşuyu, şekerci Ali Muhiddin Hacıbekir’in Neriman isimli kısrağı kazanmıştı. Laf aramızda, Hacıbekir’in çapkınlıkları dillere destandı, hanımların sigarasını parayla yaktığı yolunda söylentiler vardı. Neriman ise, aslında, gönül ilişkisi yaşadığı evli bir kadının ismiydi, ünlü bir gazetecinin eşiydi. Neyse... Gazi Koşusu’nu 1929’da Celal Bayar’ın, 1930’da İsmet İnönü’nün safkanları kazandı. Milli mücadele kahramanlarının tamamı, Atatürk gibi at sevdalısıydı. Ahmet Atman da, sahibi olduğu taylarla, Gazi Koşusu’nu üç defa kazandı.
*
Yaz mevsimine giriş ve tatile hazırlık çerçevesinde, ısınma hareketleri için iki gün izninizi rica ediyorum, cebelitarık’a kadar bi yüzeyim geleyim, kısmetse salıya görüşmek üzere, eyvallah.
*
Aslında, hangi sünninin hangi şiinin kafasını kestiğine, hangi şiinin hangi sünniyi havaya uçurduğuna değil... “Para kimin cebine giriyor”, ona bakmak lazım.
*
Dünyada her gün 88 milyon varil petrol tüketiliyor. Enerji ihtiyacı giderek artıyor, 20 sene sonra her gün 100 milyon varil tüketilecek. Kim karşılayacak bu artışı? Irak... Uluslararası Enerji Ajansı’na göre, dünya petrol talebindeki artışın yarısını, tek başına Irak üstlenecek. Son damlasına kadar inek gibi sağacaklar!
- Darbe girişimi var mı?
- Var da diyemem yok da diyemem.
- Tanık olacak mısınız?
- Kasaptaki ete soğan doğramam.
*
- Buyrun, nihayet tanık oldunuz
Çatı ustası Kemal bey de “bakın ne güzel izah etti, daha ne desin yani” diye tasdikledi.
*
Şükretmek lazım.
“Brezilya için Pele neyse, İtalya için Sophia Loren neyse, Türkiye için Atatürk odur” da diyebilirlerdi!
*
