İş hayatının her adımı hep dinamik olmuştur.

 

En yapılagelen, sıradanlaşan, yaygın ifadesi ile rutin işler dahi, ki bazıları teamüller haline dönüşmüştür,

kendi içinde doğal devinimini yaşatır.

Hareketli, canlı, değişime namzet ve müsait ve hatta etkin.

…

Bazı iş tanımlarında bunu anlık bir bakışta gözlemlemek çoğunlukla mümkün olmuyor. Bundandır ki işin rutinliği sadece

süreci ile eşleştirilir.

Oysa dış etkenlerin ve uygulayıcının iç dinamiklerinin, hayatın akışındaki dönüşümünü düşünürsek

Son dönemde iş hayatındaki paradigma değişimi

öyle görünür hale geldi ki,

doğal olarak herkesin gündeminde.

Ve bu değişim aklınıza gelebilecek her seviyede, ki burada seviyeyi her iş alanı her kıdemdeki çalışan, her sektör ve her çalışma şekli olarak kullanıyorum,

etkisini gösterdi.

…

Dijitali kabul, esnek çalışmayı kabul

çalışanların iş yeri ikameti dışındaki ihtiyaçlarının farkındalığı,

üretim yapan firmalarda “çalışan” değerinin kabulü,

Pandeminin etkilerine karşı

 

en zorlu sınavı çalışan kadınların ve öncelikle çalışan annelerin

verdiği inancındayım.

Konu iş hayatı olduğunda hep fazladan bir varlık gösterme ve emek harcama yükümlülüğünde ( bir gün değişeceğini umuyoruz ) olmak bir yana

Covid-19 dönemi hali hazırda var olan bu dengesizliğe

tuz ekti sanki.

…

Elbette bütün iş hayatı ahalisi süreçten çokça etkilendi.

2020’nin her hali hepimiz için olduğu gibi

kurumlar için de çarpıcı, yorucu ve bazen de yıkıcı oldu.

Maalesef!

…

Doğal felaketler, pandemi, ekonomi, siyaset vs. derken kurumlar birçok sınavdan geçti ve geçmeye devam edecek gibi görünüyor.

…

Bu hengame 2021 etkilerinin dışında; fazlaca eleştiri, hata, acemilik, el yordamı ile iş yönetme alışkanlığı,

bazen kara düzen bazen yılların atıllığı,

çoğunlukla yetkin ve güncel olmama, standarda aşina olma

Tedirgin misiniz?

 

Genel bir gerginlik ve bıkkınlık atmosferi sardı mı etrafınızı?

Ya da daha kötüsü tedirgin eden taraf mısınız?

Eskilerin diken üstü dediği tabir, tam da bu duruma uyuyor mu?

Mesela koşmaya bir şekilde başlamış yarış atının, hiç bitmeyen bir yarışa girmesi size tanıdık geldi mi?

O zaman iş hayatında sorumlulukların dünyasına

hoş geldiniz !

Sorumluluklar elbette olacak, burada yanlış yok

Kesin bilgi, yayalım…

Kurumsal hayatta inanılmaz büyük ve önemli dahiler var!

Başarılarını, beyinlerinin çalışma şeklini, yeni nesil bakış açılarını, anlama ve anlamlandırma biçimlerini,

kalitelerini ya da onlarda var olan parıltıyı anlatmak

imkan dahilinde değil!

Herkes bir dahi…

Yok yok genius !

Hatta ciniyuuuuusss!

Yahu bu eski ve köhnemiş, insanları birbiri ile çatıştıran,

Çalışanın sadece gelir paketi ve yan haklarla elde tutulamayacağını,

hatta yeni nesil çalışan için bu mevzunun

tamamen gaz ve toz bulutu olduğunu keşfeden “kurumsal” şirket halleri son on yıldır “aile” kavramına hiç olmadığı kadar tutundu.

…

Bu tutunuşun çoğunlukla esas amaç olan çalışanın aidiyetini sağlamak ile eşleştiğini,

bazense düşük imkanlar verirken yükselen aile(!) algısı ile

bu “düşük” imkanları gözden uzak tutma çabası olduğunu söyleyebiliriz tabi.

 

Artı ya da eksi her hali mevcut…

Yönetsel sevda,

hayatımızın hangi aşamasında bünyeye nüfuz ediyor bilmek çok güç

lakin, şöyle bir dikkatle etrafa bakınca

ya genlerden geldiğini ya da Covid benzeri bir salgının eseri olduğunu

düşünmek mümkün.

…

Öyle bir kabul edilmiş yayılış var ki hayattan aksini ummak, duyanda bir anda itibar kaybı izlenimi oluşturuyor.

Kendi ile ve kendi bireysel yetenekleri ile bir çalışanın mutlu olması ihtimali,

hızla “zaten pek potansiyeli yoktu”

Belki de daha önemlisi şu ki; o sesi doğru duymazsak ne olur ?

Önümüzdeki yıllarda bolca,

esneklik ve dayanıklılık kavramlarını

duyacağız ve okuyacağız gibi görünüyor lakin

çalışanda olması beklenen özelliklerin ötesinde çalışanın ne dediğini duymak perdenin arkasındaki süper kahraman olacak gibi.

…

Çalışanın sesi…

Sözlük derlemesinde, “Çalışanların yorum ve görüşlerinin dinlenmesi ve bunlara yönelik aksiyonların planlanmasıdır. Nasıl ki müşterinin sesini duymak ve onu dikkate almak önemliyse, çalışanın sesini duymak ve daha iyi bir müşteri deneyimi için çalışanların hayatlarını kolaylaştırmak da o derecede önemlidir. Özellikle müşterilerle sürekli iletişim halinde olan müşteri hizmetleri çalışanlarından düzenli olarak süreç/ürün/sistem ve çalışma ortamı geliştirme önerileri alınmalı, bu öneriler değerlendirilerek gelişim fırsatları hayata geçirilmelidir.”

olarak özetlemiş Pisono ekibi “Müşteri Deneyimi Sözlüğü” çalışmasında.

Keşke bilebilseniz…

Böyle bir çalışana, yöneticiye ya da danışmana

kurumunun kaynaklarını sınırsız açacak çokça iş sahibi olduğunu gönül rahatlığı ile söyleyebilirim.

Hayal dünyasının bile ötesinde fark yaratırdı bu sınırsız bilebilme gücü lakin

gerçek dünya,

insan canlısının bu çağdaki öğrenme, deneyimleme ve uygulama

kapasitesine tutunmak zorunda.

…

Yanlış anlaşılmasın sakın… İnsanın kapasite kısıtlarını vurgulamak değil amacım. Tarih boyunca bu sınırların tekrar tekrar aşıldığı aşikar,

İnsan evladının tarıma ve yerleşik sisteme geçişinin,

oldukça güçlü ve keskin bir parametre değişimi olduğundan bahseder kitabında Harari.

İtiraz ve eleştiriler olsa dahi birçok noktada haklılık payı var…

Ek olarak insanın; bireysel ticaretten

küçük işletmelere,

oradan büyük ve karmaşık organizasyonlara, devamında

bir bütünü oluşturan küçük hücreler gibi hareket edebilmeye giden ihtiyaçları son 150 yılda sistematik olarak ön plana çıktı.

Bunun oldukça güçlü ve keskin bir parametre değişimi

olduğunu sadece söylemiyor(!), yaşıyor ve gözlemliyoruz sanırım.

Yeni mezunlarda, okullarda,

 

iş hayatına yeni adım atmış ve bir sonraki adımını gözetenlerde

sanırım gündem tek kelime ile özetlenebilir.

Kaygı…

…

TDK’ya göre;

Üzüntü, endişe duyulan düşünce, gam, tasa,

genellikle kötü bir şey olacakmış düşüncesiyle ortaya çıkan ve sebebi bilinmeyen gerginlik duygusu…

Ben online’a inanmıyorum!

 

Dijital haller bizim şirkette olmaz…

Büyük değişimler bunlar, yılların alışkanlığı var. Hem ne o öyle, ben gözünün içine bakmak isterim.

Yandan telefonla oynamadığını nereden bileceğim?

Toplantıda, eğitimde ya da ekip görüşmesinde yüz yüze gelmeden nasıl olur? Bilmem ki…

Tüm gün sosyal medyada, video portallarında vakit geçirecekler,

bilmiyor muyuz?

Biz ekran süresini kaydediyoruz, adım atsa haberim olsun isterim.

Sevgili Beyaz Yakalı, söylesene;

ne kaçırdığını biliyor musun?

Eminim çok yoğunsun, inanılmaz büyük işleri organize etmektesin,

kesinlikle her şey senin eline bakıyor,

sen olmasan o şirket elbette perişan olur,

sana ne kadar dua etseler az, atomu parçalamana az kalmasa da yaptığın iş topyekun çok önemli tabi ki,

toplantıdan toplantıya koşuyorsun, kıyamam yemek yemeye vaktin yok,

stres stres stres patlamak üzeresin,

vs vs.

Ah İzmir!

 

Yine ve yeniden yürekler yandı…

Sorumlular ya da sorumsuzlar, zamanla değişen algı düzeyi, gelişen yanlarımız,

ee illa eksiklerimiz…

Çokça şey konuşulabilir ama şu anda aslolan canlardır.

…

Bu noktada yurdum insanının insani düzeyin görmek, gerçek anlamda hem mutluluk hem de gurur verici.

Üstelik yine ve yeniden…

“Herhangi bir olayın başlangıcı” 

olarak tanımlamış Türk Dil Kurumu.

Milat…

…

Başlangıç ise;

bir iş, bir dönem, bir hayat vb.nin ilk bölümü, ön söz, giriş, mukaddime olarak yer bulur dilimizde.

…

Tarihe, kişiye, topluma, herhangi bir döneme, bir bakışa, hissiyata,

yaşayan herhangi bir canlıya, bir olaya,

En temel ihtiyaçların ailelerdeki yansıması ve geleceğe dair bir güvencedir bu cümle…

Aman kurumsal bir iş bul çocuğum!

Eğer Z kuşağından değilseniz duymuş olma ya da bu konuda

yönlendirilmiş olma ihtimaliniz çok yüksek. Gerçi Z’ler de duyacak muhtemelen lakin daha vakti gelmedi.

…

Şöyle sağlam bir işin olsun evladım.

Ay sonu ne geleceğini bil.

Emekliliğin var mı?

…

Unvan sever, konum sever,

 

statü sever,

belki gelir belki ek imkanlar sever,

şirketinin markasına aşk ile bağlıdır, renklerine hayrandır,

bulunduğu noktadan kaynaklı saygıyı sever,

gücü sever,

sadece bu mecrada da olsa (!) üstün olmayı sever,

bir alanın sahibi veya bir konunun yetkilisi olmaya gönülden bağlıdır

Yanında başkaları bulunmayan.

Toplumsal ilişkilerden yoksun veya yoksun bırakılan kişi.

TDK konunun köküne ışık tutsa da kurumlar için daha keskin bir anlamdan bahsetmek mümkün.

Çünkü yalnızlığın kurumlardaki karşılığı;

yönetim zafiyetleri, geri bildirim tiyatroları, delege edememe halleri,

iletişim kopuklukları,

gereksiz çatışmalar, aynı hedefe koşamama ki aslında

aynı hedeften haberdar dahi olamama,

takımdaşlığa uzaktan dahi dokunamama, sırça köşkler oluşturup çoook uzaktan iş yönetme