‘Küskünler’

Öyle ki “sadıklar” kadar vazgeçilmezdirler.

Onlarsız olmaz.

Türk siyasetinin alâmet-i fârikası gibi bir şey.

***

Demokrasi döneminde ilk küskünler, 1957 yılında teşrif ettiler Hürriyet Partisi adı altında.

Sonra?.. 1970’de Demirel’e küskünler bayrak açtılar, gidip Demokratik Parti’yi kurdular.

.........

Hemen ardından Ecevit’e küskünlerin hareketi başladı. Güven Partisi’ni unutmayın.

.........

Daha sona? 80’li yıllar biterken ANAP içinde baş gösteren Özal’a küskünler hareketi.

Daha sayayım mı?

Pekala, sayayım.

***

Tansu Çiller’e küskünler hiç unutulmaz. Kurdukları yeni bir partiyle (DTP ile) DYP’nin içini boşalttılar. 28 Şubat’ın önü öyle açıldı.

.........

Haydi bir örnek daha.

Hem de taze.

İYİ Parti’yi kuranlar “Bahçeli’ye küskünler” değil midir? Halen sürmekte olan şu CHP-DSP ayrılığı nedir ki?

***

Sadece 3-5 örnek verdim. Arada irili ufaklı daha bir sürü örnek var.

Hepsini saymaya kalksam sütunuma sığmaz.

Şimdi de Erdoğan’a küskünler takımı çıktı sahaya... İki parti daha geliyor.

***

Niye yazdım?

Nereye varmak istiyorum?

Küskünlük denen nesne, bizim genlerimizde olsa gerek.

Her parti içinde...

Haklı da olsalar haksız da olsalar, ille bir küskünlük çıkartmaları şarttır.

- Türklüğün şânındandır.

Aslında fena sayılmaz.

Küskünler, siyasetin tuzu biberidir. Onlar olmasa, ot gibi, saman gibi, tatsız, renksiz bir siyasete mahkûm kalacaktık. Hepsini saygıyla anıyorum.