Çocukken Sezen Aksu’yu annem zannediyordum

Acı çekmekten nefes alamaz duruma geldiğim anlarda okul penceresinden dışarı bakarken ‘annem Sezen Aksu’ bahçe kapısından girecek ve ‘Senelerdir seni arıyordum, sonunda buldum!’ dedikten sonra beni alıp götürecek sanıyordum. Gelmedi tabii. O gelmedikçe, umudum da bitti. Belki uzaktan gördü, çirkin bir kız olduğum için benden utanıyor falan diye düşündüğüm de oldu. Allah’tan, büyüdüm de akli melekelerim yerine geldi, kadının peşine sapık gibi takılmadım. Hoş, geçen yıllarda “Bak Sezen Aksu’nun evi burasıymış” diye bana bir ev gösterdiler. Evin bahçesine kitaplarımı attım. Görevli az kalsın polis çağırıyordu!

ELBETTE TARAFLI DAVRANACAĞIM

O yüzden Sezen Aksu denilince hep bir burukluk, bir akraba hissiyatı, bir ‘Onu en iyi ben anlarım’ duygusu yaşıyorum. Son albümü çıkınca çocukken yaptığım gibi bütün şarkılarını sözlerini ezberleyene kadar dinledim. Elbette taraflı davranacağım. Yani, Tarkan’a yaptığı şarkıyı bile beğenmek için çok uğraştım açıkçası.  Ama bu albüm için gerçekten kalbimle söylüyorum ki; çok güzel olmuş. ‘Düğün ve Cenaze’ albümü gibi ama sanki onun daha hafifi... Kendi top beşimi bile hazırladım:

 Canımsın Sen: Boşuna mı yaprak gibi / Rüzgârına kapıldım ben / Unutup kendimi / Bir divaneye takıldım ben!

 Kördüğüm: Bu kördüğüm eski bir yara / Ta çocukken kestiler beni / Bir gün bile iyileşmedi ki / Ben kopardım hep kabuğundan

 Ey Benim Çocukluğum: Ne yapsam, nereye gitsem olmuyor / Hayattayken araftayım / Bir hatıraya sevdalı / Hem kazanan hem kaybeden taraftayım

 Benim Karanlık Yanım: Bak gözüme gör kendini / Koyu kopkoyu asfalt rengini / Söyle neyi arıyorsun / Hangi tartıya göre dengini

 Koca Kıçlı: Ne hayallerim vardı / Bir Türk filmiydi / Sözüm ona parlak istikbalim / Lafta kaldı / Küfürbaz oldum / Oyunbaz oldum / Eni konu akşamcı /  Yine şişeyi masaya koydum