Kendi ipini kendi çekti

Cumartesi akşamı bizim seyrettiğimiz gibi Özcan Bizati de maçı seyredince cezasını çekti ve adeta kendini kovdurdu.
Skor 1-0 ve Manisa dalga dalga gelirken, rakip 3 taze adamla sahadaki enerjiyi yükseltmişken, 78. dakikaya kadar bekleyip, hamle olarak sahada top tutma becerisi olan neredeyse tek oyuncunu alıp, defansın göbeğine adam yerleştirmek dahiyane (!!!) bir fikirdi gerçekten.
*
Hani orada akıl tutulması yaşadın diyelim. Ya, 78’de golü yedikten sonra, 86’ya kadar beklemen? Tam bir felaketti, aynı zamanda rezaletti. 10 yaşında çocuğu koysan, daha çabuk hareket ederdi o durumda.
En nihayetinde Bursaspor kendi kariyeri için bir dönüm noktası olabilirdi, lakin bu gömleğin ona oldukça bol geldiğini hep birlikte gördük.
Tabii bu maç teknik adamlık kariyeri boyunca Bizati için bir kara leke olarak kalacaktır. Zira stadyumda ve ekranları başında binlerce kişinin gördüğü bir durumu sinema seyreder gibi seyretmesi akıl alacak gibi değildi. Aynı şekilde yanında görev yapan antrenörlerin ne iş yaptığı da tartışılması gereken bir diğer soruydu.
*
Sonuçta yönetimin teknik direktör denemelerinden birisi daha hüsranla sonuçlandı.
Artık yönetimin bir başka karavana şansı kalmadı. Aksi halde iç sahadaki ilk yenilgide tribünlerden teknik direktörün değil, kendilerinin istifa seslerini duymaya başlayacaklar...
Hani derler ya;
“Tek sıkımlık barutları kaldı” durum aynen bu durumda kendileri için.
*
Aslında bir tek onlar için değil, büyük ihtimalle Bursaspor için de bu sözler geçerli. Zira sezon sonunda bir şekilde Süper Lig hedefi tutturulamadığı takdirde, artan dolar kuru ile birlikte katlanan borçlar sarmalı güzide kulübümüzü çöküş noktasına götürecektir.
Bu bakımdan şu andan itibaren aldıkları her karar yeşil beyazlı camia için kader olabilir.
Dileğimiz bu kaderin, keder olmaması yönünde...