Kerem Bürsin’in şahane çelişkisi

Burada yapacak, görecek, yaşayacak çok şey var! Ve bu ülke yaşıyor. Amerika ise yaşamıyor, sistem yaşıyor. Evet, o sistem düzenli işliyor ama insani dokunuş yok.
Her şey sahte”.
Oynadığı filmin etkisiyle mi yoksa Türkiye-Amerika arasında mekik dokumanın verdiği rahatlıkla mı bilinmez ama “Bin basar” derken Kerem Bürsin biraz abartmış.
Evet doğruya doğru burası gerçekten çılgın gibi yaşıyor.
Bir oyuncu, yönetmen için anlatacak bin tane hikaye var.
Ama anlatan pek az.
Çünkü sistem yok, işlemiyor. “Kelebekler” gibi bir film mesela, zar zor çekiliyor.
Ortalık hep aynı tarz filmlerden geçilmiyor.
Zaten Kerem Bürsin röportajın iki satır sonrasında buradaki sistemsizliği kendiliğinden özetlemiş ve aslında söyledikleriyle şahane bir çelişkiye düşmüş.
Şöyle diyor:
“Amerika’da projedeki rol önemli. George Clooney bile gelse, ‘Bu rolü istiyorum’ dese, kafasına yatmıyorsa, ‘Önce bir audition yapalım’ derler.
Bizde ise oyuncunun kim olduğu, meşhurluğu, Instagram takipçisi filan çok önemli, orada değil! Ne meşhurlar gelip gidiyor, adamlar ‘Sen bu rol için uygun değilsin’ diyorlar. Bizde ise meşhurluk söz konusuysa akan sular duruyor”.

TESLİM OLMUŞ

Aslında Bürsin iyi niyetli.
Buradaki sistemsizliği düzene sokmak için kendince çabalıyor da. Mesela “Kelebekler” filminin ortak yapımcılarından olması bu çabalardan biri.
Ama işte “Bin basar” laflarıyla filan, buradaki nahoş abartılı söyleme teslim etmiş kendini...

O kadınların sırrı saçlarında!

Gün aşırı bir başka gündüz davetinde boy gösteren İstanbullu cemiyet kadınlarının her daim nasıl bu kadar şık, göz alıcı olabildiğine pek kafam basmıyordu.
Tamam, sabahtan kuaför mesaisiyle başlıyor hazırlıkları.
Ama yine de insan bir gün bile berbat görünmez mi?
Meğer bu kadınların bir sırrı varmış.
Saçlarını uzun süre yıkamıyorlarmış.
20 gün, hatta bazen bir ay!
Böylece saç hep aynı formda kaldığı için o davetten bu davete koştururken hep aynı görüntüyü veriyormuşsun.
Okurken yüzünüz ekşidi değil mi?
Valla benim de yazarken...

Yerlisi zaten var

İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanı Mevlüt Uysal, “Sokakta Uber’cileri kovalamakla olmuyor. Yerlisini yaparsak bunu çözmüş oluruz” demiş, hatta sonradan “Öyle demedim” dese de Uber’in konforunu övmüş.
Oysa zaten uzun bir süredir Uber’in yerli bir rakibi var: Olev adlı uygulama.
Kurumsal transfere biraz daha ağırlık veriyorlar ama bireysel taşımacılık da yapıyorlar.
Söyleyeyim dedim...

Avşar’ın ‘e’siz ‘Selfie’sinde anlamadıklarım

Hülya Avşar’ın otobiyografik filmi “Selfie”nin afişini sevdim.
İddialı, cesur, kışkırtıcı, merak uyandırıcı.
Afişte tek anlamadığım şunlar oldu:
◊ Filmin adı neden “e”siz “Selfi” olarak yazılmış ki? Okunduğu haliyle yazmak daha bizden gibi hissettirir diye mi? Cidden niyeti anlamadım.
◊ Afişin altında şunlar yazıyor.
Mekan: Hülya Avşar, Işık: Hülya Avşar, Ses: Hülya Avşar, Kamera: Hülya Avşar, Yönetmen: Hülya Avşar.
Filmin adından nasıl çekildiğini zaten anlıyoruz. Hepsini teker teker, ayrı ayrı belirtmeye gerek var mı yahu? Bu da bir ego kanatlanması galiba.
◊ Bu arada “Mekan: Hülya Avşar” denilmez. Hülya Avşar’ın evi dersin ya da başka bir şey. O da yanlış bir kullanım olmuş...

Kambo nedir diyenlere...

Bir türlü fırsat bulup yazamadım.
Pazar günkü detoks yazısında Kambo diye bir şeyden bahsetmiştim.
Haliyle “Kambo detoksu nedir?” diyenler oldu.
O zaman meraklısına hemen alt yazı geçeyim. Benim de birkaç deli tanıdığım yaptırdı. Detayları onlar anlattı. Kambo, amazon ormanlarında yaşayan kurbağaların zehrinden elde ediliyormuş.
Vücuda enjekte edilmiyormuş.
Sadece kol ya da bacakta bazı noktalar hafifçe yakılıyor, sonra da kambo o noktalara sürülüyormuş.
Sonrası tufan!
Önce bol bol kusuyor, sonra da büyük rahatlama yaşıyormuşsun.
Latin Amerika’ya gidip gelenler özellikle bunu çok sık yaptırıyormuş.
Valla bilemedim, bana biraz korkutucu geldi.