3 binden fazla gitarı olduğu bilinen Keith Richards, bir koleksiyoncu refleksiyle “yeni hazinenin” peşinde koşmayı sürdürüyor.
Dün Instagram hesabında yeni keşfini gururla paylaşıyordu: 1955 model bir Les Paul TV...
Bu paylaşımı benim için daha eğlenceli hale getiren hikâye, Mazhar Alanson’un Keith Richards’a yazdığı cevaplar oldu.
“Bir eski tüfekten diğerine” tonundaki mesajlarda özetle şunları söylüyordu Mazhar Alanson:
“Biz Türkiye’den, sizin kadar eski bir topluluk olan MFÖ’yüz. Paris’te kayıt yaptığınız dönemden sizin Andy olarak çağırdığınız Türk arkadaşımızı hatırlayabilirsiniz. Onda size ait bir Martin gitar vardı, şimdi İstanbul’da Fuat’ın evinde... Çalmıyoruz, yalnızca seyrediyoruz ve ‘Bu Keith’in gitarı’ diyoruz...
İstanbul’a ailenizle geldiğiniz zaman kime sorsanız bizim nerede olduğumuzu söylerler. Özellikle Güney çok güzeldir...”
Birlikte başladıkları televizyon programını apar-topar bitiren iki ismin arasındaki “hadise”, Mustafa Keser’in ağır bombardımanı sayesinde “görülmemesi/duyulmaması” imkânsız boyuta taşındı.
1990’larda görürdük böyle büyük ve sevgili ‘Şokopop’un analizine muhtaç haberleri. Kopan gümbürtüden suni gündem maddeleri köşelerine kaçışırdı bir “Hülya-Gülben” veya türevi çatışmalarda...
Mustafa Keser’in Ersoy’a yönelik “Diva değil, divan”, “Zaten ses kalmamış, rezalet bir okuyuş” gibi örneğine pek rastlanmayan ağırlıktaki konuşmasını izlerken magazin manasında bir 1990’lar nostaljisine tutulduğumu fark ettim.
Bu nostalji atağının tek tetikleyicisi kavganın “televolik” tonu değil elbette, taraflar zaten var olan şöhretlerini 1990’larda daha da büyütmüştü...
Bülent Ersoy ve Mustafa Keser arasındaki vaka, dün sabah ‘Müge ve Gülşen’le 2. Sayfa’ yayınından anladığım kadarıyla yargıya intikal edecek.
Umarım iki isim bir noktada uzlaşmayı başarır diyeceğim ama Müge ve Gülşen’e bakılırsa Bülent Ersoy, avukatlarıyla sabaha kadar toplantı yapmış bile...
Bülent Ersoy-Mustafa Keser
Birkaç ay önce kim bilir kaçıncı kez “Artık işime yaramayanlar, niye aldığımı hatırlayamadıklarım, okumayacaklarım ve asla okumayacaklarım” şeklinde ayırdığım kitap ve dergilerle vedalaşmıştım oysa.
Ama bu işlere meraklı olanlar bilir, çoğunlukla yeniden doldurmak için boşaltılır o raflar, dolaplar...
Hem almayacaksın da ne yapacaksın mesela şu güzelim Hey dergilerini?
1971 model, Hey’in ilk yılları... Kapaklarda Erkin Koray ve Yeraltı Dörtlüsü, Fikret Kızılok, Durul Gence, Şenay-Şerif Yüzbaşıoğlu var.
Galatasaray zirveyle arasındaki puan farkını makul seviyede tutmak için Karadeniz seferinden 3 puan almak durumundaydı.
8 haftada 8 puan geriye düşmek hâlâ erken sayılan şu dönemde ‘büyük bir felaket’ olmasa da, umut verici de değil.
Umut demişken... Bir maçta umutlanan, iki maçta enseyi karartan Galatasaray taraftarı bu gel-git halinden yorgun düşmüş vaziyete gelmiştir herhalde.
Dün de maça 5’inci dakikada öne geçerek başlayarak yeşeren umutlar 20 dakika içinde 2-1 geriye düşmenin şokuyla yine soluverdi...
Galatasaray yine rotasyon, mecburi değişiklik derken hızını, etkinliğini ve bu sezon elinde beliren en güçlü silah konumundaki baskı özelliğini kaybetmiş bir halde buldu kendini sahada.
Geçen sezonla bu sezonun harmanlanmasından oluşan ‘hibrit’ kadronun ilk yarıda ortaya koyduğu oyun, hepsi başka dilde konuşan 11 oyuncunun sahneye çıktığı bir oyunu veya filmi seyretmeye benziyor.
İkinci yarıya değişikliklerle giren sarı kırmızılılar üst üste net pozisyonlar buldu (48’de Mostafa, 54 ve 60’ta Halil vb.) fakat 5’te bulup 25’te kaybettiği gol için 75’e kadar beklemesi gerekti.
Mostafa Mohamed’in golüyle yeniden maça tutunan, ligde hem puan hem moral olarak büyük anlam ifade edecek galibiyet golünü aramaya çıkan Galatasaray az kalsın beraberliği de kaybediyordu.
Galatasaray Avrupa macerasının ikinci grup maçında Marsilya karşısına krizi fırsata çevirmek umuduyla çıktı. Güven sağlamak, camiayı genç takım etrafında kenetlemek, moral kotarmak için ideal fakat zorlukları da ortada bir maçtı.
Ateşli tribünler önünde genç kadronun nasıl bir direnç göstereceği ile ilgili endişeleri sıfırlayarak başlangıç yaptı sarı kırmızılı takım...
Benzerini Lazio maçında gördüğümüz türden bir baskıyla girdi oyuna ve ilk dakikalarda aksiyon önceliğini kazanarak diş gösterdi.
Topa hâkim oldu, maçı tribün baskısını da kıracak bir tempoda tutmayı başardı, uzun süre rakibin organize şekilde üstüne gelmesine fırsat tanımadı.
‘NET ÖTESi’ POZiSYON
Marsilya’nın ‘A Planı’nı sekteye uğrattıktan sonra rakibin kalesini de zorlamaya çalıştı ancak sürekli net pozisyonların kıyısından dönmekle yetindi. İlk yarının uzatma bölümünün son anında Kerem’le yakalanan ancak gole dönüşmeyen ‘net ötesi’ pozisyon kaçan en büyük fırsattı.
Öte yandan, 35’inci dakikada Cengiz’in mükemmel şutunu Muslera’nın daha da mükemmel şekilde kurtarması ve Taylan’ın kendi kalesini tehdit eden kafa vuruşu dışında büyük bir tehlike veya bunaltıcı türden baskı yaşamadı...
SAKiNLiKLERiNi KORDULAR
Bu karamsar cümle, sonuçları yeni açıklanan geniş çaplı anketin katılımcısı gençlerden birine ait...
İngiltere’deki Bath Üniversitesi’ne 5 diğer üniversitenin de katkı sağlamasıyla yapıldı araştırma ve İngiltere, Finlandiya, Fransa, ABD, Avustralya, Portekiz, Brezilya, Hindistan, Filipinler, Nijerya’dan 16-25 yaş arasında 10 bin kişi katıldı.
Gençlerin iklim krizi üzerinden “dünya meseleleriyle” ilgili düşünceleri ve gelecek projeksiyonları sorulduğunda ortaya çok haklı olarak karamsar bir tablo çıkıyor.
“Gençlerin yaklaşık yüzde 60’ı, iklim krizi nedeniyle çok endişelendiklerini veya aşırı derecede endişelendiklerini, yüzde 45’i iklimle ilgili hislerinin gündelik yaşamlarını etkilediğini, yüzde 75’i geleceğin korkutucu olduğunu, yüzde 83’ü insanlığın gezegeni umursamakta başarısız olduğunu, yüzde 65’i hükümetin gençleri yüzüstü bıraktığını belirtti. Bu konuda hükümetlere güvenilebileceğini düşünenlerin oranı ise yüzde 31’de kaldı...”
Araştırma sonuçlarına göre gençlerin “üzüntü, korku, öfke, keder, utanç ve anksiyete” hisleriyle karşıladıkları bu durumu dünya liderlerinin, dev şirketlerin doğru okuyabildiklerini sanmıyorum.
Şu anda eski ezberlerle, “eski kitleleri” motive edebilecek söylemlerle, eski numaraları yeniymiş gibi yutturmak çabasıyla yeni neslin, Z Kuşağı’nın, Alfa’nın peşinde geziliyor fakat kül yutmayabilir bu kuşak bizlerin yuttuğu gibi, benden söylemesi.
Çevresel felaketin tetikleyicisi, doğal kaynakların baş sömürücüsü sektörlerin janjanlı ambalaj giydirilmiş ürünlerini reklam kuşaklarında
Çoğunlukla Hollywood’un erişilmesi güç isimleriyle konuşan arkadaşımız, bu kez direkt ilgi alanıma giren bir isme, ‘Pink Floyd’un “efsane” davulcusu Nick Mason’a yöneltmişti sorularını.
Nick Mason’dan “tırnak içinde efsane” şeklinde bahsetmem boşuna değil, ilk kadrodan grupta kalan son isimdir kendisi.
Syd Barrett ve Richard Wright sizlere ömür, Roger Waters ayrılalı çok oldu, David Gilmour da kuruculardan değildir, sonra eklenmiştir.
Böyle bir önemi var
Dün akşam saat 19.45 civarı, İstanbul Seyrantepe’de biriken negatif enerji, teknoloji harikası ölçü aletlerini çaresiz bırakacak seviyeye ulaşmıştı.
Ligde 32 yıldır benzeri görülmemiş sancılı bir başlangıç yapan Galatasaray, Göztepe karşısında geriye düşmüş, taraftarın homurtusu protestoya doğru evrilmeye başlamıştı. Bir tür güven oylaması niteliğine bürünen maçta yükselen homurtunun nedeni sadece alınan kötü sonuçlar değildi.
Taraftar arada umut dolu enstantaneler sunmuş takımın yeterince savaşmadığını, rakibinin bileğini bükecek güçten uzak olduğunu ve sürekli tekrarlanan, her maçta daha fecisi gelen hatalar konusunda gelişme göstermediğini düşünüyordu büyük ihtimalle.
HALİL’İN GOLÜ HAVAYI DEĞİŞTİRDİ
Luyindama’nın protestoları tetikleyen ve nihayetinde “koruma amaçlı” oyundan alınmasına neden olan hatasına gösterilen tepki, birikmiş ve ne yazık ki sürpriz olmayan türdendi.
İkinci yarıya bir başka hedef oyuncu Feghouli’yi de sahadan çekerek başlayan Galatasaray, daha büyük bir krizi önleyecek erken gole duacı olarak başladı maça.
Halil’in neredeyse metro istasyonundan vurduğu topun yine bir hata sonucu gole dönüşmesi gecenin havasını değiştirmeye yetti.
KARA BULUTLARI DAĞITTI
