Eşimle boşanmalı mıyım?

Fakat eşimin bir kötü huyu var, çok sık olmamakla beraber kavga ettiğimiz zamanlar bana zarar veriyor. Bacaklarıma veya kollarıma vurma, yüzümü sıkma gibi...
Ben de altta kalmayıp karşılık verdim ama bir kadınla bir erkeğin gücü aynı değil elbet. Sinirlendiğinde küfürbaz, beddualar eden, ben susmazsam da şiddete başvuran bir insan. Annesi de çocuk olduktan sonra kendi oğlumu benden kıskanmaya başladı. Başlarda konduramadım ama çocuğumu kucaklamama, emzirmeme, yedirmeme, giydirmeme her şeye kulp taktı. Ben de sonunda patladım...
Eşim tabii ki annesinin tarafını tutunca boşanma aşamasına geldik. Durum ciddileşince de kendi kararıyla psikiyatriste gitti. Ben “düzelir” diye umdum...
Fakat son zamanlarda pandemiden ötürü obsesif bozukluğum tetiklendi. Sık sık kavga eder olduk. Onun bana vurup benim karşılık vermemle kavgalar devam etti. Kızımın böyle bir ortamda büyümesini istemiyorum.
Ona karşı çok dolu olduğum için en ufak hatasında patlayabiliyorum ama her zaman şiddete başvuran ilk o oluyor. Boşanmak istiyorum ama çocuğumu babasından ayrı büyütmek istemem bencillik mi sizce?
Bu arada ev işlerinde bana yardımcı olmasa da o iyi bir babadır.
◊ Rumuz: Boşanmalı mıyım


YANIT

Sevgili kızım, sanırım eşinin şiddet eğilimi giderek artıyor ve senin katlanamayacağın düzeye gelmiş bulunuyor. Yoksa sen de ona karşılık vermeye kalkmaz, daha da önemlisi boşanmak istemezdin.
Eşin de belki bu davranışının ne kadar yanlış olduğunun farkındaki psikiyatriste gitmeye karar vermiş. Demek ki seni kaybetmek istemiyor. Düzelmek için çaba gösteriyor artık sana zarar vermek istemiyor.
Yine de sana açıkça söylemek isterim, eşin sana şiddet uygularken, önceleri sadece bacaklarına vurup yüzünü sıktığında, bu durumun giderek artmasında, senin de ona karşılık vermen büyük ölçüde neden oluyor. Tabii ki şiddet görüp oturacak değilsin ama çözüm karşılık vermek de değil.
Önce eşinin iyi niyetle bir uzmana başvurmasını, düzelme yolunda bir adım atmasını desteklemelisin.
Senin de obsesif bozukluğun olduğuna göre sen de eğer mümkünse, bir uzmana danışmalısın.
İkiniz de bir şekilde evliliğinizi yürütmek için çaba göstermelisiniz.
Bebeğiniz için müşterek bir noktada buluşmalısınız.
Bir zamanlar her şey ne kadar güzelmiş ki sen aile ortamında bulamadığın mutluluğu ve huzuru eşinin yanında bulduğunu söylüyorsun. Şimdi neden eski günlerinize dönmeyesiniz ki?
Bunun için ikiniz de çaba göstermelisiniz.
Elbette küçük kızının böyle sorunlu bir ortamda, ebeveynlerinin birbirine şiddet uyguladığını görerek büyümesini istemezsin.
Ama buna çare bulmak ikinizin de elinde.
Baktın ki tedavi yürümüyor, boşanırsın ama ailenin yanına dönersen, daha mutlu olabileceğinden emin misin?