Muğla’nın 1 milyon olan nüfusunun 2 milyondan fazla olduğu söyleniyor.
Muğla bence çok özel bir yer...
Bodrum, Marmaris, Fethiye ve Datça gibi marka turizm adresleri var.
Muğla Büyükşehir Belediye Başkanı Osman Gürün, bir çağrıda bulunmuş ve nüfus kayıtlarını Muğla’ya aldırmalarını istemişti.
Patent “görüntülere, sese, sosyal medya gönderilerine, elektronik mesajlara” ve diğer kişisel bilgilere dayalı bir robotu yapmanıza izin veriyor.
Sohbet robotu bir arkadaş, akraba, tanıdık, ünlü, kurgusal karakter, tarihi figür veya rastgele birisi gibi geçmiş ya da şimdiki zamana ait bir kişiye karşılık gelebilirmiş.
Microsoft hayattaki kullanıcıların öldükten sonra kullanılabilecek dijital bir yedek de alabileceklerini söylüyor.
Aslında vefat etmiş birinin simülasyonuyla gelecekte konuşabileceğiniz fikri yeni değil. Black Mirror’un “Be Right Back” bölümünün konusu olmasıyla da biliniyor. Bölümde genç bir kadın bir uygulamayı kullanıp ölen partnerinin verilerini toplayarak sohbet robotu oluşturuyor.
Yine bir örnek Ekim 2020’de Kanye West, Kim Kardashian 40’ıncı yaş gününü kutlamak için ölen babası Robert Kardashian’ın hologramını satın almıştı.
Microsoft dışında teknoloji şirketi Luka’nın kurucu ortağı Eugenia Kuyda, trafik kazasında hayatını kaybeden arkadaşı Roman Mazurenko’yla kendi arasındaki 8 bin satırlık kısa mesajları kullanarak Mazurenko’nun konuşma tarzını taklit eden bir sohbet robotu oluşturmaya çalışmıştı.
Bir pandemi döneminden geçiyoruz ve önceliğimiz toplum sağlığımız...
Tedbirleri bu parametrelere göre alıyoruz, yeni normali güncel rakamlara göre yapıyoruz.
Mart ayındaki gibi karamsar değiliz aslında, çünkü aşılar bulundu ve yaygın bir şekilde dünyanın her yerine ulaşmaya başladı.
Bölgesel gecikmelere de takılmayalım.
Göreceksiniz mart ayından itibaren daha çok kişi aşılanacak.
Bu arada yerli aşılarımız da yaza hazır olacak.
Birçok gazetede çalıştı, haberler yaptı, köşe yazdı.
Şimdi de Amerika’da...
Hem yazılarından kopmadı, hem de hobilerinden...
Ama hobileri giderek bir iş planı haline geldi.
Geçen gün müthiş bir haber öğrendim.
Restoranlara HES koduyla girilmesini ilk öneren bendim.
Ve ısrarla diyorum ki;
Bu uygulamayı bir an önce başlatmak gerekiyor.
İdeal bir çözüm olmadığını biliyorum ancak HES koduyla birçok yere girebiliyoruz.
AVM’lere HES koduyla giriliyor ama içerideki restoranlara gidilemiyor.
Açık söyleyeyim.
Pazar günkü yazısında şöyle bir yorumu vardı:
“Geleceğin meslekleri nelerdir diye bir sıralama yapılsa herhalde ‘yaşlı ve hasta insanlara bakma’ birinci sırada yer alır. Bütün dünyada toplam nüfus içindeki yaşlıların oranı artmaktadır. Ayrıca 65 yaş sonrasında beklenen ömür de uzamaktadır. Evliler eşleriyle birlikte yaşlanmakta ve ikisi birden bakıma muhtaç hale gelmektedir. Eşlerini kaybedenlerin durumu daha müşküldür. Bakıma muhtaç bir yaşlının evladıyla birlikte oturması, koca insan olmuş, aile kurmuş, çoluk çocuğa karışmış evlat için de zordur. İster bakım evlerinde, ister kendi evlerinde olsun; varlıklı hatta orta halli insanlar bile ciddi paralar ödeyerek kendilerine bakacak birini bulma peşindedir. Birinci elden söylüyorum, piyasada bu işi doğru dürüst yapacak yeterli sayıda yerli ve milli bakıcı da yoktur.”
***
Bu konuyu ben de birkaç kez yazdım.
Genç nüfusumuzla her zaman övündük ama istatistikler gösteriyor ki Türkiye de yaşlanıyor.
Geleneksel aile yapımız bizi ayakta ve güçlü kılıyor.
70 yaşındaki dahi çocuk Frank Wilczek’i anlatan müthiş bir başarı öyküsü...
Büyük fizikçi Frank Wilczek’in yeni bir kitabı Fundementals: 10 Keys to Reality adlı kitabından özetler yapmıştı Berkan...
Wilczek kimdi?
İkisi de lise bile bitirmemiş, Polonya asıllı bir baba ile İtalya asıllı bir annenin çocuğu olarak New York Queens’te doğmuş. Daha ortaokulda, gittiği devlet okulunda IQ’su ölçülmüş ve çok yüksek çıkmış; o andan itibaren bir çeşit “dahi koridoru”nda yaşamaya başlamış. Liseyi iki sınıfı atlayarak 16 yaşında bitirmiş ve üniversiteye Chicago’ya gitmiş. Burada fizik, biyoloji ve matematik arasında daldan dala atladıktan sonra 4 yerine 3 yılda matematik mezunu olmuş. Ardından yüksek lisans ve doktora için Princeton’a gitmiş. Princeton’da doktora tezini tamamladığında sadece 21 yaşındaymış. Yani liseden çıktıktan sadece 5 yıl sonra doktora tezini tamamlamış. O tezde Wilczek ve tez hocası David Gross, atomun içindeki “kuvvetli güç”ü (strong force) çözdüler ve kanıtladılar. 21 yaşındaki Frank, bu teziyle 2004’te Nobel Fizik Ödülü’nü kazandı. “Kuvvetli güç” atom içindeki parçacıkları bir arada tutan şey; yani aslında atomu atom yapan güç. Bunun bulunması sadece meşhur Standart Model’i tamamlanmaya bir adım daha yaklaştırmadı, aynı zamanda evrenin doğuş anından sonraki ilk dönemleri hakkındaki bilgimizin de patlamasına neden oldu. Fiziğe ikinci büyük katkısı “karanlık madde”yi onun Axiom adını verdiği son derece hafif ve bugüne kadar henüz gözlenmemiş olan bir parçacığın oluşturduğuna ilişkin teorisiydi. Evet bu henüz kanıtlanmış değil ama karanlık maddeyle ilgili geri kalan bütün teoriler çöktü, şimdilik Axiom hala ayakta ve onu saptamak için deney tasarlama çalışmaları da Wilczek’in de katkılarıyla devam ediyor. Üçüncü büyük katkı, “zaman kristalleri” ile ilgiliydi. Dördüncü katkı ise maddenin bilinenden çok farklı bir hali olan anyonlarla ilgiliydi.
İsmet Berkan şöyle diyor;
Geçen ay Türkiye’deki Faz 3 aşı çalışmalarına gönüllü olarak katıldım ve programa dahil oldum.
Bunu yaparken şunu düşündüm.
Bir yıldır devam eden bir salgınla karşı karşıyaydık. Evlerimize kapanmış, sosyal hayatlarımızı unutmuş, ailelerimizden sevdiklerimizden uzak kalmıştık.
Bu karanlık tünelden çıkışın tek bir yolu vardı; toplumsal bağışıklık...
Herkesin Kovid 19’u geçirmesini bekleyemezdik; vaka sayıları her geçen gün artıyor, ölümler de devam ediyordu.
İki Türk’ün kurduğu BioNTech firmasının Pfizer ile geliştirdiği aşı umut olmuştu.
Facebook ve İnstagram’ın da gücünü eklediğinizde karşınıza yıkılmayacak bir kale gibi gözüküyor.
O zaman bu markalar kural koyabilecekleri, ezber bozabileceklerini ve her istediklerini yapabileceklerini düşünüyorlar.
Bir açıdan da haklılar...
Çünkü hayatımızı kolaylaştırıyorlar ve her seferinde vazgeçilmez olmayı başarıyorlar.
Tabii algıyı iyi yönettikleri sürece...
WhatsApp’ın sahibi Facebook’un durumu izah etmeye çalışan açıklamalarına rağmen on binlerce kişinin diğer haberleşme platformlarına yönelmesi birkaç gün içinde o kadar hızlandı ki sosyal medya uzmanları bu hareketliliği “dijital medyada kavimler göçü” olarak tanımlıyor.
Bu haberlere seviniyoruz tabii...
Yine de vefat sayısı hala çok yüksek ve ağır hasta sayısında düşüş olmasına rağmen rakamlar yüksek...
Ve içimiz acıyor.
Tedbirlerin sonuç verdiğini biliyoruz, keşke rakamlar daha da iyi olsa...
Cumhurbaşkanı Erdoğan, hafta başındaki kabine toplantısından sonra tedbirleri yavaş yavaş gevşeteceklerini söyledi.
Hepimiz sabırsızlıkla bekliyoruz.
Bu ekibi uzun yıllardır tanıyorum.
Harika işler yapıyorlar.
Sonra aşılanmayla ilgili süreci bana anlattılar.
“Dışlama Kriterleri” adı verilen iki sayfalık formu doldurdum, sorulara cevaplar verdim.
PCR testim yapıldı. Ardından Kovid-19 geçirip geçirmediğimi belirlemek üzere antikor testi için kan örneği alındı.
Bu testler Ankara’ya gönderildi, gerekli incelemeler bittikten sonra Şükran hoca arayıp hastaneye gelmemi istedi.
“Meğer mutluluk; kendi kendine mutlu olduğunun farkında olmamakmış. ”İsmet Berkan da; “Bu güzel bir tanım. Bu kadar güzel bir başka mutluluk tanımı Yahudilerin kutsal bilgelik kitabı Talmud’da geçen ‘Mutluluk, nerede olduğunu bilmek ve orada kalmaktır’ sözü. İnsanlık mutluluk hakkında eski Yunan’daki meşhur Epikür’den beri kafa yoruyor. Ama tabii, Amerikalıların Bağımsızlık Bildirgesi’ne bir temel insan hakkı olarak ‘Mutluluğu arama hakkı’nı yazdığından beri, mutluluk bir çeşit tüketim maddesine de dönüştü. Hatta bilmiyordum, aydınlanma felsefesi ise mutluluk arayışını özdeşleştiren bir de kitap varmış. Berkan; BBC’nin web sitesindeki bir mutluluk yazısına da atıfta bulunuyor. O yazıyı buldum ve okudum. Şöyle bir dipnot vardı: “Modern mutluluk kavramları öncelikle pratiktir ve felsefi değildir, mutluluk teknikleri diyebileceğimiz şeye odaklanır. Sorun mutluluğun ne olduğu değil, nasıl elde edileceğidir. Medikal terimlerle mutluluğu, üzüntü veya depresyonun tersi olarak görme eğilimindeyiz, bu da mutluluğun beyindeki kimyasal reaksiyonlardan ortaya çıktığını ima ediyor. Mutlu olmak, sizi üzen kimyasal reaksiyonlardan daha azına ve sizi mutlu eden reaksiyonlardan daha fazlasına sahip olmak demektir. ”Kitapçılarda vakit geçirmeyi seviyorum. Son yıllarda mutluluk tarifi yapan kitapların sayısında fazlalık görüyorum. Bazılarını alıp okuyorum. Ama şunu biliyorum. Hangi tarifi okursanız okuyun siz yine gece yatağa yattığınızda kendi mutluluk tarifinizi yapmak zorundasınız.
Yeni bir kavram zihin değiştiriciler
BİLİYORUM bu pandemi hepimizi çok etkiledi. Biz eskiyi özlediğimiz için yeni normale pek adapta olamayacağız galiba... Şahsen ben o kalabalık sofraları, masaları çok özledim. Kalabalık toplantılarda eski dostlarla karşılaşmayı, yenileriyle tanışmayı da özledim. Sevdiklerime sarılmayı da özledim. Ben her gün işe gidiyorum ama hala büyük çoğunluk evden çalışıyor ya da hibrit bir modelle çalışmaya devam ediyor. Günlere sığmayan randevuları da özledim.Yurtdışı yayınlara, psikolojik tespitleri okurken yeni bir kavramı sık görmeye başladım. O da zihin değiştiriciler...Galiba dünya yeni normalin kalıcı olacağını düşünüyor. Zihniyet devrimine karşı değilim, dolayısıyla zihniyet değiştiricilerine de itirazım yok.Ama isterim ki; yeni normali kurgularken eskinin güzelliklerini, değerlerini, ilkelerini, bizi biz yapan lezzetlerini, ayrıntılarını da unutmasın bu zihin değiştiriciler...
Beynimizin algoritması
Her fırsatta yazıyorum.
Türkiye’nin acil olarak bu sektörlere destek vermesi gerekiyor.
Biliyorum devletler vaka sayılarını yönetirken ekonomileri de ayakta tutmaya çalışıyor.
Bazen dengeler de bozuluyor.
Ancak pandemi sonrasında sevdiğimiz bu mekanlara gidebilmemiz için bu işletmelerin yaşıyor olması gerekir.
İşletmelere HES koduyla girebilmeliyiz.
Sosyal medyada fırtınalar kopuyor.
“Demokrasinin kalesi diye biliyorduk meğerse bir muz cumhuriyetiymiş” diye yorumlar yapılıyor.
Amerikan demokrasisi yerden yere vuruluyor.
Bana göre bu bir akıl tutulması...
En kısa sürede ABD’nin fabrika ayarlarına geri döneceğini düşünüyorum.
Bu yaşananlardan hem Amerikalı siyasetçiler, hem Amerikalı seçmen, hem de sivil toplum örgütleri dersler çıkaracaktır.
Tıpkı 15 Temmuz’da yaşadığımız darbe girişimi gibi...
“İzmirliyim, Karşıyakalıyım” deyince gazeteleri bırakıp ekrana odaklandım.
İzmir’in yanına Karşıyaka eklenince ben başka olurum.
Emrah Altındiş anlatıyordu.
Altındiş, 2000 yılında Ege Üniversitesi’nden mezun olduktan sonra çalışmalarını ODTÜ’de devam ettirmiş. Doktorasına başlamak için İtalya’ya yerleşerek eğitimine yurt dışında devam etmiş. Doktorasını Bologna Üniversitesi’nde yapmış.
Boston College Biology Department şirketinde Assistant Professor olarak görev yapıyor. Harvard Üniversitesi Tıp Fakültesi’nde, mikrobiyoloji bölümünde çalışan, kolera hastalığına sebep olan vibrio cholerae bakterisinin virulans faktorleri üzerine araştırmalarını sürdürüyor.
Altındiş, viral hormonların fonksiyonel karakterizasyonu, bağırsak mikrobiyomu, viromun Tip 1 diyabet otoimmünitesinin başlangıcındaki potansiyel rolü üzerine odaklanmış.
Hepsi yakın dostlarımız...
Birçok İzmirli de bilir, tanır ve severler...
İzmir’in sembol mekanlarından biri Reyhan Pastanesi’nin sahipleridir.
Lezzetlerini size anlatmayayım, zaten herkes biliyor.
Ne yerseniz, ne tadarsanız hepsi çok güzeldir.
Ama daha önemlisi sevdiğiniz lezzetleri değişmeden bulabilmenizdir.
Ama ben hatırlatayım istedim.
Pandemi döneminde değil ülkeler arası şehirler arası yolculuk bile yapamadık.
Birçok program, buluşma ertelendi.
Fuarlar bile sanal ortamda, online yapıldı.
Festivaller, paneller, kongreler de dijital ortama taşındı.
Örneğin ben dört beş ayrı yurtdışı programımı iptal etmek zorunda kaldım.
Bu arada umut veren gelişmeler de oluyor.
Örneğin Bilkent Üniversitesi’nde geliştirilen yüksek teknoloji ürünü “Diagnovir” beni çok heyecanlandırdı.
Diagnovir’in PCR testlerinin yerini alması hedefleniyor.
Ve bilinen testlerden çok daha pratik; 10 saniyede yüzde 99’luk bir sonuç alıyorsunuz.
Bilkent Üniversitesi Rektörü Prof. Dr. Abdullah Atalar ile konuştum. “Koronavirüs 150 nanometre boyutunda bir parçacık. Araştırmacılarımız yıllarca nano boyuttaki parçacıklarla uğraştılar. Sadece ağızdan alınan sürüntü için hızlı bir kit ve optik düzenekle hızlı tanı yapabiliyor. Pozitif olması halinde 5-10 saniye içinde sonuç veriyor, negatiflik olması halinde ise 20-30 saniye içinde sonuçlanıyor. Yapılan kontrollerde bu yöntemle pozitif bulduklarımızın PCR’ı negatif çıksa bile birkaç gün sonra PCR’larının pozitife döndüğünü gördük” dedi.
Harika bir çözüm ve geliştirilebilir özellikleri çok fazla...
İçim burkulmadı değil.
Çünkü bu yatırımın otomotiv sektöründe nasıl bir heyecan yarattığını çok iyi biliyordum.
Bazı markalar sektörleri için sembolik bir değer taşır.
Volkswagen de o isimlerden biri bence...
Bana göre çok doğru bir karar almışlardı.
Türkiye’ye yapacakları yatırım için yıllarca çalıştılar, araştırdılar, raporladılar ve sektörün temsilcileriyle yoğun temaslarda oldular.
Bu salgın birçok şeyi değiştirdi. Alışkanlıklarımızı, eğilimlerimizi, ihtiyaçlarımızı, beklentilerimizi...
Aşılarla birlikte tünelin ucu gözüktü ama zorlu bir kış daha bizi bekliyor.
Bu arada gerçekten zor durumda olan sektörler var.
Hizmet sektöründe çalışan 2 milyondan fazla kişi, aileleriyle birlikte 10 milyon kişi mağdur oldu.
Ekonomiler küçüldü ama fabrikalar açıktı.
Kapasiteler belki düştü ama birçok sektörün alternatifleri vardı.
Hürriyet maceramı başlatan o telefon
1999’un ekim ayıydı.
Telefonum çaldı; arayan Nedim Demirağ’ydı.
Gazete Ege maceramız bitmiş, Ankara için gelen önemli bir teklife evet demek üzereydim.
“Buluşalım” dedi; buluştuk, konuştuk, hem de uzunca konuştuk.
Sonra Ertuğrul Özkök’e telefonu verdi.
Ertesi gün İstanbul’daydık.
Üç gün içinde İzmir, Ankara, İstanbul üçgeninde hızlı bir trafik yaşamıştım.
Özkök’ün odasında gazetecilik sörfü yaptık diyebilirim.
Ertuğrul Bey, Türk medyasında her zaman yenilikleri savunan bir genel yayın yönetmeniydi.
Hürriyet’in bölge ekleri her zaman iddialıydı; o günlerde yeni bir atılım yapmak isteniyordu.
Özkök hep söze başladı, Nedim abi tamamladı.
Nedim Demirağ o odada tam desteğini birkaç kez ifade etti.
“Hadi güzel işler yapalım. Sana güveniyoruz” diyerek, beni ikna ettiler.
Ankara gazetecilikte önemli bir adrestir. Ama benim için de İzmir tutkusu Ankara’dan hep ağır basmıştır. Ankara için uçak bileti almaya giderken gelen o telefon benim hayatımı değiştirdi.
Hürriyet yolculuğum böyle başladı; Nedim abinin o telefonuyla...
Bizim meslekte usta çırak ilişkisi hep çok önemli olmuştur.
Kendimi de hep şanslı görmüşümdür.
Sektörün en önemli isimleriyle uzun süre ve çok yakın çalıştım.
Gerçekten de her biri benim akil insanım oldular.
Sadece meslek öğretmediler; hayata nasıl bakmam gerektiğini de gösterdiler.
İlkeli olmayı, objektif kalmayı, pozitif bakmayı, mesleğin ince ayrıntılarını hep onlardan öğrendim.
İşte o isimlerden biri de Nedim Demirağ idi.
Nedim abiyi geçen akşam sonsuzluğa uğurladık.
Hürriyet’in sembol isimlerinden biriydi.
Her zaman kalbimizde, gönlümüzde olacak.
Nurlar içinde uyusun.
Ben tesadüflere inanırım
NEDİM Demirağ ile tanışmam aslında çok eskilere dayanır. Beni Nedim abiyle İzmir’in unutulmaz başkanı Ahmet Piriştina tanıştırmıştı. Tabii 80’lerin başıydı ve ben Saint Joseph’te okuyordum. Tesadüflere hep inanmışımdır. Saint Joseph benim hayattaki en önemli tesadüflerimden biridir. O kadar çok dost biriktirmemi sağladı ki...
Ahmet abi yaşadığı sürece benim hep hayat mentörlerimden biri olmuştur.Nedim Demirağ’ın da dahil olduğu sayısız gecede, yemekte, sohbette öylesine güzel günler geçti ki unutamam.
Şimdi Nedim abiyi yine aramızdan çok erken ayrılan Ahmet Piriştina dostumuza emanet ediyoruz.
İzmir’e sayısız mekan hediye etti
80’li yılların İzmir’ini özlüyorum.
Sayıları belki çok azdı ama öyle işletmeler vardı ki; hafta sonları İstanbullular sırf buralarda eğlenmek için soluğu İzmir’de alıyordu.
Her zaman en iyilerini, en popüler olanlarını Nedim Demirağ işletmiştir.
Önce İzmir’den başlayalım.
Plaza...
Efsanevi Plaza restoran...
Burada yemek yemeyen, sohbet etmeyen, anı biriktirmeyen var mıdır?
Varsa da o İzmirli değildir.
Cafe Plaza yıllar geçse de akla ilk gelen adrestir.
Mario Plaza unutulur mu?
Ege Park açıldığında önünde kuyruk olurdu.
Orada yediğimiz yemeği hala inanın bir başka yerde yiyemiyorum.
Ne güzel geceler geçti orada, ne sohbetler yapıldı o mekanda...
Çeşme’deki Çardak...
Ne güzel aşklara evsahipliği yapmıştır Çardak...
Sanki en güzel güneş Çardak’tan batar gibi gelirdi bize hep...
Ve Dalyan Plaza Otel...
İnsanlar her zaman mutlu uyanmıştır Dalyan’da...
İki Nedim Demirağ vardı.
Hürriyet’i çok seven; ilkeli gazeteciliği hep savunan, yeniliklere hep açık, farklı bir medya bakışı olan Nedim Demirağ...
İzmir’e sayısız mekanlar kazandıran, onlara ruh veren, kimlik veren, onları marka haline getiren ve kente hediye eden Nedim Demirağ...
Gönül dostu Nedim Demirağ
BAZI insanlar farklıdır. Enerjileri, auraları, konuşmaları, sevdaları da farklıdır. Dedim ya; ben tesadüflere inanırım diye... Daha Saint Joseph’li yıllardaki bir yemekteki tanışma, yıllar sonra benim Nedim Demirağ ile çalışmama belki de vesile oldu. Hürriyet’in sembol isimlerinden biriydi. 21 yıl Ege temsilciliği yaptı, İzmir’e de sayısız marka mekan kazandırdı. Bir gönül adamıydı. İnsanların omuzuna dokunmasını bilirdi. Sohbeti güzel dostluğu mükemmeldi. Bu dünyadan bir Nedim Demirağ geldi geçti. Onu çok sevdik ve hep seveceğiz.
Haber Yorumlarını Göster
Haber Yorumlarını Gizle