‘Sudaki Suret’

Dokuzuncu Cumhurbaşkanı Süleyman Demirel'in Yedi Küpeli Gelin dediği GAP'ı sanatçıların gözünden, sanat anlayışından, dünya görüşlerinin izdüşümünden izlemek, bir bölgeye/olaya sanatın kattığı bakış açısı zenginliğini gösteriyor.

Galeriye girer girmez sağda gördüğüm Toprak, Su, Ateş adlı ilk çalışma Kezban Arca Batıbeki'nin, toprağın bozkır sarısı rengi bir anda, güneşten çatlamış toprakları çağrıştırıyor.

Askerler, tanklar ve yanda çiçekleri koparmayın yazısı.

Arzu Başaran'ın portreleri, toprakla insan suretlerinin birbirinden ayrılamayışının tespiti.

Mehmet Güleryüz, kendi resim anlayışında bir Doğu izlenimini getirmiş tablosuna.

Günhan Özsoy'un baraj gölleri, doğanın, değiştirilen doğallığın gelgitlerini aktarıyor.

İsmet Doğan, yabancısı olmadığı toprakların rengini, iç sesini yansıtmış. Ben burada mıydım? Ben burada yaşamış mıydım? sorularının cevapları oralarda bazı hanelerde hálá yankılanıyordur.

Sular altında kalan evlerin o evlerin sakinlerinin sorusunu hatırlatıyor: Onlar burada mıydı?

* * *

BALKAN NACİ İSLİMYELİ'nin tarihi çeşmeden çıkan pvc boruları sergi mekánında dolana dolana bir bardağı dolduruyor.

Altta bir yazı:

‘‘İç bu hayrat çeşmeden

Yolcu bağrın serinlet

Baki kalan gök kubbede

Hoş bir sadadır akıbet’’

Balkan Naci İslimyeli'nin yörede yaşanan acıları yansıttığı Ölü Kızlara Ağıt'ına baktığımda, resimle müziğin buluştuğu noktaya kilitlendim: Mahler'in Ölü Çocukların Şarkıları'na. Ceset torbalarının boyunlarında ilkokul yakalığı ve kurdelesi.

Tomur Atagök, oraların inanç ve ruh dünyasını işlemiş. Adaklara bağlanan hayatlar... Kartpostallardan oluşan eseri, seyirle düşüncenin bir sentezi.

Ferhan Taylan Erder'in maskları, zengin yorumlara yol açacak nitelikte.

Mehmet Uygun'un çalışmalarını halk resimleri tadında buldum.

Yusuf Taktak'ın zincirli bisikletlerini çağrışım gücünüze havale ediyorum.

* * *

SERGİ bir bölgenin, bir toprağın uyanışını bütün duyarlığıyla ve etkileyiciliğiyle veriyor.