Yeryüzündeki Marsa yolculuk

Doğa harikası görüntüsüyle yanı başımız Burdur’da bulunuyor Salda Gölü… Türkiye'nin Maldivleri olarak anılan Salda, yeryüzündeki Mars oluşumlarının olduğu iki yerden biri. Diğeri Kanada'da… Fotoğraflardaki gibi mi, gerçekten turkuaz suları bembeyaz kumsalları var mı? Diye hep merak ediyordum ve sonunda yola koyuldum. İşte size Salda Gölü gezi rehberi…

Geldiğimiz yolda Salda kayak merkezi tabelaları görüyorum. Kayakta yapıldığını yazdım aklıma. Demek ki, kayağa da gelinecek ve buranın kış hali de görülecek. Yol beni Salda'ya kavuşturduğu yerde gölün tamamını görebiliyorum. Ortası lacivert kenarlar turkuaz ve bembeyaz kumsallar.

“Woww” kelimesi döküldü ağzımdan. Ne tarafa gideceğimizi gösteren bir tabela yok. Salda yazıyor ve bir ok gölü gösteriyor. Salda'ya geldiniz ve sağa döndünüz. Dümdüz yolun solunda Yeşilova Belediyesi kamp alanı tabelası görünceye kadar yolu bırakmayın. Geri dönmeyin.

İnternetten bakıp gördüğüm Yeşilova belediyesinin kamp alanını arıyoruz. Salda'nın bir krater gölü olduğunu, Türkiye'nin en derin, dünyanın üçüncü en derin gölü olduğunu ve marstaki kaya oluşumlarından dolayı sit alanı olduğunu okudum geldim. Celal Şengör'den okur temsilcimiz yoluyla bu yazıdaki iki bilgiye itiraz geldi. Şengör şöyle diyor: "Salda krater gölü değildir, tektonik menşelidir. En derin göl sıfatı da Salda'ya değil 451 metre ile Van Gölü'ne aittir."

Sit alanı olduğu için her yere çadır kurdurmuyorlar. Sit alanından dolayı çivi çakılamıyor deniliyordu ama gölün kenarında otel gördüm.

Yoldan giderken bir oraya bir buraya girip geri dönüp biraz bocaladık. Belediyenin kamp alanının önüne gelinceye kadar bir tabela yok ve çok keskin bir girişi var. Sonunda kamp alanını bulduk. Bir heves arabadan iniyorum hemen.

Göle bir hayli mesafedeyiz. Ne yapacağımızı düşünürken bir görevli bizi aydınlatıyor. Canımızın istediği yere, gölü görebileceğimiz yere çadırımızı kuramayacağımızı öğreniyoruz. Gölle arasında bayağı bir mesafede en önde sıra sıra bungalovlar var.

İçinde çift kişilik ve tek kişilik yatak ve banyo var. 75 lira verip göle karşı uyuyup uyanabilirsiniz ama biz kamp yapmak istiyoruz. İsterseniz kalabileceğiniz oteller mevcut. Göle karşı uyuma, gölü seyretme, gözümü açtığımda gölü görme hayallerim suya düşüyor.

Bungalovlarla çadırları ayıran bir tel örgü bulunuyor. Bungalovların arkasında tam bir çadır kent var. Çevre illerden geliyorlarmış. Çadır yeri ücretsiz olunca bildiğiniz ev gibi çadırlar, tüm donanımlarıyla bir mahalle görünümünde.

Hafta sonları ve tatillerde dolup taşıyormuş. O çadırların hepsinin geldiğini gözümün önüne getirdiğimde hafta içi geldiğime, sezon dışı orada oluşuma şükrediyorum. Bizim gibi gelenler onlarında arkasında.

Bir tane daha kamp alanı varmış ama zaten saat ilerlemiş, göle bir an önce inme isteği hava kararmadan çadırımızı kurma isteğiyle birleşince kaderimize razı olup bari priz yanı olsun diyerek en stratejik konumu seçmeye çalışıyoruz.

Birkaç ağaçta üçlü prizler var. Arabamızı çadırımızın yanına park edebiliyoruz. Kamp alanındaki wc temiz, her şey ücretsiz, giriş ücreti yok. Haydi göle. Gittiğimizde ki hafif rüzgâr bir anda yağmur ve küçük bir fırtınaya dönüşüyor.

Belediyenin plajında beyaz kumlara ulaşıp göle ayaklarımı sokuyorum. Sahilde bize oyuncu bir sürü köpek eşlik ediyor. Yanımızda ki İran kedimizle dostça oynuyorlar.

Hava patlayınca aramızdaki kite surf yapan arkadaşımız bir heves malzemelerini alıp geliyor ama hazırlanıncaya kadar hava yatıyor. Salda'da kite yapma hevesi kursağında kalıyor. Olsaydı efsane olacaktı ama…

Hava yatar yatmaz hemen gidip çadırımızı kuruyoruz ve Yeşilova köyüne akşam için alış verişe gidiyoruz. Aslında kamp alanında bir restoran var, fiyatları da çok makul ama biz kamp olayının vazgeçilmezi olan mangal ve ateş olayında kararlıyız.

Yeşilova'ya köy demek biraz haksızlık olur. Bakkalı bile takım elbiseyle karşılıyor bizi. Kadın kasabı muhteşem etler veriyor. Fiyatlar makul. Hiçbir şey almadan geldik ama ne aradıysak bulduk. Köyde yemek için bir sürü alternatif var. Kamp alanımızda motorcu gençler var. Biri ateşi yakıyor, ben yanımda getirdiğim haşlanmış patatesle salata yapıyorum, diğeri salataya yağ buluyor.

Kamp ortamlarının bu dayanışmasını çok özlemişim. Gün batımı için koşma zamanı. Günü efsane şekilde batırıyoruz. Boş bungalovlardan birinin verandasına oturup uzaklara dalıp dalıp gidiyoruz. Akşam masamız kurulmuş, mangalımız yanmış, karnımız doymuş, hoş sohbetler edilmiş, etrafımızda en az beş köpeğimiz ve meraklı kedimizle uzaktan gelen sonrasında sabaha kadar susmayan bir eğlence mekanının müziğiyle geceyi tamamlıyoruz.

Burada internet çok sağlıklı olmadığı için telefonlarımızı bir kenara bırakıp özgürlüğümüzün tadını çıkarıyoruz. Dünyadan kopmak hele ki kamp alanındaysak ruhu güzel temizliyor. Siz siz olun masa üstünde bile olsa dışarıda yiyecek bırakmayın.

Yüksek volüm müzikten anca uyumayı başarmış ben gecenin üçünde bir gürültüyle fırlıyorum. "Dışarıda biri var, dışarıda biri var!" Uyku sersemi kaç kere söyledim bilemiyorum. Dışarıda köpekler var. Kafamı çadırdan uzattığımda masanın üstündeki her şeyi yerde görüyorum, diğer tarafa bakınca iki ayağının üstüne kalkmış kocaman bir köpeğin motorlara saldırdığını görüyorum.

O kadar gürültüye bir tek benim uyanmam çok tuhaf. Köpeği kovalamasak motoru devirecek. Sonrası uzaktan gelen türkülerle uyuma zamanı. Gece böyle geçince sabah geç kalkıyorum. Çok severim kamp sabahlarını.

Yine eldeki kısıtlı imkânlarla herkes bir şeyler hazırlar. İp gibi akan bir suda bir şeyler yıkanır, hazırlanır, kahvaltı yapılır ama beş yıldızlı bir mekân olsa şuradaki tadı vermez. Çadırımızı toplayıp Salda'yı gezme ve tadını çıkarma zamanı. Toparlanıp gölü keşfetmek için yola çıkıyoruz ve Salda Tabiat parkı tabelası görüyoruz.

Gelirken görmedik böyle bir tabela. Neden? Çünkü tabela sadece bu yönde gidenler için, diğer yönden gelenler Venüs restoran tabelasından girecekler ve yol ikiye ayrıldığında sola dönecekler.

Tabiat parkı halkın değimiyle Orman kampı, araç giriş 7,5 lira. Yaya 2 lira, motosiklet 5 lira. Yeni yapılmış sanırım, her yer pırıl pırıl. Çam ağaçlarının yeşilliği bembeyaz kumlarla birleşip turkuaz sulara kavuşuyor. Gölün turkuaz rengi masmavi gökyüzünün bulutlarına karışıyor.

Müthiş bir bulut şöleni var. Benim gibi bulut fotoğrafı çekmeyi sevenler bayılacaklar. Denizden 1193 metre yukardayız. Bu güzel bulutların sebebi bu olabilir mi? Uzun ve geniş bir plaj. Kum dediysem öyle normal kum hayal etmeyin. Sert minik kaya parçası gibi. Her yerde göle girmek yasak yazıyor ama soyunma kabinleri ve duşlar var. Göle dubalar çekilmiş. Biz gittiğimizde kimsecikler yoktu.

Bembeyaz kumsalda bir başınaydık. Bize özel böylesi bir plaj. Masal gibi, hayal gibi. Bir gün önce kimsenin birbirine itiraf etmediği, neşe kaçırmamak için sustuğu, belediye plajının yarattığı hayal kırıklığı burada mutluluğa dönüşüyor. Burası o fotoğraflarda gördüğümüz yer.

Keşke burada kamp yapmamıza izin verselerdi, keşke ücretli olsaydı biz razıydık sohbetleri dönüyor. Burada kamp yasak. Salda'ya gelip de yüzmeyeceğim düşünülemez.

Doğal olarak gölün dibine bata bata ilerliyorsunuz. Su berrak ve biraz soğuktu. Salda Türkiye'nin en temiz suyu. Bir Zanzibar değil ama. Bunu söylemek zorundayım. Daha önce orayı görmemiş olsaydım burasının beni çok etkileyeceği tartışılmaz ama çıtam fazla yüksek sanırım. 184 metre ölçülebilen derinliğiyle Türkiye'nin en derin gölü.

Turkuaz sulardan birden laciverte dönüşmesinin sebebi bu. Güneş çıkınca göl sihirli bir değnek değmişçesine turkuaz rengine bürünüyor. Sodalı ve magnezyumlu suyu bu kumların rengini veriyor. Hatta bir zaman burada kalan her şey beyaza dönüşüyormuş.

Dönüş yolunda "ayaklarımıza ne oldu" sorusunun cevabı da buymuş. Saça ve cilde iyi geldiği de doğruymuş. Dönerken hepimiz pamuk gibiydik ama saçlarım renk değiştirdi. Kumların beyazlığından göz açmak imkansız gibi. Bu beyazlıktan fazlaca yandık. Hassas olanlar güneş kremlerini unutmasın.

Gölde üç adet endemik balık türü var. Burası soyu tükenen dik kuyruk ördeklerinin kışı geçirdikleri yer. Gölde su yılanı olduğu ama zararsız olduğunu duyduk. Orman kampında karşılaştığımız sincapla mutlu olduk. Karstik yapısıyla 2 milyon yıllık geçmişiyle Salda yok olma yolunda ilerliyor.

Salda'ya gelen suların kesilmesi gerçekleşirse bir kaç yıl içinde bembeyaz karstik yapı kararmaya başlayacak. Neden elimizdeki değerleri koruyamadığımız ve yok etmek konusunda neden bu kadar başarılı olduğumuzu anlamıyorum.

Salda'dan aklımda kalanlar: Bembeyaz kumlarda yuvarlandım, turkuaz sularda yüzdüm, maskeyle suyun dibindeki otları seyrettim, bulutlara doydum, ıssız bir plajda güneşlendim, bir sürü köpekle arkadaş oldum, bir iran kedisinin Salda kumlarında oynayışına şahit oldum. Eski günlerdeki gibi kamp yaptım.