İstanbul’dan İzlanda’ya 80 günde 18 bin km

“Şehir hayatından çok sıkılmıştım. Kalabalık üstüme üstüme geliyordu. Uzun, upuzun bir süre için yeni ve çok uzak yerlere kaçmak istedim” diyor Cenk Demirgüç.

Kendisi 37 yaşında, uluslararası finans okumuş. Aile şirketinde çalışırken fotoğrafçılığa merak sarıyor, merakını gezgin ruhuyla birleştirip düşüyor yollara. Karavanını arabasının arkasına takıp İzlanda’ya kadar durmuyor...

Neden böyle bir maceraya atıldınız, bir hayal miydi?
- Evet, Kuzey’e kendi arabamla çıkmayı çok istiyordum. İzlanda’nın yanardağları, akarsuları, yeşili, lav kumları, kuşları, fokları, balinaları ve hatta tilkilerine kadar her şeyi başka bir doğa harikası.

Bu nedenle en büyük amaç ve heyecan İzlanda’ya gitmekti. Cipimi her türlü arazi koşuluna uygun donatıp arkasına da Crawler marka Kmp 190 karavan taktırdım. Sonra da yola koyuldum.

Yolculuk kaç gün sürdü?
- 11 Temmuz 2019’da yola çıktım, 26 Eylül’de döndüm. 80 gün sürdü ve toplam 18 bin kilometre yaptım. Bir yıllık Schengen vizem vardı, bu nedenle 90 günü geçemezdim zaten.

Türkiye’den çıkıp sırasıyla Yunanistan, İtalya, Avusturya, Almanya, Norveç, Danimarka ve Faroe Adaları’nı geçip İzlanda’ya ulaştım.

TR plakasını gören sürücülerin tepkileri ne oldu?
- TR plakasını gören tüm gurbetçiler korna çalıp durdurdu ve çok sıcak davrandı. Kahve ya da yemek ısmarladılar. Kuzeye doğru yol üstünde çok fazla TR plakası görmedikleri için heyecanlanıp bolca sohbet ettik.

Yabancılar da bilmedikleri bu plakayı görünce “TR neresi?” diye soruyorlardı. Hatta birkaçı iletişim bilgilerimi alıp Türkiye ziyareti için arayacağını söyledi.

Her şey planladığınız gibi gitti mi?
- Evet gitti. Yolda kalmadım mesela hiç. Fotoğraf çekmek için sabahları erken uyanıyor, gündoğumunu yakalıyordum. Karavanımın ısıtması, suyu, elektriği, ocağı, buzdolabı, şarjı vardı. Kullandığım tüm kameraları ve drone’u arabada şarj ediyordum.

Kendi yemeğimi kendim yaptım. Maliyeti düşürmek istiyordum. Çünkü yolum çok uzundu ve tüm bunları planlı bir şekilde yapmak durumundaydım. Zaten Kuzey’de her şey çok pahalı, biraz da bu sebeplerden kendi arabamla gitmek ve test etmek istedim.

Yolculuğa çıkarken yanınıza neler aldınız?
- Hava şartlarına uygun montlar, botlar, spor ayakkabılar, termal havuzlara girersem diye bir de parmak arası terlikle mayom vardı. Bir bavulla gittim. Bir süre sonra soğuktan ve yorgunluktan bavulu bile açamaz oldum.

Erzak depolamıştım ama geçtiğim ülkelerden taze şeyler de aldım. İnanılmaz pahalıydılar. Bir de kafa fenerlerim, şarj aletlerim, piller, kameralar, bilgisayarım, ekstra tripod ve uzatma kabloları gibi teknik malzemeler vardı tabii.

Hayalinizdeki ülkeye girdiğinizde ne hissettiniz?
- İzlanda’ya ayak basmamla TR plakası olduğu için sınırda beni aramaya aldılar. Hiç şaşırmadım. Arabanın her yerini açtılar, sorular sordular. Daha önce İzlanda’ya Türkiye’den arabayla giren olmamıştır diye tahmin ediyorum.

Ama çok kibardılar. Norveç’te 1.5 saat kapalı odada iki kişi tarafından çapraz sorguya alındığım olmuştu. Hatta sorgu köpekleriyle arama bile yapmışlardı.

Yolculuk sırasında yaşadığınız en heyecan verici olay neydi?
- İzlanda’nın iç bölgelerine yalnızca 4X4 offroad’a uygun arabalarla girilebiliyor. Bu bölgelerde fotoğrafını çekmek istediğim yanardağ ve krater gölleri vardı. Aracıma güveniyordum ve hiç düşünmeden arazide sürmeye başladım. Uzun ve derin bir nehre geldim. Denizden 40-50 km. içerideyim ve tek başımayım.

Telefon bile çekmiyor ama vazgeçmiyorum. O kadar yolu gelmişim, bu nehri de geçmeliyim dedim. Buralara kadar gelip bir yanardağ görmezsem tek gözüm açık giderdim. Cesaretimi topladım, gazı kökledim ve bir anda suyun içinde buldum kendimi. Korkudan ölüyordum ama geri dönüş yoktu. Zor bela karşı kıyıya ulaştım ama arabadan dumanlar yükseliyordu. Her yer su içinde kalmıştı, mecburen kontrol etmek için araçtan indim. Bir baktım plakalar yok, ön ızgara yok, arka su tankım düşmüş... Mecburen yoluma devam ettim. Artık birileri İzlanda nehirlerinde TR plakası bulursa, buradan bir Türk geçmiş derler. Çünkü hâlâ orada bir yerlerde benim plakalarım yüzüyordur.

Araçla yurtdışına çıkarken ne gibi prosedürler var?
- Yeni ehliyeti alıyorsunuz ve sınır kapısından çıkarken de Turing’den yeşil sigorta yaptırıyorsunuz. Onun dışında bir şey yok yok, kurallara uymak yeterli. Avrupa’da bu konuda hiç affetmezler. Kuralları çok iyi uygulamak gerekiyor.

Yolculuk ne kadara mal oldu?
- Karavan ve ekipman hariç 30 bin Euro gitmiştir.

Instagram’da 150 bin takipçiye ulaştınız. Takipçilerinizle aranızda nasıl bir ilişki var?
- İnsanlar artık sanal dünyada kendileri gibi insanlar görmek istiyor. Reklam kokan veya yapmacık hareketlere kimse kanmıyor artık. Kemal Sunal’ın ‘100 Numaralı Adam’ filmi vardır mesela, benim de çok sevdiğim. Ben neysem oyum, dilimin kemiği yoktur. Heyecanımı ve yol hikâyelerimi kendime özgü şekilde paylaşmam yetti. Amacım insanlara öncülük edip hayatlarında bir yerlere dokunmaktı. Farklı dünyalar gösterip fotoğraflarla anlatmak istedim.